De ComplotConcurrent – Uitzending 15 “Maniakale MH17 Mindcontrol” (31-5-2018)
31 mei 2018
Engelen versus Demonen
7 juni 2018
Ik krijg regelmatig mailtjes en/of reacties van mensen over of op hetgeen ik zeg of schrijf, waarin mensen mij vragen om oplossingen. Ik krijg vaak het verwijt negatief te zijn, alleen maar problemen te kunnen schetsen, dat ik met andere woorden wel heel goed alles kan aanstippen wat niet goed is of wat niet klopt, maar dat ik vervolgens geen oplossingen aanreik. Ik was mijzelf daar niet van bewust. Ik leefde in de veronderstelling dat ik niet constant in herhaling hoef te vallen, dat mensen met andere woorden niet elke keer hetzelfde willen horen of lezen. Deze website bestaat namelijk al ruim acht jaar. En in die acht jaar heb ik talloze artikelen geschreven met tools om aan jezelf te werken, en talloze artikelen geschreven die het grotere plaatje schetsen boordevol informatie die een ieder van ons zichzelf kan herinneren. Het is namelijk geen kennis die uit het hoofd geleerd dient te worden, maar het is kennis die een ieder van ons in zijn of haar innerlijk weten meedraagt. Het is dus een kwestie van herinneren. Ik dacht dat ik met deze website inmiddels wel voldoende oplossingen aangereikt heb, en dat ik niet in elk artikel of bij elk onderwerp wat ik in de ComplotConcurrent behandel erbij hoef te vermelden dat zo’n beetje alles in het proces van laten we het bewustwording noemen draait om vertrouwen hebben in jezelf.
Daarom herhaal ik vandaag een hoop dingen die ik al jarenlang verkondig om het een en ander te verduidelijken, en om mensen die net in aanraking komen met deze website wat antwoorden te geven op vragen die ik vrij regelmatig mag ontvangen. Deze kennis komt niet uit een boekje. Het is niet iets wat ik uit het hoofd heb moeten leren. Het is kennis die uit mijzelf komt in combinatie met mijn eigen ervaringen. Daar vertrouw ik namelijk op, beter gezegd: daar vertrouw ik steeds meer en meer op, want vertrouwen in jezelf bouw je op, dat train je, en al doende leert men. Zo zit ik persoonlijk in elkaar. Ik hecht niet aan hetgeen wat anderen denken of beweren. Ik ga bij alles uit van mijn eigen innerlijke instrumenten. En dat is toch wel een kernboodschap die ik met deze website wil uitdragen.
Ik ben niet bang. En het is ook niet mijn doel om anderen bang te maken door middel van informatie die ik deel. Ik zou eigenlijk ook niet weten waar ik dan zoal bang voor zou moeten zijn. Ik ben niet bang voor de ‘illuminati’ boogeyman bijvoorbeeld. Ik ben ook niet bang voor dingen die ze met ons eten doen, of zaken die ze via de lucht over ons uitsproeien. Ik ben niet bang voor kunstmatige intelligentie (AI), en ook niet voor straling, zelfs niet voor 5G. Ik ben ook niet bang voor demonen of wek buitenaards of interdimensionaal wezen dan ook. Misschien komt dat omdat ik niet bang ben voor de dood. Dat zou er mee te maken kunnen hebben, maar ik voel dat het meer te maken heeft met het simpele feit dat ik mijzelf herinnert heb wie en wat ik in werkelijkheid ben. Ik heb het dan zowel over mijn fysieke lichaam als ook over hetgeen mijn lichaam zeg maar bezielt. Onze menselijke lichamen zijn letterlijke stargates, het menselijk lichaam is met andere woorden een letterlijke fragmentatie (samengeperste vorm) van het complete Universum. Daarnaast ben ik zelf als egopersoonlijkheid (niet te verwarren met het mind-ego dat is compleet iets anders) ben een fragmentatie van mij ziel en van al mijn andere diepere aspecten die ik in dit Universum tegelijkertijd (multidimensionaal) ben. Dit is wat ik weet dat ik ben. Waarom zou ik dan ergens bang voor moeten zijn? Ik (mijn multidimensionale ik) ben oneindig. Dat wil zeggen ik heb geen begin en ik heb geen einde, ik ben altijd geweest en zal altijd blijven bestaan. Daarnaast ben ik multidimensionaal, wat wil zeggen dat ik via mijn hartkern (niet mijn fysieke hart maar mijn hartconnectie die boven in mijn borst zit) verbonden met al mijn diepere en multidimensionale aspecten zoals mijn ziel en mijn diepere/hogere zelf. Die diepere aspecten van mij orkestreren mij leven hier op Aarde. Micky de egopersoonlijkheid heeft bar weinig in te brengen, die ervaart hetgeen wat voor en dus door hem is uitgestippeld. Dus alles wat mij in dit leven zogenaamd ‘overkomt’, ’tegenwerkt’ of ‘gevangen houdt’ is door mijzelf op die manier voor mijzelf gescript, daar kan ik van alles en nog wat van vinden als Micky de egopersoonlijkheid, maar daar heeft dit gedeelte van mijn multidimensionale zelf verder geen enkele invloed op. Van alles wat ik doe en van alles wat ik heb gedaan staat en stond van te voren vast dat ik het exact op die manier ging doen. We denken de illusie van keuzes te kunnen maken te hebben. Maar dat is een ego dingetje. Wat we ook kiezen, het stond al vast dat we die keuze gingen maken. Daar had mijn mind-ego in het begin (toen ik mijzelf dat herinnerde) best wel moeite mee. Natuurlijk had mijn mind-ego daar in het begin veel moeite mee, en heeft het nog steeds wel eens moeite daarmee. Dat is niet meer dan logisch. Het mind-ego wil de illusie hebben dat het de controle heeft. Dat heeft het niet. Wij hebben zelf de controle over onszelf, maar dan niet gezien vanuit onze egopersoonlijkheid, maar wel gezien vanuit onze multidimensionale diepere aspecten. Daar heb ik mijzelf inmiddels bij neergelegd. En daar komt het woordje vertrouwen weer om de hoek kijken. Ik heb meer dan voldoende vertrouwen in mijzelf om te weten dat het goed is zoals het is en zoals het gaat. En dat vertrouwen verdient zich terug, het is een multidimensionale wisselwerking.
Als ik namelijk zou blijven vechten tegen het vaststaande feit dat Micky de egopersoonlijkheid geen invloed heeft op zijn leven en daarmee dus indirect geen vertrouwen heb in mijn diepere multidimensionale aspecten, en dus ‘fight or flight’ verdrag vertoon jegens mijn eigen diepere aspecten, dan ben ik nog steeds niet volwassen. Dat zou ik mijzelf nog steeds afzetten tegen mijn multidimensionale zelf. Dat heb ik lange tijd wel gedaan overigens. Ik heb eenzijdige ruzies uitgevochten met mijn diepere aspecten. Helemaal toen ik visueel gehandicapt werd 6 jaar geleden en ik mijn multidimensionale zelf voor alles en nog wat heb uitgemaakt, tot schreeuwen en slaan en schoppen (tegen muren) aan toe. De egopersoonlijkheid Micky vond dat hem onrecht aangedaan werd, dat hij niet zo’n visuele aandoening nodig had om van te leren, de slachtofferrol met andere woorden. Ik was een slachtoffer van mijzelf zo vond ik. Het is maar goed dat de GGZ er geen lucht van kreeg van die ruzies die ik voerde tegen en dus in mijzelf..
De slachtofferrol spelen in het multidimensionale plaatje staat gelijk aan hooguit de puberteit. Die slachtofferrol brengt je niet verder, sterker nog het stopt je echte bewustwordingsproces, het trapt je enkele treden terug naar beneden en als je niet uitkijkt en in die slachtofferrol blijft hangen dan zet je voorlopig ook geen stap meer omhoog in het bewustwording proces.
Het toverwoord is namelijk vertrouwen. Vertrouw je je mind-ego meer dan je diepere aspecten? Dan ben je nog niet volwassen. Zo simpel is het. Want hoe kan je weer compleet multidimensionaal worden als je jezelf en dus je innerlijke diepere aspecten niet vertrouwt of in sommige gevallen compleet negeert? Je zal dan in cirkeltjes blijven bewegen, want zo werkt het mind-ego. Pas als je dusdanig aan en dus in jezelf gewerkt hebt en weer echt gaat leven vanuit multidimensionaliteit dan pas ga je weer stappen zetten op de bewustwording ladder. Want dan weten jouw multidimensionale diepere aspecten dat jij volwassen aan het worden bent en krijg je ook steeds meer informatie en herinneringen terug. Omdat je het dan aankan.
