Het mysterie van de duizenden menhirs rond Carnac ontrafeld

Eeuwenlang stonden archeologen, wetenschappers en anderen die ervoor doorgeleerd hebben voor een raadsel. Waarom staan er rond Carnac, in het zuiden van Bretagne in Frankrijk, duizenden menhirs in soms kilometers lange rijen opgesteld? Hoe komen die soms  tonnen wegende massief granieten menhirs daar terecht, waarom staan ze zo opgesteld, en de belangrijkste vraag: Wat is hun doel? Niet tevreden met de antwoorden die we kregen uit de mainstream bronnen, besloten we zelf maar op onderzoek te gaan, en reisden we af naar dit mysterieuze plaatsje aan de Bretonse kust.

Dag 1: Zondag 5 juni 2011
Na een dag reizen, Carnac ligt op zo’n 1000 kilometer afstand van Nederland, arriveren we in Carnac. Er is vandaag geen tijd en energie om op verkenning te gaan bij de megalieten in de omgeving. In plaats daarvan besluiten we wat te gaan drinken en eten in Carnac-Plage. Hier aan de boulevard van dit schilderachtige Franse stadje trekken we al heel snel de eerste conclusie van onze trip: Er heerst in Carnac een heel erg positieve energie. Eerder op de dag bezochten we tijdens onze heenreis de stranden van Utah en Omaha Beach in Normandie, een van de plaatsen in Normandie waar de geallieerden tijdens de tweede wereldoorlog aan land kwamen.
Ook bezochten we het Normandy American Cemetery and Memorial, een begraafplaats waar 9386 Amerikaanse soldaten liggen begraven die sneuvelden tijdens deze aanval. De energie die op die plekken hangt is niet te beschrijven zo donker. Nog geen paar uur later, op een Carnac’s terras, waren we echter die ervaring allang weer vergeten. We hadden al gezien dat er enorm veel herstellingsoorden, en zelfs een heel groot centrum van thalassotherapie te vinden zijn in Carnac. Hier op, waarschijnlijk, een knooppunt van leylijnen heerst zo’n positieve en haast mysterieus goede energie, dat het haast logisch is dat dat soort instituten hun deuren openen op zo’n plek. Wat ook opvalt is de uiterst vriendelijke wijze waarop we overal in dit stadje worden begroet en behandeld. Zijn die nu die arrogante Fransen waarover in Nederland altijd gesproken wordt? Na deze eerste overweldigende indrukken is het tijd om te gaan slapen, er wachten ons nog mooie dagen.

Dag 2: Maandag 6 juni 2011
De dag begint en we besluiten direct naar de grootste verzamelplaats van Menhirs in de hele wereld te gaan. De Allignements van Carnac (Le Menec, du Kermario en Kerlescan). Deze Allignements zijn verdeeld over 3 grote velden met vele hectares vol met menhirs. Hier en daar staat een dolmen (in Nederland bekend onder de naam hunebed) en een tumulus (‘grafheuvel’), en ook staat midden in het bos nog een 10 meter hoge menhir. In totaal staan er iets meer dan 3000 menhirs op deze velden. De totale oppervlakte bedraagt 4 vierkante kilometer. Meteen bij aankomst komen er bij mij een hoop herinneringen terug. Als klein kind ben ik namelijk tot mijn achtste bijna elk jaar met mijn ouders op vakantie geweest in Carnac. Dat was 23 jaar geleden. En sinds die tijd is er een hoop veranderd. 23 jaar geleden kon je nog vrij rondlopen op deze velden. Er stond geen omheining en er waren geen restricties. Zo herinnerde ik mij meteen bij het zien van een aantal grote menhirs dat ik daar als klein jongetje al uren op had gezeten en aan had gehangen. Vandaag de dag is het hele complex omheind met hekken. Dat wil zeggen, de drie grote velden met menhirs zijn omheind. De losse menhirs en de grote menhir in het bos kunnen gewoon vrij worden bezocht. Ook is er een groot toeristen centrum gebouwd, en een uitkijk plaats daar boven op waar je de velden van hoogte kan bekijken. Snel trokken we dus de conclusie dat dit niet ons laatste bezoek van de week zou zijn aan dit complex. Wij waren namelijk niet voor niets 1000 kilometer afgereisd, er zouden ons niet laten tegenhouden door een paar hekken. We zouden gewoon een keer in de nacht teruggaan, en het liefst op een onbewolkte dag, op de een of andere manier moesten we dat gaan doen vonden we. Deze dag zouden we gebruiken om alles in kaart te brengen, plekken te zoeken waar we ‘s nachts makkelijk ongezien konden vertoeven en om foto’s en filmpjes te schieten. Omdat we niet op de velden mochten komen (enkel anderhalf uur met een gids, niets voor ons dus) dienden we langs de omheiningen om alles af te lopen. Het resultaat waren velen blaren, kleine blessures, uitgeputte lichamen, maar bovendien een schat aan informatie voor ons verdere onderzoek. En we kwamen voor het eerst onze reis in aanraking met de menhirs en dolmens, de energie die deze megalieten afgeven is met geen pen te beschrijven… Hieronder wat fotomateriaal van deze dag en een filmpje van “Allignement Le Menec”.

