Stap uit de slachtofferrol en (her)ontdek je eigen innerlijke Kracht!

De slachtofferrol, het Calimerocomplex, we hebben er allemaal wel eens in gezeten, of last van gehad, en het merendeel van de mensheid zit er nog steeds in vast. De slachtofferrol spelen is een grote mindfuck. Het houdt ons klein, het houdt ons gevangen binnen de Matrix, en door de slachtofferrol te spelen geef je al je macht en kracht uit handen. Zo simpel is het. Maar ook ik weet uit eigen ervaring dat dat makkelijker gezegd dan gedaan is. Onze Mind is wat dat betreft een enorme stoorzender.

Inmiddels is het al weer 10 jaar geleden dat ik begon met het proces van ‘wakker’ worden. Ik zeg expres dat het hier gaat om een proces. Want menigeen denkt dat het nemen van de rode pil genoeg is. Dat als je ziet dat je bedonderd en beetgenomen wordt, je dan wakker bent.

Ook ik dacht lange tijd dat ik genaaid werd door van alles en nog wat. Dat ze mij gevangen hielden, beetnamen, en probeerden kapot te maken. Ik was boos, eigenlijk gewoon bang. Ik weet niet eens meer op wie ik allemaal boos ben geweest, wie ik allemaal de schuld heb gegeven van mijn ‘misère’, het waren veel mensen, buitenaardsen, demonen, partijen, mensen, complete volken, noem het maar op. Eerst de NWO. De ‘nieuwe’ wereld orde, die niet nieuw is maar al duizenden jaren zijn best doet om ons onder controle te houden hier op Aarde. De zionisten. Joh wat heb ik afgegeven op die lui.. de illuminati, de bilderbergertjes, de regering, de banken, Amerika, Israël, jezuïeten, de koninklijke familie, ik kan een paar A4-tjes vol schrijven met partijen die ik de schuld heb gegeven van mijn ‘lijden’. Het hoort allemaal bij het proces van wakker worden. Je wordt een klein beetje wakker, en ziet dat je beflikkerd bent al die jaren. Vervolgens ga je van alles en nog wat de schuld geven van jouw ellende. Het programma is briljant in elkaar gezet ook nog eens. Want je gaat op zoek via internet. En dan kom je op websites die ook van alles en nog wat de schuld geven. Ik is klein, en hullie zijn groot, boehoe…! Arme ik, arme mensjes, arme planeet… wat een ellende, en we kunnen ook niet ontsnappen uit die ellende, want ‘ze’ houden ons gevangen in de Matrix… boehoe….!

Ik heb menig scheldkanonnade gehouden, kwaad als ik was op al die lui die mij dingen aandeden hier op Aarde.

Totdat er een moment kwam dat ik eindelijk doorkreeg dat ik degene was en ben die om al die ‘ellende’ gevraagd heeft vanaf een dieper niveau. Dat was ruim 3 jaar geleden ongeveer. De eerste 7 jaar van mijn proces was ik vooral bezig om anderen de schuld te geven van wat mij en de rest van de mensheid aangedaan was en wordt. Ik dacht met mijn mind. Niet met mijn hart. Ik had alles prachtig in kaart gebracht, dacht het hele plaatje al te snappen. Er was maar 1 conclusie voor mij, we’re fucked en verdoemt, ontsnappen kon niet meer. En in die mindset sta je, en stond ik dus ook, volledig open voor allerlei mind-ego programma’s die gretig inspelen op die slachtofferrol. Want ergens wist ik, net als zovelen dat diep van binnen voelen, dat het onmogelijk de bedoeling kon zijn dat ik hier op Aarde geïncarneerd was om gedoemd te zijn tot gevangenschap tot het moment dat ik zou sterven. Ik voelde dat er meer was. Dat mijn bestaan op Aarde een reden had. En zo kwam ik in de kosmische mind-ego programma’s, zoals ‘ik behoor tot een select groepje buitenaardse zielen dat hier geïncarneerd met een doel, we hebben een missie, en we zullen die zielige Aardse mensjes wel eens vertellen hoe alles in elkaar zit, en hoe fucked ze zijn!’

Ik zie die programma’s nog steeds binnen de alternatieve media en bij mensen die ik ken terug. In feite doe je geen reet als je in zo’n programma zit, behalve met ‘gelijkgestemden’ klagen over de rest van de mensheid die niet zo ‘bijzonder’ is als jij en die andere zieligerds die op internet leven.

