Manisch Matrixsief: A night at te movies

Hallo, Rob hier

Ten eerste wil ik mijn vreugde uitspreken over de wonderlijke wederopstanding van Danny. Hoe kort is het geleden dat ik hem met zijn eigen speeksel de meest wonderlijke melodietjes hoorde gorgelen, en kijk waar we nu zijn, meneer is weer alive and kickin. Tuurlijk zie je in zijn column nog de sporen van zijn c.q. vrijwillig medicatie-experiment in de kliniek, maar hij begint de oude weer te worden. Danny, je schrijft dat je je helaas niets van mijn bezoeken kan herinneren, nou, ik krijg nog steeds aanmaningen van de stomerij, met betrekking tot de vele overhemden die ze daar chemisch van kwijl hebben ontdaan. Mocht je je geroepen voelen, een aandeel in de kosten kan gericht worden aan giro 6657499, t.n.v. Dhr. R. Sawatalineo.

Wat betreft de Matrix vind ik het allemaal wat tam de laatste weken. Het kan aan mij liggen, maar zijn onze eerbiedwaardige elite-wankers gestopt met het aanbieden van afleiding of zo? En daaropvolgend, van wat leiden ze onze aandacht eigenlijk weg? Ik heb me wekenlang de klote zitten vervelen, en het is dankzij de creatieve bijdragen van Hollywood dat ik jullie überhaupt nog iets te melden heb, maar op deze manier word het onderwerp de Matrix wel een hele loze schil om met twee columnisten over te berichten.
Ik zat dus thuis op de bank, hand in de broek, chips binnen bereik, je kent het wel. Toen er op de tv een film begon die me bij gebrek aan beter wel interessant leek. Vergeef me dat ik de titel niet meer weet, (jarenlang blowen tast hoe je het ook wend of keert toch je hersenen aan), maar ik zal hem proberen te beschrijven.
Het was een soort van politiek drama, er waren een stuk of wat mensen, en die vertegenwoordigden allemaal een stukje van een grote groep mensen die zichzelf maatschappij noemden. Aangezien die grote groep mensen niet voor zichzelf konden denken ofzo, gaven ze hun lot in handen van één van die mensen uit die kleine groep, en wie uit die kleine groep dan de meeste Likes had, die mocht dan beslissen wat het beste was voor die grote groep mensen. Als ik het zo opschrijf klinkt het inderdaad als een behoorlijke mambojambo, maar in die film deden ze dan net alsof dat heel normaal en vanzelfsprekend was weet je wel, dat noemden ze democratisch. In de periode dat ze Likes moesten vergaren scholden ze elkaar helemaal verrot, en deden ze niets anders dan aan de grote groep mensen duidelijk maken dat de anderen een stelletje onbetrouwbare flikkers waren, die er enkel en alleen op uit waren om “De Grieken” te financieren, Nederland communistisch te maken, Mensen in Afrika te laten verreken, noem maar op. Je kon het zo gek niet verzinnen of het kwam voorbij.
Tot zover nogal een standaard film, maar met welk geniaal plot kwamen ze toen op de proppen?? Na de verdeling van de likes, bleek het hele kiessysteem erop gebouwd dat nooit één van de vertegenwoordigers alleen zijn plan kon uitvoeren, nee, hij was gedwongen samen te werken met een van die Kjenkerlijers waar ie de afgelopen weken zoveel bakken stront over en weer mee had staan smijten. Kicke Man!! En dan het hele psychologische spel om die grote groep mensen er weer van te overtuigen dat ze eigenlijk hele goede vrienden zijn, en de weken daarvoor slechts een spel waren. En als dank kregen die kiezers dan een regeringsakkoord dat alles eerlijk verdeelde. Iedereen werd arm, en dat noemden ze sterk en sociaal. Ik zit nu al met smart te wachten op het vervolg, want je kan mij niet wijsmaken dat die mensen dat gewoon gaan pikken, en niet in opstand komen.