https://www.youtube.com/watch?v=ezamZrr2Gzg

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Dag 3: Dinsdag 7 juni 2011
Aan het begin van onze trip hadden besloten we om alles op onze intuïtie en gevoel te ondernemen deze reis. Dat was in onze ogen namelijk misschien wel de enige manier om ooit zo’n eeuwenoud mysterie te ontrafelen. We hadden dus geen planning voor deze dag. Na een folder opengeslagen te hebben, en dit adres in de tomtom te hebben ingetypt, kwamen we erachter dat op nog geen 20 kilometer rijden een andere grote megalitische vindplaats te vinden was. Zo gezegd, zo gedaan, we pakten de auto en reden naar het adres toe. We arriveerden na een korte autorit langs de meest prachtige Franse stranden in de omgeving, in Locmariaquer. Daar is ook een redelijk groot toeristencentrum gebouwd, met zelfs een bioscoopzaal daarin. Hier kregen we eerst een documentaire te zien over hoe deze bouwwerken gemaakt, vervoerd, geplaatst en gedateerd worden. Om de andere toeristen niet lastig te vallen hielden we ons in, maar wat we daar te horen kregen was werkelijk waar te belachelijk voor woorden. Men dateert om te beginnen de bouwwerken tot 7000 jaar terug. Waarom vraag je jezelf af? Nou simpel, dat doet men aan de hand van de gevonden speerpunten en potjes en andere resten die men vind bij de bouwwerken. Dus zo zijn de velden in Carnac tussen de 7000 en 4000 jaar oud, was deze vindplaats 6500 jaar geleden gebouwd, en de dolmens waren nog wat jonger. Want daar lagen nog nieuwe speerpunten. Deze redenatie aanhouden betekend dat als men vandaag de dag een huis heeft en in de tuin een potje vind dat 200 jaar oud is, het huis dus ook 200 jaar oud is? Een dwaze conclusie. Maar het hielp ons wel te begrijpen hoe de mainstream theorie is ontstaan. Het vervoeren van deze soms wel 300 ton wegende stenen deed men overigens met houten katrollen en touw. Over de grond. Soms wel kilometers ver, honderden meters hoogte overbruggend.. Ik zal zo wat foto’s van de menhir waarover men sprak (een gebroken exemplaar van 20 meter hoog origineel) laten zien. Dan mogen jullie meedenken of dat met touwen en katrollen te verplaatsen is. Ik zag onlangs in een uitzending van Ancient Aliens dat men met hedendaagse techniek nog niet eens in staat is om 250 ton enkele meters te verplaatsen, so do the maths… Op deze plek in Locmariaquer stonden ook een grote restaureerde tumulus, en nog een 120 meter lange gang met ‘graftombes’. Ik schrijf graftombes met aanhalingstekens omdat men dit aanneemt, en er geen bewijs is dat dit daadwerkelijk zo was. Ook op deze plaats valt ons de enorm goede en positieve energie op, en nog belangrijker: Het weer slaat om, en de zon beschijnt eindelijk te schijnen. Mijn innerlijke stem verteld me meteen om diezelfde nacht nog terug te gaan naar de velden in Carnac. Now is the time! Zo ver is het echter nog niet, en we besluiten op ons gevoel de omgeving  van Locmariaquer te gaan ontdekken. We stappen in de auto en volgen lukraak ons gevoel. Op deze manier komen we nog enkele dolmens tegen die her en der verspreid staan in de prachtige omgeving. Hieronder wat plaatjes van deze dag. Voordat we verder gaan met het verslag van de nacht.

