Het Calimerocomplex

De mensheid heeft last van een Calimerocomplex. Calimero was een kuikentje met een eierdop op zijn hoofd, uit de gelijknamige tekenfilm uit mijn jeugd. Calimero leed aan een minderwaardigheidscomplex, en werd bekend door zijn uitspraak “Jullie zijn groot en ik is klein, en das is niet eerlijk!” Als ik om mij heen kijk in de wereld, dan kan ik niet anders concluderen dan dat de mensheid ook last heeft van het Calimerocomplex.

Een paar weken geleden schreef ik het artikel “Trots op Nederland”, ik hoopte dat dit artikel mensen zou triggeren om de ‘waarheid’ te gaan vertellen aan de medemens, die nog niet geïnformeerd is. De dagen na ik dat artikel geschreven had, kreeg ik enorm veel reacties. Veel positieve reacties, maar ook erg veel reacties van mensen die niet wisten wat ze met de informatie konden doen. Reacties als “Ja leuk al die theorieën, maar wat moet ik ermee? De illuminati gaat toch gewoon door met offeren van kinderen en mensen, en er is niets wat wij daar tegen kunnen doen..”, of “We staan nu eenmaal onder controle van deze krachten, zo zit deze wereld nu eenmaal in elkaar, dan kunnen wij nog zo hard ons best doen, ze trekken zich daar toch niets van aan”. En veel meer van dit soort reacties. Deze reageerders lijden aan het Calimerocomplex. En men ziet of voelt niet hetgeen men in werkelijkheid is. Wij zijn degenen waarop we al die tijd gewacht hebben. Wij zijn het die dit ‘drama’ waarin we ons begeven, zelf gecreëerd hebben. Wij wilden alles ervaren wat dit universum ons te bieden heeft. Wij wilden meesters van licht worden. En daarom zijn we met zijn allen hier op Aarde geïncarneerd in deze tijd. Wij zijn degenen die er voor kunnen zorgen (creëren) dat onze wereld veranderd. Maar dat kunnen we enkel doen als we eerst onszelf hebben veranderd.

Ons innerlijk, onszelf, veranderen is de laatste beproeving die we dienen aan te gaan. Ik zeg niet dat het moet, ik zeg alleen dat het noodzakelijk is als we boven de verschillende Matrixen willen uitstijgen. Dat hoef je uiteraard niet te doen, maar dan ben je ook geen Zwaardstrijder, zo simpel zie ik het inmiddels. Wij zijn de wayshowers, geen wayseers. Wij lopen het pad, doen ons innerlijk werk, komen weer in balans, en doordat wij dat doen kunnen we anderen daarmee helpen als de tijd rijp is. Wayseers zien in de verte misschien de weg, praten erover, maar doen er geen moer mee in de praktijk. Dat is het verschil. Deze site is voor en door wayshowers. En dat is geen gemakkelijk pad. Het is vaak afzien, aan jezelf werken doet namelijk pijn. Programma na programma uit ons systeem wegwerken, Nou ja, wegwerken dekt de lading niet helemaal. Het is meer programma’s herkennen, kijken waar het vandaan komt, er doorheen gaan, er dankbaar voor zijn, en doorgaan naar het volgende programma. Het volgende innerlijke proces aangaan en groeien in bewustzijn daardoor.

Ik weet dat velen hiermee bezig zijn, zo ook ik. Ik heb nog veel innerlijk werk te doen, ik ben er nog lang niet. Niemand is er al, want anders was je hier niet meer geweest in deze realiteit. We leven in 3D, en dat is niet voor niets zo. Dat betekend dat we nog niet klaar zijn met lessen leren, en ervaren in deze dichtheid. Daarom zijn we momenteel in de derde dimensie, alles gebeurd met een reden.

Hoe kan je klaar zijn voor een terugkeer naar de vijfde dimensie, als je de derde dimensie nog niet eens accepteert? Dat is ongeveer hetzelfde als een brugklasser die de lesstof uit de eerste klas nog niet onder de knie heeft, maar toch denkt klaar te zijn voor het eindexamen. Onmogelijk als je het mij vraagt. Het is en was altijd de bedoeling dat wij eerst deze dichtheid zouden accepteren, deze dichtheid ons eigen maakten, en alles wat deze dichtheid ons te bieden heeft zouden ervaren. Daarna kunnen we van binnenuit deze werkelijkheid veranderen. Door geaard te blijven, want we leven op moeder Aarde. We zijn hier dankzij moeder Aarde, waarom dan weg willen? Waarom net doen alsof zij niet bestaat? Als we van de Aarde een mooiere en harmonieuzere plaats willen maken, dan dienen we dat zelf te doen. Niemand doet dat voor ons. Dat is wat wij co-creatie noemen. Daarom is het zo belangrijk om met minstens 1 been in de Matrix te blijven staan. De Matrix breken we van binnenuit af op die manier. Te vaak hoor ik mensen en-/of websites praten over vluchtgedrag. Op wat voor manier dan ook. De een mediteert om in ‘hogere’ sferen te geraken, de ander leeft op licht en liefde pagina’s en fora, weer een ander roept ‘god’ of de ‘heilige’ geest aan om zich te verheffen boven deze realiteit, en velen anderen zitten de hele dag TV te kijken om maar niet de realiteit te hoeven meemaken. Allemaal willen ze vluchten uit deze realiteit. Men wil niet meer mee doen, of men doet al niet meer mee.