Na dit epische drama kreeg je thriller. De film ging over een man over een man, wiens carrière echt lekker liep. Hij werkte bij de overheid, en had zich in de afgelopen jaren gestaag gepromoveerd totdat hij een van de hoogste ambtenaren in het ambtenarenbestand was. Hij was de hoogste man geworden van justitie. Een beetje zoals in die film met Sylvester Stalone, Fuck the Law, I AM the Law. Zo gedroeg deze knakker zich ook een beetje. Hij zat in een positie waarin ie alles kon flikken, en er nog mee weg kon komen ook. Nu zouden de meeste van ons zich kunnen indenken dat je jezelf financieel bevoordeelt of iets dergelijks, maar deze smeerpijp ging daar nog effe dunnetjes overheen. Interessant om eens in zo iemands wereld mee te gaan, een wereld die de meeste van ons nooit zullen beleven. Gaandeweg het verhaal kom je er namelijk achter dat de hoofdpersoon van kleine jongetjes houd, en niet te zuinig ook. Hij schroomt er zelfs niet voor om zijn functie in te zetten om reisjes naar Turkije te maken, om daar de smakelijkste exotische hapjes vandaan te halen. En dan kreeg je een vrij lang saai stuk waarin die Turkse zeikertjes hun uiterste best doen om de hoofdpersoon erbij te naaien, en in het gevang te krijgen. Soms lijkt het ze bijna te lukken, maar aan het einde van de film kom je erachter dat die dude het zo goed voor elkaar heeft dat er geen rechter is die ook maar een zaak tegen hem durft te beginnen. Hoe buitenstaanders ook proberen om er schande van te spreken, het onderwerp sterft steeds weer een stille dood in de pers, en de publieke opinie richt zich steeds weer op andere zaken. En de hoofdpersoon lacht in zijn vuistje, en laat iedereen maar lekker lullen. Leuke film al met al, ’t vervolg staat voor volgend jaar gepland, en schijnt zich naar verluid in Thailand af te spelen.

Nog een film die wel vermeldingswaardig is, is die film over zo’n meisje dat op een verschrikkelijke manier om het leven gebracht is, en waar ze op zoek gaan naar de dader. Steeds worden weer nieuwe verdachten aangewezen, maar hoewel niemand iets gehoord of gezien heeft, word al vrij snel duidelijk dat de dader zo’n vieze asielzoeker uit het naburige asielzoekerscentrum moet zijn geweest. De woedende menigte probeert meermaals het asielzoekerscentrum te belegeren, en bij gebrek aan een daderprofiel dan maar iedere asielzoeker als dader te lynchen, en t word zo gebracht dat je op een gegeven moment zelf ook vurig zit te hopen op een paar brandende gelukszoekers. Na een poosje word het asielzoekerscentrum gesloten, en de profiteurs elders in het land geplaats, maar de plaatselijke bevolking blijft een doofpot claimen, want het moet een van die vieze ZambabWobianen zijn geweest, want hun volk doet zoiets niet. Hahaha. Want wat blijkt aan het einde van de film, dat het juist iemand van de zeer nabije plaatselijke bevolking bleek te zijn geweest, die gewoon dertien jaar lang had staan mee huichelen, en zijn bek hield terwijl andere onschuldigen werden verdacht en ZWART gemaakt. Je zou verwachten dat de mensen daar in de omgeving hun excuses zouden willen aanbieden aan die nette vluchtelingen die door hun toedoen nogmaals op de vlucht moesten, maar nee hoor daar waren die koppige Fuckers te Fries voor. Zei die het hardste schreeuwden dat “de zwarten” het gedaan hadden, hielden nu jammerlijk hun mond toen het “een van hen bleek. Gemiste kans in dit scenario in mijn optiek. Tevens jammer aan deze film was dat er dan gelijk van die moralistische hidden messages achter zaten. Aan het einde van de film zat er namelijk een stukje waarin zo’n typische nare man, met een tenenkrommend naar nasaal stemmetje pleite voor een DNA data bank, waarin iedereen moest worden geregistreerd. Want we hadden toch niets te verbergen?? Nee, en we zijn blijkbaar in zijn optiek niet vrij bij geboorte maar allemaal verdacht. Behalve als je naar hem keek geloof ik want dan had je een alibi zo zei ie.

Ik weet niet wat me nou zwaarder valt, de echte Matrix, of die schijt films die er allemaal op gebasseerd zijn. Voorlopig ga ik de echte wereld maar weer eens afspeuren, want hoewel t heel leuk is om films te kijken en paprika chips te eten, je eindigt toch telkens weer met een zere pols en een oranje lul.
P.s. Óh, en Danny, ik vind t fantastisch dat je terug bent, en tuurlijk zie ik jou ook wel als een soul mate, maar als je ook maar één keer je vieze smerige, potentieel biseksuele fantasieën op me denkt te kunnen botvieren, dan zal ik niet schromen je voorhuid over je eigen nek heen te trekken. Ik ben een openminded persoon, maar ik heb ook zo mijn grenzen.

Mazzelll
Rob

25-11-2012