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Nacht 1: Dinsdag 7 en Woensdag 8 juni 2011
De laatste flarden bewolking verdwijnen al snel en we besluiten wat rust te pakken in ons appartement, totdat het donker wordt. Slapen is er overigens niet veel bij, op de een of andere manier zorgt de energie in Carnac en omgeving ervoor dat je ook uitrust zonder veel te slapen. Om 11 uur besluiten we dat het donker genoeg is om op verkenning te gaan in de velden van Carnac. We rijden de paar kilometers naar de menhirvelden, en rijden naar het veld wat we de dag hiervoor hebben uitgezocht voor ons onderzoek. Het valt direct op deze velden er ‘s nachts verlaten bij liggen, sterker nog er is geen sterveling te bekennen in de wijde omtrek van de velden. Op een enkele verdwaalde auto die in de verte langs raast op de doorgaande weg naar Carnac na, is het stil. We stappen over de omheining heen en staan opeens midden tussen de grootste menhirs van Carnac. Al rond wandelend gaan we instinctief tegen een grote kolos aan staan. Het ‘toeval’ wil dat het zicht wat ik daarvan heb aan de hemel, precies het zelfde zicht is wat ik thuis in Nedeland vanuit mijn achtertuintje heb. In eerste instantie zie je dat niet. Waar ik in Nederland een honderdtal sterren in totaal kan zien, zien we er hier echter letterlijk duizenden, zo niet misschien wel miljoenen. Al starende naar dit meest fantastisch mooie uitzicht op de sterrenhemel wat ik ooit heb gehad, tikt mijn reisgenoot mij aan. “Zie jij daar ook hetzelfde gebeuren wat ik zie?” Vraagt hij mij. Hooguit een paar honderd meter naar het zuiden zien we iets groots bewegen. Het lijkt in eerste instantie een wolk. Maar heeft de vorm van een ijslolly stokje. De ‘wolk’ kantelt 45 graden en uit de wolk komt een lichtblauwe straal die zo schuin naar een plek enkele honderden meters verder schijnt. Deze straal licht zal ook enkele honderden meters breed zijn geweest. Instant herkende ik deze wolk, ik wist zeker zoiets al eens eerder gezien te hebben. Op dat moment wist ik niet waar of wanneer. Maar van de week kwam ik op mijn eigen site, Indigo Revolution, de beelden van de UFO boven Xiaoshan Airport weer tegen van juli 2010. Onderstaande foto laat ongeveer zien wat wij die nacht zagen, het verschil zat hem in de duur van de sighting en en de breedte van de straal:

Omdat het verder onbewolkt was, en de weinige wolkjes die er wel waren, snel overdreven, en deze ‘wolk’ met blauw licht net zo lang bleef hangen als wij aanwezig waren, deed ons al snel tot besef komen dat het iets met onze tocht te maken had. Ondanks dat we dus als het ware aan het ‘inbreken’ waren op de menhirvelden (wij hielden het erop dat we geen franse waarschuwingsborden konden lezen) en dus waakzaam zouden moeten zijn, gingen we op in een energie die ook niet echt te beschrijven is. In 2,5 uur zagen we deze nacht nog 10 andere UFOs overvliegen. Ik heb veel sightings gezien in mijn leven, voor het werk dat ik doe op Indigo Revolution, en velen kwamen mij bekend voor. Zo waren daar de rode vuurballen, de rood/geel/blauw/wit knipperende vuurballen, gele lichtpuntjes die af en toe 50 keer zo groot werden en oplichten, lichtballen die dan weer alleen, dan weer met twee, en dan weer met z’n drieën langs kwamen en zelfs nog een secret spaceprogram aards schip driehoekig van vorm met rode lichten. Dat was overigens de eerste die we zagen in Carnac. En achteraf viel ons op dat dit op aarde vervaardigde ruimteschip de enige was die uit totaal andere hoek aan kwam vliegen dan de rest. Bijna alle andere UFOs kwam uit de richting van Carnac, het zuiden dus. Een ander iets wat meteen opviel waren de menhirs zelf. Ondanks dat het redelijk afgekoeld was buiten, en we ons goed hadden aangekleed, bleken de menhirs zelf een soort van warmtebron te zijn. Op de momenten dat we erop zaten of tegenaan hingen warmden onze lichamen zich automatisch op aan deze stenen. Dit gevoel in combinatie met de uiterst positieve energie die op deze velden hangt, met als toetje de UFO luchtshow die zich voor ons afspeelde, maakte dit een onvergetelijke ervaring. Toen we na 2,5 uur richting de auto liepen en weer terug wilden rijden, verdween eerst de ‘wolk’ en een minuut daarna de lichtstraal, op dezelfde manier als ze gekomen waren, in het niets.. Overigens hebben we tot onze grote spijt geen materiaal kunnen schieten in het donker, wel geprobeerd uiteraard, maar onze smartphone camera’s bleven zwart beeld opleveren. Een waardevolle les, om de volgende keer niet te vergeten, een goede camera met nightvision.
In ons appartement aangekomen trokken we de conclusie dat deze velden en omgeving iets heel speciaals moesten zijn. En dat de uitleg die we kregen van de toeristencentra en boekjes in de verste vertes niet in de buurt kwamen van de werkelijke waarheid. Deze menhirvelden zouden hier geplaatst zijn door prehistorische oermensen om de goden te aanbidden, dat was het sowieso niet wisten wij. En wat wilde deze rare wolk die 2,5 uur lang een blauw licht uitstraalde ons zeggen? En was het normaal dat er hier zoveel verschillende UFOs over kwamen vliegen? Dat we nog niet klaar waren was duidelijk, er moest meer zijn dan positieve energie en heel veel UFOs.

Dag 4: Woensdag 8 juni 2011
Na een paar uur slaap, wordt ik opmerkelijk fit wakker. Het eerste wat ik doe is de kaart van Carnac en omgeving pakken, mijn gevoel zegt me dat er nog meer te vinden moet zijn in de omgeving van Carnac. Iets waar we iets aan kunnen hebben bij onze missie om het geheim te ontrafelen. Op de kaart trek ik een denkbeeldige lijn van Locmariaquer naar de velden in Carnac. Deze lijn trek ik door naar het Westen. Daar zie ik een plaatsje met een naam die ik even moet opzoeken voor mijn gevoel. In de gids van Bretagne vind ik al snel waar ik naar zocht: Vlak buiten Erdeven, het plaatsje wat ik opzocht, ligt een menhirveld genaamd “Allignements de Kerzerho”. Bij de omschrijving zie ik al snel dat hier geen sprake is van omheiningen en dat menhirs direct aan de openbare weg liggen. Mijn reisgenoot hoef ik niet te overtuigen, binnen het half uur zitten we in de auto richting Erdeven. Binnen 20 minuten arriveren we bij de velden. De velden vallen meteen op, enorme massale menhirs stralen ons tegemoet als we de auto op de parkeerplaats

https://www.youtube.com/watch?v=0OfRUMIcNCA

Ook nu werkt onze intuïtie als een dolle. Dit is DE plek beseffen we om diezelfde nacht nog verder te gaan met ons nacht onderzoek. Het veldje is compact, makkelijk bereikbaar, en bovendien vrij toegankelijk. Ook de enorm goede positieve energie valt direct op. In de buurt van dit menhirveld schijnt nog een andere plek te zijn met menhirs, waar ook een 12 meter hoge kolos tussen staat. We besluiten de bordjes te volgen het bos in. Op nog geen 500 meter vinden we de plek. Het is de plek van “Le Grand Menhir” van Erdeven. De energie valt op, is wat bedrukter, niet goed uit te leggen, maar ook deze plek besluiten we is de moeite waard om diezelfde nacht te bezoeken. Hieronder een kleine impressie van deze plek:

https://www.youtube.com/watch?v=oDZMVi4lwNM

De “Le Grand Menhir” valt wel op. Deze kolos geeft een stroom aan energie af. We besluiten na een tijdje verder te wandelen het bos en natuur in. Onderweg komen we nog wat verdwaalde menhirs en dolmens tegen, maar besluiten uiteindelijk dat het genoeg voor de dag is en rusten uit bij een prachtig verlaten meer, waarvan hieronder een foto, als ook wat meer fotomateriaal van deze dag.