Datzelfde geldt voor het niet vertrouwen of negeren van je innerlijke aspecten als het gaat om wat goed voor jou is. Dat kan om het innemen of najagen van externe kennis bijvoorbeeld gaan, dat kan over andermans kennis boven jouw eigen gevoel of weten stellen gaan, dat kan over van alles en nog wat gaan waarbij je je innerlijke zelf negeert of niet vertrouwt of ondergeschikt maakt aan dat wat anderen denken of beweren. Vertrouw je liever op iets buiten jezelf dan dat je vertrouwt in jezelf? Dan ben je niet volwassen en stopt het bestijgen van de bewustwording trap op dat moment. Het klinkt hard, maar het het is waar, en als we eerlijk in onszelf kijken en voor even die bemoeial van een mind aan de kant zetten dan weten we dat dit waar is.
Ik heb op en dus in mijzelf leren vertrouwen. Ik was altijd al eigenwijs en ging liever tegen de massa in dan dat ik mijn eigen gevoel verloochende. Het zat er altijd al in dat ik meer in mijzelf geloofde dan dat ik blind vaarde op hetgeen anderen beweerden. Mijn visueel gehandicapt worden (lees hier de persoonlijke verhalen daarover als je interesse daarin hebt) heeft dit proces echter in een stroomversnelling gebracht en heeft mij teruggeworpen (gedwongen is misschien een beter woord) in mijzelf. Ik moest nog veel meer dan dat ik voor die tijd al deed in mijzelf vertrouwen omdat ik visueel nog meer 5 procent over had van wat ik voor die tijd zag. “Intuition takes me there” zong John Lennon, en voor mij is dat nummer alsof ik het zelf geschreven heb. Ik moet soms volledig op mijn intuïtie vertrouwen doordat ik dingen niet meer zie. Op straat bijvoorbeeld. Ik heb nog een hele tijd gefietst nadat ik visueel gehandicapt was geworden. Eigenwijzigheid was dat vooral, zo van “ik zal bewijzen dat ik dat nog steeds kan”. Zo’n beetje iedereen zei dat ik gestoord was. Maar ik was niet bang. Ook al zag ik amper iets toch vertrouwde ik op mijn intuïtie En mijn intuïtie heeft mij enkele keren ‘gered’. Onder andere van een laadklep van een vrachtwagen die over het fietspad uitgeklapt stond maar die ik niet zag. Toch waarschuwde iets in mij mij om mijn remmen in te knijpen. Ik stopte en zag toen dat ik precies net voor de laadklep gestopt was. Dat gebeurd ook nog wel eens als ik over straat loop en er een kudde Chinese vouwfietsers over de stoep heen komt razen of als ik moet oversteken en niets zie en hoor aankomen maar dat er dan toch een elektrische fiets aan komt zeilen die ik niet kon horen. Dan zegt iets in mij blijf staan en dan blijf ik staan. Om vervolgens te zien dat er een seconde later een fiets langs komt zeilen. Op dat vlak heb ik moeten leren vertrouwen in mijzelf en op mijn intuïtie dat mij niets kan overkomen. En er is mij in die 6 jaar ook niets overkomen wat dat aangaat.
Wij mensen zijn tot zoveel in staat als we leren te vertrouwen op onze eigen innerlijke instrumenten. En dan heb ik het lang niet alleen maar over intuïtie Ik heb het dan zeer zeker ook over het vertrouwen in onszelf dat we bijvoorbeeld altijd precies op het juiste moment de juiste informatie van onszelf krijgen. Van ‘Must’ naar ‘Trust’. Niet meer moeten vechten, constant naar informatie moeten zoeken, niet meer bang moeten zijn. Maar in plaats daarvan weten dat ergens tegen vechten averechts werkt en dat vertrouwen in jezelf er voor zorgt dat je ook niet meer de behoefte hebt om ergens in de Matrix tegen te moeten gaan vechten omdat je weet dat de Mind-Matrix een soort van poppenhuis is. Niet meer bang moeten zijn, maar vertrouwen in jezelf dat alles gaat zoals het moet gaan en dat je sterker bent dan wat dan ook en er helemaal niets is waar je bang voor hoeft te zijn. Niet meer als een bezetene moeten zoeken naar informatie, maar in jezelf vertrouwen dat de informatie vanzelf jou bereikt op het moment dat je het nodig hebt. Die verschuiving van moeten naar vertrouwen is een sleutel in het bewustwording proces. En hoe meer je in jezelf vertrouwt des te volwassener je wordt en des te meer ‘inside information’ tot je beschikking komt.