Wat ik wil zeggen is eigenlijk: de Mind laat ons denken dat we wakker geworden zijn, dat we bewust bezig zijn, dat we anderen helpen, maar in feite is de Mind een bange wezel. De mind is bang, bang voor ons, en zal er alles aan doen om ons te laten denken dat we op het goede pad zitten, dat we wakker zijn, maar in feite reikt de Mind maar tot een beperkte vorm van wakker zijn. Eigenlijk ben je gewoon niet wakker, als je nog in de slachtofferrol zit. Ik durf dat inmiddels zo te stellen.

Velen van ons weten het, maar bijna net zovelen van ons wezen het niet. We weten dat we oneindig zijn, dat we geen begin hebben, geen einde, altijd al geweest zijn… We hebben dus geen schepper of iets wat groter of hoger is dan dat wij zijn. Wij zijn oneindige multidimensionale wezens, wij zijn ons eigen Universum. Wat gelijk is aan dit Universum waar we nu in leven. Tegelijkertijd zijn we ook ons eigen Universum. Tegelijkertijd zijn we ook aanwezig in alle andere dimensies van dit Universum. Alles gebeurd tegelijk namelijk. We weten dat we bijzondere wezens zijn, bezig met een uniek en dus bijzonder project hier op Aarde. We naderen compleetheid. Het is niet voor niets dat we hier op Aarde zo ‘gevangen’ worden gehouden door de Matrix en al die interdimensionalen, buitenaardsen, demonen, gevallen engelen, ‘goden’, en noem alles maar op. Die enorme aandacht uit de gehele kosmos is niet voor niets. Dat weten we diep van binnen, want het is keiharde waarheid. Maar we handelen er meestal maar gedeeltelijk of helemaal niet naar. Want oh wat hebben wij het slecht…. wat zijn wij enorm zielig… kijk ons klein en zielig zijn..!

We kozen zelf voor deze incarnatie. Vraag het jezelf maar eens zou ik zo zeggen. En toch blijven we vaak hangen in een (vorm van) slachtofferrol.

De slachtofferrol komt in vele vormen en gradaties en is toepasbaar op vele niveaus.

Een heel bekende slachtofferrol is het je afzetten en de schuld geven aan de overheid, aan de regering, aan de politiek dus. Voor de mensen die nog steeds braaf stemmen, en daarna lopen te zeiken over diezelfde politiek: je doet er zelf aan mee, je houdt het zelf in stand door te blijven gaan stemmen, je geeft je macht uit handen aan een stelletje pipo’s!!! Stop daarmee. Of niet, maar loop dan ook niet te klagen over de politiek.

Ook mensen die niet stemmen lopen te klagen en te zeiken over de politiek. Ach en wee ze beslissen voor ons, ze beperken ons, ze doen dit, ze doen dat.. ja dat klopt. Laat ze lekker doen zou ik zo zeggen, wat kan ons het schelen? Zij spelen, net als jij en ik, ook een rol in het theater van de Matrix. Het interesseert mij inmiddels geen ruk meer wat ze allemaal denken te beslissen voor en over mij. Ze beslissen helemaal niets voor mij. Ik hou me liever bezig met zaken die er wel toe doen. Zoals wat ik hier op Aarde kom doen, waar ik naar toe werk, ik heb net als jij en iedereen hier op Aarde een einddoel hier op Aarde. Mijn kracht zit in mij. De politiek heeft geen macht over mij, tenzij ik ze macht geef vanuit mijn Mind.

En ja, de politiek verzint allerlei draconische wetjes en maatregelen. Voor ons. Wij hebben daar om gevraagd vanuit een dieper niveau. Wij wilden dit ervaren op exact de manier waarop we het nu ervaren. Alles verloopt volgens ons eigen plan. En toch geven we een ander de schuld van de dingen die we ervaren. Het is zo paradoxaal, en ik deed er jarenlang aan mee.

Alles wat we meemaken, alles wat we ervaren in dit leven, echt alles maar dan ook echt alles, daar hebben we zelf mee ingestemd. Daar hebben we zelf om gevraagd. We hadden elke ervaring, elk lijden, elk stukje pijn, verdriet, angst, woede, ellende, nodig in dit leven. We kregen het precies op ons bordje zoals we het zelf mede gecreëerd hebben. Er gebeurd niets in dit leven met ons waar we niet zelf toestemming voor gegeven hebben. En dat is een harde dobber, ik weet het. Het is makkelijk om iets of iemand anders de schuld te geven. Zelf de verantwoordelijk nemen dat zijn we eigenlijk niet meer gewend.