Ik voel dat er in deze tijd samen gewerkt dient te worden tussen de verschillende alternatieve media sites. Samen is niet alleen. Waar ik een tijd geleden nog vooral aan het schoppen was tegen alles wat niet resoneerde met mij, daar zie (of wil) ik nu de overeenkomsten zien. En van daaruit samen sterk staan. Maar… dat gezegd hebbende… kent er iemand naast IR nog een site die mensen laat herinneren wie ze daadwerkelijk zijn? Een site die de macht aan de mensheid geeft, en niet de macht uit handen geeft? Ik ken ze (nog) niet. Al zou ik het wel willen. Nu is de tijd om onze soevereiniteit weer op te eisen. Niet meer je macht uit handen geven aan iets externs.

Aan de ene kant heb je de alternatieve media die moord en brand blijven schreeuwen over alles wat ons aangedaan wordt. Vaccinaties, chemtrails, HAARP, nucleaire shit, oude en nieuwe wereld orde, vergiftigd voedsel, monsanto, corrupte banken, corrupte politici, FEMA camps, 80% van de mensheid wat uitgeroeid moet worden, en noem het allemaal maar op. Bangmakerij. Men is bang voor alles wat ons als mensheid aangedaan wordt. Men is kwaad en eist dat men ophoudt met al die zaakjes. Ondertussen geven ze de macht achter de macht veel te veel macht. Macht die deze zogenaamde illuminati eigenlijk helemaal niet heeft. Ja kom op zeg, het aantal lezers van IR is al meer dan het aantal illuminati figuren in dit land. Wat doen we moeilijk? Heeft een van deze sites of personen wel eens nagedacht waarom men altijd en overal illuminati symbolisme gebruikt, op plekken waar een ieder het kan zien? Logo’s, stadsplattegronden, gebouwen, muziek, films. Vlaggen, geld, et cetera. Allemaal vol met symbolisme. In een en/en wereld heeft dat meerdere bedoelingen. Eentje is het onbewuste programmeren. Maar dat is niet de belangrijkste reden. De belangrijkste reden is om deze macht, die eigenlijk geen macht heeft, machtig te laten lijken. Als ik nu het geld zou hebben, en ik zou een paar miljoen stickers van Indigo Revolution laten drukken, als ik dan vervolgens deze stickers massaal verspreidt en laat opplakken, dan lijkt het toch ook als of deze site enorm groot is en een enorme aanhang heeft? Misschien een dom voorbeeld, maar zo werkt het wel. Men laat overal waar men maar kan haar logo achter, en doet net alsof men enorm veel macht heeft. Macht die men in werkelijkheid niet heeft, maar wel van ons krijgt. En dan voornamelijk van de alternatieve media. Die massaal aandacht geven hieraan, bang als ze zijn. Ze lijden aan het Calimerocomplex, zij zijn groot en wij zijn klein, en dat is niet eerlijk… Bang voor alles wat ‘men’ ons aandoet…

Draai het wat mij betreft liever om. Waarom de massale chemtrails? Waarom steeds meer vaccinaties en vergiftigd eten? Waarom fluoride in het water? Waarom al die dingen om ons tegen te werken? Dat is omdat men, die zogenaamde illuminati en kornuiten, BANG zijn voor ONS. Zij zijn de echte bangeriken. Hun tijd zit erop, ze hebben hun rol met verve gespeeld de laatste duizenden jaren hier op Aarde. Men weet en ziet ook dat het bewustzijn van de mensheid enorm aan het groeien is. Men is verzot op macht, en men kan en wil niets anders. En daarom doet men van alles en nog wat om ons onder de duim te houden. Alles om ons bewustzijn laag te houden. En daarom maakt men ons constant bang. We moeten in een constante vorm van angst leven. Bang voor van alles en nog wat zijn, want op die manier houdt men ons gevangen in die mind-Matrix. Men is bang voor de kracht van ons bewustzijn, bang voor de kracht van moeder Aarde en vader Zon. Daarom de chemtrails, enkel en alleen om de energie van de Zon tegen te houden. Daarom het vergiftigde eten, de fluoride in het water, allemaal om (te proberen) ons bewustzijn laag te houden.