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Nacht 2: Woensdag 8 en Donderdag 9 juni 2011
Iets over elven vertrekken we weer richting Erdeven. Vol adrenaline en vol goede moed. Zouden we eindelijk wat meer te weten komen over de werkelijke aard van al deze megalithische bouwwerken? Aangekomen bij de velden valt al niet eens meer op dat we de enigen mensen in de wijde omgeving zijn. Er zijn wel 2 te waakse honden die enkele kilometers verderop een wedstrijdje janken en blaffen voor gevorderden doen, maar het hindert niet. Meteen overvalt ons weer de extreme rust en direct vallen we in onze intuïtie. Al snel vinden we wat stenen welke hetzelfde zicht als de nacht ervoor opleveren, als je er op zit of tegenaan leunt. Meteen weer wat UFOs die overkomen. Het wordt al bijna normaal.. Na een half uur besluiten we om bij de grote menhir in het bos te gaan kijken, dus lopen we daarheen. Aangekomen maakte een iets wat heel erge donkere energie zich meester over ons. Deze plek was er niet echt eentje om te gebruiken voor het verdere onderzoek.. Binnen de paar minuten zijn we weer terug op het grotere menhirveld. Terugdenkend aan de ervaring in het bos, gok ik dat die plek door de eeuwen heen voor zaakjes die het daglicht niet kunnen verdragen is gebruikt laat maar zeggen.. Maar goed, het veld langs de weg bij Erdeven blijkt wel een goede keus. Al snel komen we weer in onze intuïtie terecht en dromen weg in de uitgestrekte sterrenhemel. In totaal zouden we deze avond nog eens 20 verschillende UFOs zien overkomen. In alle kleuren van de regenboog, dan weer versnellend, dan weer tot stilstand komend, en dan zomaar weer uit het oog verdwenen. En allemaal vlogen ze of richting Carnac (handig zo’n kompas app op je telefoon) of uit de richting van Carnac, om precies te zijn: de menhirvelden van Carnac.
We wisten nu zeker dat deze velden te maken hadden met Buitenaardsen. We hadden al een soort van conclusie getrokken dat al die stenen niet door mensen geplaatst hadden kunnen worden. Dus 1+1=2, het heeft te maken met Buitenaardsen. Maar wat maakte het nu zo echt bijzonder en mysterieus deze plek? Ik besloot de galactische familie wat vragen te stellen vanuit mijn hart. Letterlijk vroeg ik ze: “We zijn nu al zover, en toch missen we nog iets voel ik, zijn we teveel losers als we nog wat hints willen hebben? Ik bedoel, wij zitten hier voorlopig nog ff in deze 3d matrix rotzooi, en jullie lekker daarboven, het minste wat jullie kunnen doen is nog wat aanwijzingen geven, wat is er in godsnaam zo belangrijk aan deze plaats?”
Binnen een paar seconden moest ik mijn hoofd op de een of andere manier wenden, en daar zag ik iets wat ik nog niet eerder ergens anders gezien heb of over gehoord heb.. Een doorzichtige grote driehoek, beetje donkergrijs van kleur, en ik denk wel kilometers groot als ik moet gokken, moeilijk met het oog te zien, vloog snel door mijn oogveld. Ik dacht dat ik gek werd, en het me misschien verbeelde. Dus ik vroeg mijn reisgenoot of hij ergens wolken zag. Nee was het korte duidelijke antwoord. “Er is geen wolkje aan de lucht Mic”. Ik knikte en bevestigde dat, en vroeg of hij misschien iets zag in de hoek waar ik keek. Een verbaasde blik en de vraag of ik die enorm grote bijna onzichtbare driehoekige wolk zag vliegen. We zagen het gevaarte dus beiden overkomen. Je moest echt moeite doen om het te blijven volgen, het was bijna onzichtbaar voor het oog ten opzichte van de donkere hemel. Zelfs sterren schenen dwars door het gevaarte heen. Rare wolk dus, als het een wolk zou zijn dan.. Na enkele ogenblikken begon het gevaarte snelheid te minderen, en kwam uiteindelijk na een minuut of 2 tot stilstand, boven je raadt het al… de menhirvelden van Carnac, precies ten zuid-oosten van de plek waar we nu zaten. Weer een minuut later verdween het enorme gevaarte samen met wat eerst