Ik lees ook veel van mensen die constant bezig lijken te zijn met informatie van anderen tot zich te nemen. Dat merk ik vaak aan zinnen als “volgens die en die is dat zo, en die en die zegt dat is zo gegaan, die en die is het niet met jou eens Micky, ik weet het zelf nu ook niet meer want jij zegt dit en die ander zegt dat, wie moet ik nu geloven Micky?” Ik lees dit soort dingen redelijk vaak in mijn mailbox. In plaats dat mensen het in zichzelf vragen en zoeken, vragen en zoeken mensen dingen uit via het internet. Ik lees niet vaak “Hey Micky, ik heb dit en dat in mijzelf getoetst, en wat ik daar als antwoord op kreeg strookt niet met hetgeen jij uit jouw innerlijk weten zegt gehaald te hebben, hoe kan dat?” Nee ik lees eigenlijk alleen maar wat anderen ergens op internet beweerd hebben met de vraag daarbij wat ik daarvan vind en/of dat ik iets beweerd heb maar dat een ander op internet iets anders dan ik beweer en dan met de vraag daarbij of ik mijn stelling eens even goed wil verdedigen of onderbouwen zodat de mailer mij kan blijven geloven boven die ander op het internet. Waar is het vertrouwen in onszelf mensen? Waarom vertrouwen we niet meer in onze eigen innerlijke instrumenten, en varen we nog steeds op wat anderen vinden? Ik weet dat het logisch is gezien de jarenlange indoctrinatie en hersenspoeling dat mensen niet meer gewend zijn om zichzelf te vertrouwen boven wie dan ook. Maar ik wist niet dat het ook in de ‘wakkere’ hoek nog steeds zo hardnekkig is die gewoonte om het buiten jezelf te blijven zoeken. Ik schrik soms wel eens van het niveau moet ik jullie eerlijk bekennen. Ik heb het dan uiteraard niet over mensen die deze website volgen en het in zichzelf zoeken, maar meer over mensen die ook al jarenlang zeggen bezig te zijn met het proces van bewustwording, maar die vervolgens nog steeds in een slachtofferrol zitten en/of nog steeds alles buiten zichzelf zoeken qua kennis, qua wijsheid, qua kracht, qua alles eigenlijk.. Al deze mensen vertrouwen dus nog steeds niet tot nauwelijks in zichzelf. En blijven daardoor in cirkeltjes ronddolen. Er moet continue een schuldige aangewezen worden bijvoorbeeld, dat is zo’n kenmerk als je je afvraagt over wat voor mensen ik het heb. Dit soort mensen moeten voor alles wat ze (of ons als mensheid) zogenaamd overkomt een schuldige aanwijzen. Een schuldige die zich buiten hunzelf bevindt uiteraard. Dat is spirituele peuterpuberteit. Dan wil je zindelijk zijn omdat je vriendjes ook af en toe zonder luier naar het kinderdagverblijf mogen en jij niet, maar als je moeder je dan een keer zonder luier naar het kinderdagverblijf stuurt omdat je maar bleef zeuren dat anderen het wel mochten, dan komt er vroeg of laat die dag een moment dat je in je broek gekakt heb omdat je nog niet voldoende in jezelf vertrouwde en dus eigenlijk nog steeds een luier nodig hebt omdat je externe facetten vertrouwt boven je zelf, en dan kan je dus de verantwoordelijkheid van het geen luier dragen nog niet aan.
