Manisch Matrixsief: Ode aan Jihadi John

Het was één van die nieuwsberichten die onder gesneeuwd zijn door de aanslagen in Parijs. Ik heb het over één van mijn helden. Iemand die het ISIS theater nog enigszins grappig maakte. Jihadi John. Jihadi John is volgens de mainstream media berichten 12 november, een dag voor de aanslagen in Parijs, om het leven gekomen. Hij liep nietsvermoedend over straat in de hoofdstad van het Kalifaat (Raqqa) toen hij geraakt werd door een Amerikaanse drone aanval. De beul van ISIS is niet meer. Ik werd er verdrietig van. Jihadi John verliezen is voor mij hetzelfde als je favoriete Game of Thrones, The Walking Dead of Goede Tijden karakter moeten verliezen. Ik weet ook wel dat het allemaal show is, dat al die door Rita Katz haar SITE intel group gevonden ISIS executies geacteerd zijn. Maar toch is het niet fijn om je favoriete karakter uit een bepaalde soap te moeten missen. ISIS zonder Jihadi John is hetzelfde als Baywatch zonder Pamela Anderson. Voor mij hoeft die hele ISIS soap niet meer nu hun lead karakter uit de serie geschreven is.

Ondanks dat ik Jihadi John zal missen, kruip ik niet in de slachtofferrol. Ik koester de mooie momenten die Jihadi John mij als trouwe volger van de ISIS soap gegeven heeft. Legendarisch waren zijn eerste stapjes op het witte doek, er was nog niet veel budget voor de ISIS soap en bedrijven waren nog niet al te happig om te investeren in het project. Toch deerde dat Jihadi John niet. Hij nam plaats voor het groene scherm in de studio van SITE intel group. Rita Katz instrueerde hem om net te doen alsof hij in een woestijn stond. Op het groene scherm werd een woestijn geprojecteerd en Jihadi John bleek een natuurtalent. Met zijn prachtige Londense cockney accent sprak hij tot zijn fans. Ik meen mij te herinneren dat James Foley, die gespeeld werd door een onbekende B-acteur uit de VS, zijn eerste echte film othoofding was voor het groene scherm. Niets geen zenuwen, niets geen beginnersfoutjes, Jihadi John speelde vanaf dat moment de glansrol van zijn leven. Hij was er letterlijk voor in de wieg gelegd zo bleek, Jihadi John leefde zich zo in zijn rol in dat het voor velen, inclusief mijzelf, leek alsof hij de real deal was. Jihadi John speelde geen terrorist, Jihadi John was een terrorist. En dat is heel erg knap. Het viel mij dan ook tegen dat hij deze week geen gouden kalf kreeg voor zijn glansrol in de ISIS soap.

Osama Bin Laden, Mokhtar Belmokhtar (alias ’the one eyed Marlboro Man), en zelfs de pas onlangs doorgebroken Al-Belgiqi (de lachende Belg die sneuvelde tijdens zijn eerste echte grote filmrol in Parijs) konden niet op tegen de immense populariteit van Jihadi John. Ik weiger Jihadi John Mohammed Emwazi te noemen. Volgens de producers van de ISIS soap is dat zijn echte naam. Voor mij blijft het altijd Jihadi John, ik kan deze acteur nooit meer los zien van zijn rol als de brute ISIS beul, zwaaiend met zijn mes in zijn linkerhand. Jihadi John had lak aan de gevestigde orde. Hij maakte zijn eigen regeltjes. Hij kwam er mee weg om alles met links te doen, inclusief het afzagen van hoofden, ondanks dat in het echt moslims nooit hun linkerhand gebruiken om hoofden af te zagen, dat is haram namelijk. Voor Jihadi John was niets te veel haram. Hij gaf net als andere befaamde acteurs zoals een Johnny Depp zelf invulling en kleur aan de door hem gespeelde personages.

Het voelde voor mij altijd als een soort van warme douche als er weer een nieuwe aflevering van de ISIS soap ‘uitlekte’. Ook al veranderden de decors, en kwamen er steeds meer acteurs naast Jihadi John, toch bleef Jihadi John altijd als een baken overeind staan. Het was altijd wachten op de cliffhanger waarin Jihadi John al zwaaiend met zijn mes verschillende presidenten dreigde met nieuwe executies. Nooit zei hij dezelfde woorden, altijd kwam hij met iets nieuws. Jihadi John was zijn tijd ver vooruit. Hij was niet zomaar een simpele acteur die een zwarte jurk aantrok, zijn ding deed, en vervolgens zich lam zoop en kapot snoof in zijn veel te luxe trailer op de set. Nee, Jihadi John was veel meer dan dat, Jihadi John had hart voor de zaak. Iets wat bijvoorbeeld niet voor Osama Bin Laden en/of Mokhtar Belmokhtar geldt. Die deden af en toe een scene en/of een film, en daarna hoorde je vaak jaren niets meer van ze, totdat het geld waarschijnlijk weer op was en ze dus maar weer ergens  in een B-film moesten komen opdraven. Jihadi John deed het niet voor het geld. Jihadi John leefde voor het vak. Dat laatste brak hem op als je het mij vraagt.