We leven in een extreem dualistische Wereld, dualistischer dan hier op Aarde ga je het nergens in dit Universum vinden. We worden geacht om telkens weer een keuze te maken. Er staat nooit een derde partij te demonstreren, die zegt “jullie zijn allebei afleidingen!” Nee dat heb ik nog niet gezien. Om een voorbeeld te geven: de Gazastrook. Het is of je bent voor Israël, of het is je bent voor de Palestijnen. Je staat op de Dam te schreeuwen dat Palestina vrij moet zijn, of je staat op de Dam te schreeuwen dat Israël zo zielig is en het recht heeft zich te verdedigen. Ondertussen werk je niet aan jezelf. Ik snap dat als je in de Gazastrook woont je wel wat anders te doen hebt dan aan jezelf te werken. Die mensen hebben dan ook gekozen voor de ervaring die ze nu leven. Wij hier in Nederland wonen niet in de Gazastrook, wij hadden andere ervaringen nodig en krijgen die dan ook. Wij worden eigenlijk constant, 24/7, afgeleidt. Tv, werk, sport, religie, internet, smartphones, gamen, films kijken, loomen, ons druk maken over dualistische afleidingen, et cetera. Allemaal afleidingen om ons af te leiden van onszelf. En nogmaals ik spreek uit eigen ervaring, ik ben geen haar beter dan wie dan ook, ik herken het omdat ik het ook gedaan heb. Om half 7 de wekker, snel ontbijten, werken, eten, afleidinkje zoeken, slapen, en weer om half 7 het wekkertje. Totdat het weekend is, dan gaat het wekkertje niet of iets later, is er geen werk, maar is er enkel afleiding. Dan kijken we voetbal, mogen de kids langer opblijven om naar het mindcontrol kastje te kijken, kijken de mannen (zwart-wit gesteld) voetbal of gaan voetballen, en de vrouwen spreken met elkaar af en gaan zitten roddelen over anderen en/of zitten zeiken over die mannen die voetballen of voetbal kijken. En dan ’s avonds samen met manlief afleiding zoeken, lekker filmpje kijken, of een of andere achterlijke talentenjacht kijken op het telescherm.

Het is of het Westen heeft gelijk en Poetin is een meedogenloze hufter, of het is het Westen dat propaganda verspreidt, de hufters zijn, en Poetin die eigenlijk alleen maar goede dingen doet. Gewoon even een voorbeeld van honderden mogelijke voorbeelden. Het is altijd wij tegen zij, en wij (in zo’n voorbeeld) worden genaaid. Ach wat zijn wij zielig! Wat een slachtoffers, van wie of wat dan ook, zijn wij zeg…

En dit gaat ook op voor de overgrote meerderheid van de mensen die zeggen zich niet meer bezig te houden met dingen die binnen de Matrix spelen. Ach, die Matrix, daar kijken ze op neer, daar zijn ze allang uit ‘ontsnapt’ namelijk. Niets is minder waar. Hoeveel sites praten over het feit dat alles maar dan ook echt alles wat dit Universum te bieden heeft al in ons aanwezig is? Ik ken geen enkele Nederlandstalige site behalve deze en bewustverbinden.com die daarover schrijven of praten. De rest zit vast in dualiteit en in de slachtofferrol spelen. Ben ik nu arrogant? Het zal, ik noem het meer zelfbewust zijn.

Want ook bij het topic buitenaardsen speelt de kosmische mindcontrol een grote rol. Het is of de Buitenaardsen zijn allemaal goed en komen ons redden. Of het is alle buitenaardsen zijn evil basterds en komen ons vernietigen of maken hier op Aarde ons het leven onmogelijk. Allebei de vormen zijn wederom slachtofferrollen. Dat de buitenaardsen ons moeten komen redden en alleen maar goed zijn, dat gaat uit van de slachtofferrol die denkt dat we hier op Aarde fucked zijn, niet onszelf kunnen redden, en dus dan maar al je macht uit handen geven, en wildvreemde aliens je laten redden.. het andere uiterste is net zo goed de slachtofferrol spelen. Al zijn al die buitenaardsen evil fuckers, wat dan nog? Ze doen wat ze doen in opdracht van ons. Echt waar. Wij vroegen om het beste van het beste om ons af te laten leiden, om het ons zo zwaar mogelijk te maken, om ons tegen te werken, om ons het leven haast onmogelijk te maken. Allemaal om van te groeien, om sterker van te worden. Ik heb zelf in het midden gezeten, maar dat wil niet zeggen dat ik geen slachtofferrol speelde. Ik wist dat er zogenaamde ‘goede’ buitenaardsen waren, en ik wist dat er zogenaamde ‘slechte’ buitenaardsen waren. En ik zag ons (de mensheid) als lijdend voorwerp, ‘zij’ streden voor onze zaak. Goed versus Evil. Dat was ook een slachtofferrol spelen. Want was is ‘goed’, en wat is ‘slecht’? Kan ik oordelen wat goed of slecht is voor iemand anders? Nee dat kan ik niet. Ik dacht dat altijd wel te kunnen.. Maar iedereen heeft zijn of haar eigen unieke pad te bewandelen binnen en buiten de Matrix. Daar ga ik verder niet over. Ik heb me ook lang afgezet tegen al die buitenaardse en interdimensionale teringlijers, zoals ik ze liefkozend noemde.. Totdat ik erachter kwam dat ik ze zelf gevraagd had om mij het leven zo lastig mogelijk te maken. Dat ik zelf toestemming geef voor al die aanvallen die ‘ze’ nog steeds plegen op mij, zowel fysiek, als ook astraal, als ook mentaal. Ik heb ze daar toestemming voor gegeven vanuit een dieper niveau. Ik had en heb dat nodig om van te leren, om van te groeien, om sterker van te worden, en om uiteindelijk zo sterk te worden, van binnenuit, om de Matrix echt te gaan veranderen. Die aanvallen maken mij sterker.