Misschien een rare vergelijking, maar zo ervaar ik het wel als ik eens in de zoveel tijd weer eens een kijkje neem op wat alternatie media websites om te kijken of ze al enigszins volwassen beginnen te worden. Ik blijf het denk ik maar herhalen. Vertrouw in jezelf!! Het is geen instant rode pil die alles meteen instant oplost voor je. Nee het is een proces van vallen en weer opstaan. Een proces waarin we weer leren te vertrouwen op en dus in onszelf. En met elke trede die we zetten op de bewustwording ladder groeien we als een malle. Als we eenmaal echt aan het klimmen zijn en we kijken terug naar onszelf van een trede of twee terug dan zullen we naar alle waarschijnlijkheid onszelf niet eens meer terug herkennen. Het is namelijk een kwestie van vertrouwen in onszelf. En als we eenmaal weer in onszelf gaan vertrouwen dan zullen we zien dan we reuzensprongen gaan maken qua bewustwording!
Micky van Leeuwen
5-6-2018
17 Comments
De paradox: Op je eigen innerlijke instrumenten vertrouwen terwijl je zonder externe bronnen geen stap verder komt in de Matrix.
“Ik lees ook veel van mensen die constant bezig lijken te zijn met informatie van anderen tot zich te nemen. Dat merk ik vaak aan zinnen als “volgens die en die is dat zo, en die en die zegt dat is zo gegaan, die en die is het niet met jou eens Micky, ik weet het zelf nu ook niet meer want jij zegt dit en die ander zegt dat, wie moet ik nu geloven Micky?””
De mind control gaat hierin ver. Uit eigen ervaring binnen het “hoger” onderwijs vooral… Op je eigen bronnen vertrouwen is uit den boze, waag het niet om een artikel/essay/verslag te schrijven zonder een zin waarin iets anders staat dan ‘volgens (bron)’, een vette onvoldoende that is.
De massa trapt hier massaal in wat je ook terug ziet op de werkvloer, zelf nadenken is er niet bij. Alles draait om het uitbesteden van je eigen verantwoordelijkheid en alles moet volgens het boekje. Waag het ook niet om zelf beslissingen te nemen, dan hang je! De krankzinnige wereld.
Het is inderdaad een zieke wereld waarin we van jongs af aan geleerd wordt om vooral niet zelf na te denken. Ik ben niet verder gekomen dan de HAVO, daar raden ze mij toen al HBO af omdat ik toen ook al heel erg veel moeite had om andermans zogenaamde ‘kennis’ mij eigen te maken en vooral niet zelf na te hoeven denken. Als ik dat zo lees dan had ik inderdaad het nog geen week volgehouden op het HBO want ik zoek liever zelf iets uit en kom dan met een conclusie, dan dat ik altijd op andermans conclusie moet uitkomen en niet buiten de gestelde kaders mag denken.
Ik wist niet dat het zo erg was dat je overal ‘volgens die en die bron’ in moet verwerken in plaats van ‘mijn eigen onderzoek en onderscheidingsvermogen zegt zus en zo’, maar het verbaast mij helemaal niets om dat te lezen, kijkende naar de wereld om ons heen…
Hee Mick, het is inderdaad een van de vereiste om andermans Bron te verwerken in een onderzoek. Net nog een gesprek over gehad. Je mag tig bronnen hebben en annoteren, niemand die het gaat nalezen(luiheid). Als je een Essay van 50 pagina’s uit je duim zuigt ”maar dat kan echt niet hoor, je steelt iemands ideeën”. Ooit bedacht dat ik het zelf heb verzonnen, net als Shakespeare:)
Hai Micky, ben het volledig met je eens. Toch vind ik er iets wringen waarom je dan de complotconcurrent maakt. Dat zie ik als je ‘druk maken’ om het belachelijke nieuws.
Overigens worden je uitzendingen steeds beter, ik moet er vreselijk om lachen dus ga hier mee door zou ik zeggen. Maar aangezien je niet in de mening van een ander geinteresseerd bent, hoef je dit advies niet op te volgen. 😉
De zin “dat zie ik als je druk maken om het belachelijke nieuws” dekt de lading, want dat is waarschijnlijk jouw projectie in deze, want ik zie het niet als mijzelf druk maken om het belachelijke nieuws, maar meer als infotainment, en aangezien je er om moet lachen is mij dat redelijk gelukt 😉
De ComplotConcurrent is een voorbeeld van in mijzelf vertrouwen, niets gescript, vertrouwen in mijzelf dat ik aan de hand van een paar onderwerpjes een leuke en/of informatieve uitzending kan maken, en dat informatie die gedeeld moet worden gedeeld wordt omdat door te vertrouwen in mijzelf bepaalde informatie tijdens de uitzending vanzelf als het ware opborrelt.