We moeten bang blijven, blijven geloven in de zogenaamde macht van mensen die eigenlijk geen macht hebben, en we moeten kwaad blijven. Stoute elites!! Ik ben er juist trots op dat men alles uit de kast haalt om ons bewustzijn laag proberen te houden. Ik kanker niet langer op al die dingen die men probeert te doen, ik ben er dankbaar voor. Dankbaar voor de lessen die erin verscholen zitten, dankbaar dat men alles uit de kast haalt om ons te helpen groeien in bewustzijn, en dankbaar voor alle uitdagingen en obstakels die men op ons pad heeft gelegd om van te leren. Men is zo bang voor ons, dat de meesten van ons het niet eens doorhebben. Als wij blijven geloven dat wij geen enkele invloed hebben op het doen en laten van die viespeuken, dan blijft die viespeukerij gewoon doorgaan. Als wij blijven denken dat wij veel kleiner zijn dan die zogenaamd grote illuminati, dan blijven ze ook groter. Zo simpel is het eigenlijk. Iedereen kent wel het beeld van de schaapsherder, met zijn hond, en de grote kudde schapen. Die schapen doen wat ze opgedragen wordt door de herder, want ze zijn bang voor de hond die luid blaft. Maar blaffende honden bijten niet, en de schapen zijn met soms wel honderden. Als er een paar schapen van die honderd nou eens beseften dat die hond en zijn baasje helemaal geen macht over ze hebben, en een andere kant op zouden lopen, dan volgt de rest vanzelf dat voorbeeld, als één schaap namelijk over de dam is dan volgen er meer… Maar als die schapen met dat besef niets doen, dan zal de kudde nooit vrij zijn.

De andere kant van de medaille is het bang zijn voor deze realiteit. Het internet is overwoekerd met dit soort sites. Zweverij noem ik dat. Het niet accepteren van de derde dimensie, en dus de Aarde. Het op zoek zijn naar een uitweg, weg uit deze ‘barre’ omstandigheden. Op wat voor manier dan ook, er zijn zoveel smaken en soorten vluchtgedrag dat ik de tel onderhand kwijt ben geraakt. Niemand lijkt door te hebben dat zij ZELF de hoofdrolspelers zijn in hun eigen verhaal/pad. Men is vooral op zoek naar iets of iemand wat ze uit deze nare realiteit kan helpen. Iets om je beter te voelen. En dat kan van alles zijn. Een buitenaardse interventiemacht bijvoorbeeld, of een gevoel of energie oproepen waardoor je even of langer niet meer in 3D lijkt te vertoeven. Blessed out noem ik dat. Allerlei programma’s die losgelaten worden op je mind, chakra’s, pijnappelklier of kundalini. Speciaal op maat gemaakt, voor ieder wat wils, allemaal bedacht om het bewustzijn van de mensheid laag te houden. De valkuil van dit soort sites ligt in het feit dat men zegt bewustzijn verhogend bezig te zijn. Dat is niet zo. Ik zeg niet dat ik er al ben, of alles weet, maar ik heb wel jarenlange ervaring met het volgen van alternatieve media. Waar ik constant aan mijzelf werk, en daardoor mijzelf vaak niet meer herken bij het lezen van oude artikelen van mijn hand, daar blijven de meesten andere sites stilstaan. Men is of nog steeds met hetzelfde bezig als een paar jaar terug, of men is nog dieper het drama ingezogen. Meestal doordat men hun macht uit handen geeft aan iets of iemand extern. En dat gaat op allerlei manieren, behalve via het hart. En ja, er zijn velen die praten over luisteren naar je hart. Maar die praten niet over het hart waar ik het over heb, die mensen praten over hun hart-chakra. Synthetische liefdes energie in plaats van de organische manier. Voorwaardelijke liefde in plaats van onvoorwaardelijke liefde. Mensen die in dat programma zitten hebben het maar al te vaak over het feit dat “je hart niet oordeelt”. Dat is een misvatting, een programma wat geladen is via een van je ingangen. Je hart oordeelt juist wel. Het weet wat goed is voor jou, en wat valkuilen kunnen zijn voor jou. Het is je innerlijke kompas als het ware. Mensen die beweren naar hun hart te luisteren, en dan enkel nog licht en liefde zien, die luisteren naar iets anders dan hun organische hart. We leven in dualiteit. Alles overdreven positief zien is een programma wat zich voor doet als je hart. Dit soort mensen hebben ook de ernstige behoefte om constant van de daken te roepen dat zij wel naar hun hart luisteren. Dat zij het zo goed weten allemaal. Men heeft de ernstige neiging om zichzelf groot te praten. Allemaal programma’s die er voor zorgen dat je het nog steeds extern zoekt, en dat je denkt er te zijn. Eerlijkheid is er niet vaak bij. Want als ik alles moet geloven wat geschreven staat, dan voelen die mensen zich altijd goed, en is er nooit sprake van ‘het even kwijt zijn’ en voelt men zich nooit kut om het zo maar eens te zeggen..