Veel mensen doen (nog) niet het innerlijke werk. Ze denken de ’tegenstander’ aan te kunnen en kiezen ervoor om te gaan boksen met Mike Tyson in een boksring. Iets wat je altijd verliest. Zo is het ook met de Matrix, en de systemen binnen de Matrix. Je gaat een tegenstander te lijf die miljarden jaren gewerkt heeft aan een systeem om ons te controleren, af te leiden en klein te houden. Mensen onderschatten de Matrix en hetgeen daar binnen en daar achter zit. Je wordt net wakker uit een vervelende droom en je doet je bokshandschoenen aan en gaat boksen tegen Mike Tyson. Binnen 3 seconden lig je knock-out op de grond. Je moet de Matrix niet gaan bevechten op het terrein waar de Matrix niet te verslaan is. Je druk maken over van alles en nog wat. Partij trekken. Vechten tegen het systeem. Het werkt averechts. Je doet precies wat ‘men’ wil dat je doet. Je gaat niet bij jezelf naar binnen, je leeft nog steeds vanuit je mind-ego, je opereert met andere woorden op exact dezelfde frequentie als de Matrix doet. En je weet, de Matrix is een gevangenis voor je Mind..!

Pas als je kan lachen om de Matrix, als je niet meer gepakt wordt door wat dan ook binnen de Matrix, als je dus ook geen partij meer kiest binnen de Matrix, pas dan stap je echt uit de Matrix. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is zoals ik in het begin van dit artikel schreef een ‘lopend proces’, niet een quick fix. Je moet er wel wat voor doen, mind-programma’s herkennen, er doorheen werken, en deze vervolgens bedanken en afstoten. Dat doet pijn. Dat kost tijd. Dat vreet vaak energie.

Hoe meer van deze programma’s je herkend, verwerkt, bedankt, en afstoot, des te dichter je bij je ware authentieke zelf komt. In de serie ‘Ontplug je Mind‘ ga ik daar verder op in, hoe je deze programma’s kan herkennen en deze uiteindelijk kan afstoten.

Mensen willen vaak de Wereld en de mensheid redden of helpen. Maar hebben nog niet eens zichzelf gered, om het zo maar eens te zeggen. Als in een vliegtuig de zuurstof wegvalt en je wil anderen helpen, dan dien je toch echt eerst zelf als eerste je zuurstofmasker op te zetten, voordat je anderen kan gaan helpen. Anders heeft het geen nut. Daarom zeg ik vaak “een beter milieu begint altijd bij jezelf” en velen vinden dat misschien egoïstisch. Dat snap ik. Dat komt omdat diegenen nog volop in hun mind-ego zitten. Dan denk je namelijk zo.

Voor mij was het leed van de Wereld een groot (mind)programma. En nog steeds heb ik er af en toe moeite mee, het wordt steeds minder, want het is ‘work in proces’ wat dat aangaat. De Gazastrook is een goed voorbeeld. Afrika ook. Ach wat zielig, ach we moeten iets doen, ach we moeten ons er druk om maken, anders zijn we slechte mensen… die gedachte. Die gedachte is een mindfuck. Een zware mindfuck. Hoeveel mensen willen wel niet een Wereld waar het enkel en alleen goed is. Waar iedereen overvloed heeft? Waar geen kwaad meer is? Waar iedereen in harmonie met elkaar dansjes maakt? Een liefdevolle Wereld. Wie wil dat niet?

Ik.