Beste Micky,
Vertrouwen is een vluchtig menselijk poppenhuis met vissenkom concept.
Een scheet kan zo maar een broek vol zijn, dus de wetenschap is dat het altijd anders kan zijn dan waar je op vertrouwd. Jezelf vertrouwen of iets anders, is daarom net als een natte scheet. De uitkomst is anders dan verwacht en het vertrouwen daarmee in de prullenbak.
Het is een wereld waarin corruptie de norm is geworden en waarin actie reactie het schimmenspel is dat het uitspeelt.
Angst voor chemtrail en al dat gedoe had ik wel, en dat is vrij normaal. Nu niet meer,maar de uitwerking ervan valt me zwaar.
Onredelijkheid,agressie en nog meer rariteiten
Heb ik dagelijks en steeds meer mee te maken.
De mensen raken echt steeds meer de weg kwijt.
Het zijn beesten.
Wij mensen zijn de beesten geworden en het enigste vertrouwen dat er is,is dat ze niet te vertrouwen zijn.
Mezelf vertrouwen…wat een lachertje is dat geworden…het stukje wat nog van mezelf over is, is juist dat stukje wat ik niet vertrouw.
Het beest.
Angst heb ik gepolariseerd naar kracht.
https://youtu.be/kKv_eZwJh34
Succes met vertrouwen, maar reken erop dat het tegenvallen gaat.
I&I
Heb je onderhand het nummer van stichting correlatie nodig?
Misschien kan je beter https://mindkorrelatie.nl/ bezoeken dan deze website.
Maar om een meer serieus antwoord te geven: je externe wereld is een projectie van je innerlijke wereld beste Amilius. Als jij jezelf niet vertrouwt dan wordt dat gespiegeld door je externe wereld. Het begint bij jezelf, in jezelf, als jij jezelf vertrouwt dan volgt de buitenwereld vanzelf als spiegel van jouw eigen innerlijke vertrouwen. Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten…
Wederom een goede column. Oude tijden herleven…
Vertrouwen in jezelf is het enige waar het om draait. Dat lukt mij aardig. Al vroeg in mijn leven kwam ik erachter dat mijn intuïtie het vaak bij het juiste eind had. Al merk ik dat mijn mind-ego mij vaak aan het denken zet of ik dan wel zeker weet dát ik iets voel of dénk ik dat ik dat voel. Ik probeer mezelf daar steeds meer in te doorgronden, maar makkelijk is het niet. En al helemaal niet voor mensen die juist nog heel ver van hun gevoel verwijderd zijn. Probeer die maar eens uit te leggen wat het is om echt te voelen. Van buiten, maar vooral van binnen.
Maar nu heb ik nog iets, wat ik zelf wel interessant vind en ik hoop dat Micky en andere lezers die hier een mening over hebben, mij verder kunnen helpen.
Een twijfelgevalletje tussen voelen, denken of voelen+denken.
Het volgende is het geval: Ik heb een goed aanbod liggen voor zonnepanelen. Op dit moment financieel aantrekkelijk, maar iets in mij zegt dat ik daar niet aan moet beginnen.
Rationeel:
Voordeel: Ik weet dat ik al vanaf de eerste maand goedkoper uit ben en dus geld verdien t.o.v. de huidige situatie.
Twijfel: Ik zit dan vast aan een 15-jarige goedkope lening.
In de huidige situatie lijkt zonne-energie beter voor het milieu dan de standaardwijze van energie opwekken, maar ik twijfel er eigenlijk niet aan dat het “afval” van de standaardwijze van opwekken (CO2) makkelijk door Moeder Aarde verwerkt kan worden.
Maar iets in mij zegt dat ik het niet moet doen en ik probeer erachter te komen wat het is.
Zijn zonnepanelen misschien juist níet goed voor Moeder Aarde?