Ik voel me regelmatig kut. Aan jezelf werken is vaak best lastig en heftig. En ik ben nog lang niet klaar, alles dient in balans te zijn wil ik ooit hier klaar zijn in deze realiteit. En dat is het bij mij nog lang niet. Ik was ook iemand die maar al te vaak dacht dat hij er al was. Deed wat innerlijk werk, loste wat op, en dacht dan weer dat ik het hele universum snapte. Maar nee, keer op keer kwam ik erachter dat ik er nog lang niet was. 8 maanden geleden dacht ik het allemaal wel te weten, alles meegemaakt te hebben, op naar incensie. Vergeet het maar Micky, je bent veel te eigenwijs, dat moet mijn diepere zelf zo ongeveer gedacht hebben. Hier heb je de ziekte van Leber, binnen 4 maanden gaat je zicht van 100 naar 4 procent achteruit. Op die 4% zicht zit ik nu al enkele maanden. Resultaat: zo’n beetje alles waar ik afleiding in zocht, is nu onmogelijk geworden voor mij. Van iemand die enorm mobiel was en overal heen reed waar hij heen wilde gaan, naar iemand die niet meer kan autorijden en op zichzelf is terug gewezen. Ik geef eerlijk toe, het is vaak een hel geweest de afgelopen maanden. Niet weten wat je de volgende dag nog ziet. Langzaam maar zeker richting complete duisternis gaan, zonder te weten waar het proces stoppen zou. Maar ik klaag niet, ik probeer er dankbaar voor te zijn, ik weet dat ik er dingen van geleerd heb, en er nog veel meer dingen uit ga leren. Voor mij persoonlijk had de weg naar compressie niet passender kunnen eindigen. Van master of the universe, vrij kunnen bewegen tussen allerlei dimensies, galaxies, sterrenstelsels en planeten, naar… compleet op jezelf en je dierbaren aangewezen zijn. In een wereld van 1 bij 1 meter leven qua zicht, in tegenstelling tot alles kunnen en mogen in dit universum…. Wat ik hier mee wil zeggen? We zijn er nog lang niet. Er kan van alles gebeuren op je pad. Die laatste uitdaging, die laatste beproeving is het zwaarst. Het innerlijke proces is pas echt een opgave als je het mij vraagt. Dat gezegd hebbende weet ik dat het voor een ieder anders is, ieder haar of zijn pad.

Anderen hebben weer last van het Calimerocomplex. Voelen zich kleiner dan dat ze in werkelijkheid zijn. Men geeft de macht uit handen. En dat terwijl wij zelf machtig zijn. Dat zijn we we al, en dat blijven we ook, het is een kwestie van herinneren wie je in werkelijkheid bent. We zijn oneindig, altijd al geweest, we hebben geen begin en ook geen einde, en er staat dus niets of niemand boven ons. Dat is geen theorie, dat is een weten. We zijn met meer dan 7 miljard zielen hier op Aarde, daarvan zijn er een paar duizend die zich nu de macht hebben toegeëigend. Die paar mensen geven wij die macht, de zogenaamd wakkere mensen voorop. Kennis is macht, en als wij die kennis voor onszelf houden dan pakken wij als mensheid nooit de macht terug. Dan is het inderdaad wachten op een galactische of ‘goddelijke’ oplossing voor onze ‘problemen’. Die oplossing zal op maat gemaakt zijn, speciaal voor goden die vergeten zijn dat zij de echte goden zijn. Mensen die vergeten zijn dat dit een co-creatie is waarin we leven, en liever hebben dat iets of iemand anders de ‘oplossingen’ aandraagt.

Het is simpel, maar toch ook erg moeilijk. Een paradox zo lijkt het. Maar dat is het niet. Het is simpel om weer in contact te komen met je diepere zelf. Je hart te volgen en doen wat je gevoel je zegt. Maar het is rete-moeilijk om te blijven luisteren. En het is verdomd lastig om het lef op te brengen om aan jezelf te werken, en te blijven werken. Dat is de kunst. Een beter milieu begint bij jezelf, en zo is het maar net. Ben je niet tevreden met de wereld waarin je leeft, en zie je geen oplossing? Dan ligt dat echt aan jezelf. Als je van binnen veranderd, veranderd vanzelf je buitenwereld. Niet door met je vingers te knippen, of een speciaal dansje te maken. Nee het Calimerocomplex verdwijnt pas echt door het oplossen van je interne zaken!

Micky

17-4-2013