Jihadi John nam geen genoegen met de simpele scenes waarin alleen hij en een andere willekeurige acteur optraden. Jihadi John zag op een gegeven moment dat simpele onthoofding scenes het publiek niet meer boeiden. Hij zag de overeenkomsten met films als Jaws. In de eerste Jaws was de nephaai nog eng en bleven mensen uit de zee weg uit angst. Na Jaws 2 en 3 zag je dat mensen gewend waren aan neppe haaien die onschuldige zwemmers aanvielen. Je moet altijd vernieuwen, je moet het publiek blijven boeien, Jihadi John zag dat als geen ander. Hij begon zich dan ook met de scripts te bemoeien. Hij belde Rita Katz elke dag met nieuwe briljante ideeën. Rita Katz en haar SITE intel groep, de organisatie die toevallig alle neppe ISIS onthoofdingen tot nu toe heeft gevonden, ging in het begin mee met de creatieve briljante ideeën van Jihadi John. Zo was hij te zien in films waarin een leger aan ISIS beulen tegelijkertijd, synchroon, allemaal op dezelfde wijze, koptische christenen onthoofden. De decors werden ook steeds beter. Het budget voor special effects werd elke aflevering groter. Het publiek smulde. Afleveringen van de ISIS soap waarin Jihadi John mocht acteren werden instant cult classics. Vergeet Freddy Krueger, vergeet Michael Myers, vergeet Jason Voorhees, en vergeet Chucky. Jihadi John was de baddest of the baddest van alle bad guy seriemoordenaars op het witte doek. En hij had humor. Iets wat bij veel seriemoordenaars en beulen ontbreekt. Helaas bleek het talent van Jihadi John uiteindelijk te groot. Alle aandacht ging uit naar Jihadi John, beroemde film recensenten spraken alleen nog maar over Jihadi John en niet meer over de rest van de cast van de ISIS soap. Jihadi John kreeg alle aandacht, en dat was niet goed voor de soap. Want de soap moest, zoals dat altijd het geval is bij soaps, haar sponsors en investeerders tevreden houden. Die geldschieters wilden dat de nadruk van de soap zou komen te liggen op de boodschap van de soap, niet op de hoofdrolspeler. Er moesten vooral wapens verkocht worden aan bange landen, dat was de onderliggende subliminal message van de ISIS soap.

Jihadi John werd onbewust de grote ster van het Kalifaat, en dat terwijl hij eigenlijk net als wij een simpele boerenlul is. Hij bleef ook altijd die simpele boerenlul. Sterallures waren hem vreemd. Jihadi John was een gevoelsmens. Hij speelde de rol omdat hij zich daar goed bij voelde, hij wilde iets betekenen voor de opgroeiende jeugd. Toen de ISIS soap haar ziel verkocht aan de commercie, en de producties op echte Hollywood films begonnen te lijken, voelde Jihadi John zich daar niet goed meer bij. Hij begon zich te verzetten tegen de SITE intel group studio’s. Hij weigerde nog langer te overleggen met Rita Katz over zijn rol in de soap. Hij wilde alles bij het oude laten, Jihadi John was nog een acteur van de oude stempel. Geen CGI, maar ketchup als bloed. Geen special sound effects, maar een doodnormale ouderwetse ventilator op de set om de wind in de woestijn na te bootsen. Jihadi John nam daarom een dapper besluit. Hij vroeg de script schrijvers van de ISIS soap om hem uit de serie te schrijven. Hij was toe aan rust. Hij wilde ook wel weer eens ongestoord naar een Londense pub toe, zonder dat duizenden handtekeningenjagers en paparazzi hem stonden op te wachten. Hij hoopte op een open einde van zijn karakter in de ISIS soap. Hij wilde een scene waarin hij als een soort Niels Holgersson op de rug van een tamme gans zou wegvliegen richting de horizon. Hij wilde niet sterven in het harnas. Hij wist ook wel dat een drone aanval niet altijd het einde van een personage in een terroristen soap hoeft te betekenen. Velen waren hem voorgegaan zoals zijn collega die Abu Bakr al-Baghdadi speelt. Die werd ook al meerdere malen als een soort van cliffhanger gedroned, en keerde dan enkele weken of maanden later terug in de serie. Maar ik vrees het ergste. Als ik op zijn Wikipedia kijk dan zie ik dat Jihadi John officieel nu uit de serie is geschreven en is overleden op 12 november 2015. De ISIS soap zal nooit meer hetzelfde zijn voor mij. Van mij hoeft het voorlopig ook niet meer. Ik hou elke dag een minuut stilte voor Jihadi John. Daarnaast heb ik mijn facebook profielfoto veranderd in een peace teken met een zwarte jurk. Je suis Jihadi John. Rust in vrede gabber.

Danny

25-11-2015