Ooit wilde ik dat ook. Maar daar ben ik een tijd terug drastisch op teruggekomen. En het kost me, als ik in mijn mind schiet, nog wel eens moeite. Al het leed van de Wereld moet weg. Al het lijden, alle pijn, al het slechte moet weg, en dan is het goed! Dus niet. Want wie ben ik om voor een ander te bepalen dat zijn of haar ervaring, wat diegene zelf gekozen heeft om te ervaren, slecht is? Iemand heeft het nodig om in dit leven pijn te lijden, in oorlog te leven, wat dan ook, en dan zal ik eventjes oordelen dat dat niet goed is voor diegenen om te ervaren? Hoezo spiritueel arrogant? Net als ik hebben al die andere 7 miljard en tweehonderd miljoen en nog wat andere zielen die hier op Aarde geïncarneerd zijn, ervaringen nodig om van te groeien door het te ervaren.

Ik wil geen Wereld, op dit moment, die enkel en alleen ‘goed’ is. Ik wil precies de Wereld waarin we nu leven. We hebben deze Wereld toch niet voor Jan me de korte achternaam mede gecreëerd, samen met dit Universum? Heeft moeder Aarde dan voor niets miljarden jaren rondjes om de Zon gedraaid en zich opgeofferd voor ons?

De slachtofferrol spelen houdt onze groei tegen. Het stopt onze ontwikkeling, het houdt ons tegen door niet naar onszelf te durven kijken, laat staan aan onszelf durven te werken.. en iedereen doet of deed het. Niemand is heilig, we zijn allemaal mensen. Hoe vaak vind je jezelf wel niet enorm zielig? Wat hebben we het allemaal toch verdomde slecht bij tijd en wijle… Ik ken het. Er wordt ons van alles toegeworpen om ons tegen te werken en ons bestaan miezerig en klein te laten lijken. Och wat doen ze ons van alles aan die ‘ze’, die verdomde ‘ze’ ook altijd!!

We hebben het met z’n allen maar slecht of niet? Die verdomde illuminati, die verdraaide Matrix, die basterds uit de kosmos, die interdimensionale klerelijers, die persoon die het durft om zo te schrijven over je programma’s wat een lul, hoe durft hij? Ontplug je Mind mensen!!

De slachtofferrol zit in onze Mind. Ons hart heeft geen slachtofferrol nodig, het hart ken geen slachtofferrol.

We zijn allemaal, stuk voor stuk, niemand uitgesloten, dappere heldhaftige krachtige zielen die geïncarneerd zijn in een menselijk lichaam. Als je eens wist hoe krachtig wij in potentie zijn… het is echt niet voor niets die constante nooit aflatende golf van tegenwerking, manipulatie, aangevallen worden, enzovoorts. Het gebeurd allemaal met een reden. En die reden zijn wij! Wij zijn de wayshowers. Wij hoorden de roep van dit Universum, en wisten miljarden jaren (lineair gezien) terug dat het tijd was om compleet te gaan worden en af te studeren. Af te studeren als Universele scheppers van Licht. We gingen zo diep en we gingen zo ver weg van onze ware authentieke zelven, we verloren/kozen er voor om steeds meer waarheid te vergeten, om af te drijven zover mogelijk van onszelf af. En om dan vervolgens naar Aarde af te reizen. Waar we densiteit en afscheiding ervoeren in een extreem dualistische Wereld. Om vele incarnaties later, in dit leven, al onze aspecten te integreren, om compleet te worden. Om af te studeren. We zijn hier om alles te integreren van onszelf. Niet om te vluchten, of om bang te blijven. Wij zijn bezig met het meest bijzondere project wat ooit heeft bestaan in dit Universum. De reis naar compleetheid. Het herinneren en weer verbinding maken met ons multidimensionale zelf. We hebben het hele Universum letterlijk in ons zitten. Alleen herinneren we ons dat niet meer of amper, of we handelen er (nog) niet naar. We hoeven niet bang te zijn. Er kan en zal ons niets gebeuren waar we zelf niet mee ingestemd hebben, gezien vanuit een dieper niveau. Ons diepere zelf, wat niet iets is wat buiten ons aanwezig is, maar in ons aanwezig is, heeft al deze levens, inclusief onze huidige incarnatie georkestreerd tot in de allerkleinste details. Hoe briljant is dat? Hoe briljant en hoe krachtig zijn wij dus wel niet? Stop met welke vorm dan ook van de slachtofferrol spelen, je bent je eigen schepper, jij bent en blijft de enige die verantwoordelijk is voor jouw leven en jouw pad wat je bewandeld. Jij bent het allerkrachtigste wezen van dit Universum. Punt eigenlijk.

Micky

4-9-2014