een ster leek op dezelfde plek waar het gestopt was. Weg, niets meer te zien. Was dit wat ik dacht dat het was? Het zou toch niet een…, en pats daar was een lichtbol die met enorme snelheid uit deze dimensie leek te knallen, een soort van groot uitgevallen vallende ster, maar die niet valt maar uit het luchtruim knalt als het ware, met een soort van komeet achtige staart, maar alles gebeurde in een fractie van een seconde. Mijn reisgenoot zag het ook, nadat hij daarvoor totaal de andere kant zat op te kijken, hij moest zich toevallig op dat moment omdraaien… Instant wist ik dat is een UFO die uit onze 3d werkelijkheid knalt, een wormhole! En gelijk trok ik de conclusie, aangezien dit ook boven Carnac zich afspeelde, dat de menhirvelden van Carnac en omgeving een wormhole naar een andere dimensie moeten zijn! Daarom verdwenen die schepen daar, daarom vlogen de (in onze ogen) Buitenaardse schepen van en naar die plek toe (en de Aardse schepen niet), en daarom heeft men duizenden jaren geleden al die duizenden menhirs daar geplaatst. Het is een wormhole naar de hogere dimensies! Mijn reisgenoot hoefde ik niet te overtuigen. Hij wees me nadat ik hem mijn theorie vertelde naar een ‘wolken’ partij in de lucht. 2 kleine wolken, die sneller gingen dan de enorm grote wolk in moederschip vorm die erachter aan kwam. Het leek als het ware dat de grote wolk zich voortstuwde aan de hand van de 2 kleine die er vooruit vlogen. Aangekomen boven de plek die wij zojuist daarvoor hadden bestempeld als multidimensionale wormhole verdwenen eerst de 2 kleine wolkjes in het niets. En even later brak de grote wolk in meerdere kleine stukken uiteen, die vervolgens allemaal in 1 keer verdwenen. In het niets, boven de menhirvelden van Carnac..
We wisten nu dat we gevonden hadden waar we naar op zoek waren gegaan. De waarheid over deze eeuwenoude velden, die in onze ogen al meer dan 20.000 jaar daar moeten hebben gestaan. Deze velden, en de andere megalithische bouwwerken in de directe omgeving van Carnac zijn daarr met een reden geplaatst. Al deze bouwwerken zijn precies zo gemaakt en geplaatst om de wormhole te kunnen laten functioneren op de manier dat deze nu nog steeds dus werkt. In vroegere tijden gebruikte onze Buitenaardse familie deze wormhole al om naar de Aarde te kunnen komen, en weer terug naar de hogere dimensies. En nu de dag gebruikt men hem nog steeds dus. Dit was de conclusie van onze reis. We waren ‘klaar’. En het mooie is, dat iedereen voor zichzelf ook deze conclusie kan gaan trekken. Wat stelt 1000 kilometer rijden nu voor, als je bedenkt wat je allemaal kan zien in de omgeving van Carnac? Aan de hand van dit reisverslag kan je zelf ook besluiten af te reizen naar deze geweldige rustgevende positieve omgeving. Overdag kan je de vele megalithische bouwwerken bezoeken (er zijn er nog velen die wij niet bezocht hebben) die de omgeving rijk is. En in de nacht kan je gewoon naar Erdeven rijden en rustig op je gemakje op een menhir zittend naar de geweldig mooie sterrenhemel kijken. Kijk dan vooral richting Carnac (het Zuid-Oosten vanaf Erdeven). En verwonder je over al het moois wat je over ziet vliegen en de geweldige energie die van deze duizenden jaren oude kolossen uitgaat! Ik besluit met nog wat foto’s die we op de laatste dag namen, van dolmens en ander moois in de omgeving van Plouharnel, wat op 10 minuten afstand rijden ligt van Carnac. Verder hoop ik dat onze ontdekking velen aanzet om ook de reis te ondernemen. Het is echt de moeite waard, pas op in het hoogseizoen is het wel druk in Carnac en omgeving, wij zaten nog net aan de goede kant. Mochten mensen geïnteresseerd zijn geworden en meer willen weten over deze reis/ervaringen, mail dan gerust naar micky@indigorevolution.nl

Micky
17-6-2011
www.indigorevolution.nl

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ

Ñ