Is het omdat er in de nabije toekomst andere vormen van energie beschikbaar komen waardoor de zonnepanelen “afval” zijn en ik nog steeds aan die lening vastzit?
Of probeer ik het voor mezelf af te keuren omdat zonnepanelen zó gepromoot worden dat ik het niet vertrouw? Het stemmetje dat zegt: “Dan zal er wel weer iets achter zitten…”, behalve dat door deze projecten de economie draaiende gehouden wordt.
Voel ik dat ik het niet moet doen of dénk ik dat ik het voel om een “nee” voor mezelf te rechtvaardigen?
Ik hoop dus eigenlijk meningen/gevoelens over zonnepanelen van de mensen hier te krijgen om hier voor mezelf uit te komen.
Lastige kwestie Danny. Mijn mening is dat ik in een huurhuis woon en het wel best zou vinden als ze hier zonnenpanelen zouden plaatsen, want dan kost het mij niets en levert het mij (als het goed is) een lagere energierekening op. Maar waarschijnlijk zullen ze dat dan wel weer verrekenen met de huurpijs gok ik…
Maar in jou geval gaat het om een koophuis denk ik. Dan zou ik het eerlijk gezegd niet weten wat ik zou doen, daarvoor heb ik mij te weinig ingelezen in de huidige zonnenpanelen business. Ik lees/hoor wel eens dat zonnenpanelen ook onderhevig zijn aan shit hoe noem je dat in het Nederlands, als een product dus niet 15 jaar mee gaat maar eerder kapot gaat, a la iPhones enzo. Dus ik weet niet of er geregeld wordt in die deal dat als die zonnenpanelen binnen die 15 jaar kapot gaan er zonder extra kosten nieuwe geplaatst worden? Dat hoor ik vaak dat zonnenpanelen niet heel erg lang meegaan.
Verder is het mijn persoonljke overtuiging dat we binnen nu en pak ‘m beet 10 jaar (dan schat ik het ruim in) allerlei ‘nieuwe’ technologieen tot onze beschikking krijgen die zonnenpanelen overbodig maken. Maar ik snap dat je daar niet vanuit kan gaan bij plannen maken, zou ik ook niemand aanraden om daar vanuit te gaan. Dus het blijft dan een lastige kwestie Danny.
Persoonlijk vertrouw ik die hele zonnenpanelen business niet, voelt niet goed, en we weten niet hoe lang die dingen nu echt meegaan want die ervaring is er nog niet omdat er simpelweg nog geen huizen zijn die al 15 jaar zonnenpanelen hebben. Als ze gratis die dingen op mijn dak leggen zou ik prima vinden, maar als er een lening aan vastzit dan zou ik het denk ik persoonlijk niet doen. Maar aan de andere kant gaan ze wel huiseigenaren de komende jaren dwingen om maatregelen te nemen tegen dat niet bestaande probleem, dus ik heb makkeljk praten met mijn huurhuis omdat ik daar zelf geen ruk aan hoef te doen. Dus tja, waarschijnlijk heb je aan dit antwoord niet zo heel veel..
Dank voor je antwoord, Micky.
Ik heb inderdaad een koophuis en het gaat om een 15 jarige lening bij de gemeente a 1,5 % rente met 15 jaar garantie en onderhoud. De deal op zich is goed.
Na 15 jaar is de lening afgelost en zijn de panelen van mij. Ze zouden daarna nog zo’n 10 jaar meegaan. Financieel een goede deal, maar net als jij vertrouw ik die business niet.
Ik denk dat ik mijn beslissing al genomen had en dat ik jouw mening (en die van anderen als die er waren haha… 😉 ) nodig had om het voor mezelf bevestigd te hebben, want het vertrouwen is er niet en dan moet ik het gewoon niet doen.
Iets in mij zegt dat ik over een jaar of twee weet waarom ik nu besluit het niet te doen… 🙂
Heldere en juiste uiteenzetting. En ja hou mezelf liefst zo weinig mogelijk bezig met de negatieve kanten van deze wereld. De chaos binnen mezelf oplossen heb ik al werk genoeg aan. Wil niet zeggen dat we moeten doen alsof het niet bestaat. Kwestie is van het te weten en er zo weinig mogelijk emotioneel op te reageren. Lost niets op en maakt het voor onszelf moeilijker. Blijven lachen is de boodschap. ?
Zo zo Micky, je bent nog steeds bezig de alternatieve website-koning uit te hangen zie ik.
Hoezo eigenlijk? Je hebt echt helemaal niks met mensen, laat staan met dieren en natuur.
Je bent gewoon een parasiet die zich met deze website aan het voeden is en het maakt niet uit of je nou positieve aandacht of negatieve aandacht krijgt, je voedt je werkelijk met alles.
Een allround parasiet ben je en het hypocriete is dat je de mensen laat geloven dat je dat niet bent, dat jij een goed mens bent die zich bekommert om de wereld, maar dat is allemaal achterbakse schijn.
Je geeft alleen maar om jezelf en bent alleen maar bezig je zelf te bedienen.
Misschien moet je daar eens een artikel over schrijven, als je durft.
Ik heb zelden zoveel jaloezie, afgunst, projectie, en een niet gehoord schreeuwend klein kind aspect van jou die door jou genegeerd wordt gelezen…. ik heb serieus met dat heftig getraumatiseerde meisje aspect wat om jouw aandacht schreeuwt te doen. Ik neem het haar niet kwalijk dat ze mijn website gebruikt om jouw aandacht te vragen. Ik voel me namelijk niet geraakt door haar woorden, degene die geraakt is ben jij, ik weet niet wat ik gezegd of geschreven heb wat je zo enorm triggert maar in het kader van co-creatie ben ik blij dat wij samen dit zo georkestreerd hebben, dat ik jou zo heftig kan triggeren, en dat jij vervolgens die triggers in jezelf zoekt en heelt. Dat alles in het kader van vertrouwen in jezelf. Is de wereld die wij samen gecreëerd hebben niet mooi? Ik hoop dat je de triggers oppakt en dat kleine om aandacht schreeuwende meisje in jezelf bevrijdt! 🙂
Hoop voor jou Monique dat je inmiddels bent bijgedraaid
Ik volg al enige tijd de gebeurtenissen en op deze site en kan niet anders……. een groot compliment voor Micky .
En sjonge, het stikt eigenlijk van de vragen en onzekerheden in bovenstaande reacties;is er tenminste eens iemand, Micky dus, die een poging waagt om zelfvertrouwen te promoten op een manier waarvan je kunt zeggen “die preekt vanuit z’n zieltje in plaats vanaf een papiertje”, iemand dus die op zijn minst dus uberhaubt in staat is iets over z’n zieltje te zeggen…en is het mijn eigen zelfvertrouwen die zegt dat het goed voelt wat Micky beschrijft.
En bovendien,Waarom mag mijn zelfvertrouwen niet anders zijn als het zelfvertrouwen van een ander?
My intentions are good, I use my intuition
It takes me for a ride
But I never understood other people’s superstitions
It seemed like suicide
As I play the game of life
I try to make it better each and every day
And when I struggle in the night
The magic of the music seems to light the way
Ah, Intuition takes me there
Intuition takes me everywhere
Well my instincts are fine
I had to learn to use them in order to survive
And time after time confirmed an old suspicion
It’s good to be alive
And when I’m deep down and out and lose communication
With nothing left to say
It’s then I realize it’s only a condition
Of seeing things that way
Ah, Intuition takes me there
Intuition takes me anywhere
(Takes me anywhere, alright)
Ah, Intuition takes me there
Intuition takes me there
Intuition takes me there
Intuition takes me there
Intuition takes me there
Intuitie heb ik altijd gehad maar lang niet altijd op vertrouwd.
Als ik de laatste twee jaren van mijn leven overzie ( sinds ik mijn eerste IR artikel las ) dan zie ik dat ik aanvankelijk bozer werd op mezelf als ik een ego mind control reactie had. Zo van; je zou toch beter moeten weten. Maar dat heeft zich omgebogen in mezelf gemakkelijker vergeven en dat maakt weer dat je dingen gemakkelijker los kunt laten waardoor je uit die vicieuze cirkel kunt stappen.
Er voert een kinderlijk
eenvoudige weg
naar de hoogste wijsheid.
De wereld kent die niet.
Zoek de wijsheid niet
in verre plaatsen,
zij staat voor de deur
van uw ziel en klopt.
Jacob Boehme