Sympathie voor de duivel

De titel van dit artikel alleen al zal bij heel veel mensen die zichzelf gelabeld hebben als zogenaamde ‘lichtwerkers’ allergische reacties veroorzaken. Allergisch als men is voor alles wat ‘duister’ is. Team ‘licht’ wil het liefst niets weten over team ‘duister’. Het duister negeren, of zogenaamd strijden tegen het duister is wat algemeen gezien wordt als het enige juiste. Mind-games noem ik dat. We leven nu eenmaal in dualiteit hier op Aarde, en dat is niet voor niets zo, een kant kiezen in deze mind-games speelt zowel team duister als ook team licht in de kaart. Beide teams, als we het even heel erg zwart-wit schetsen, vertegenwoordigen namelijk exact dezelfde entiteit/energie. Een energie/entiteit die door sommigen ‘God’ genoemd wordt, en door anderen betiteld wordt als ‘de Duivel’. In werkelijkheid hebben we te maken met een energie/entiteit die schizofreen is en meerdere gezichten heeft. Een entiteit/energie bovendien die meester is in het spelen van dualistische ‘spelletjes’. Vechten tegen dit soort entiteiten of energieën heeft geen enkel nut, je vecht dan namelijk tegen jezelf, we hebben namelijk allemaal zowel onze lichte als ook onze duistere kanten en aspecten. Het duister in jezelf negeren of bestrijden staat dus gelijk aan jezelf negeren of bestrijden.

Ik weet het, deze waarheden zijn niet heel erg populair. Religie, hersenspoeling en dogma zijn daar debet aan. Mee blijven spelen in het licht versus duister spel zorgt ervoor dat we gevangen blijven in de Matrix. Zowel het licht als ook het duister in jezelf omarmen zorgt ervoor dat je stapje voor stapje weer je complete zelf wordt en daardoor steeds minder vatbaar wordt voor de licht versus duister mind-games. Ik heb sympathie voor de duivel in mijzelf, ik probeer alles wat ik ben en ben geweest in dit Universum in mijzelf te verenigen, alleen op die manier word ik weer compleet. Het heeft alles te maken met de vragen ‘Wie wij mensen in werkelijkheid zijn’ (zie link) en wat wij mensen hier op Aarde in werkelijkheid komen doen (zie link). Als je jezelf weer herinnert hebt wie je in werkelijkheid bent en wat je aan het doen bent in dit Universum dan weet je ook dat je alles wat dit Universum te bieden heeft wilde ervaren. Alles. Als ik alles zeg dan bedoel ik ook daadwerkelijk letterlijk alles. We hebben duizenden zo niet miljoenen incarnaties gehad binnen dit Universum. We hebben in die incarnaties zo’n beetje alles ervaren wat er te ervaren viel. Hoe denk je dat de meesten van ons die dit lezen zo’n beetje exact weten hoe een psychopathische macht te werk gaat bij het manipuleren en misleiden van een bevolking, en dat mechanisme dus herkennen? Dat komt omdat die mensen waartoe ik ook behoor zelf in vorige levens soortgelijke rollen hebben gespeeld. Mind-ego’s kunnen niet goed omgaan met dit soort waarheden. Mind-ego’s redeneren en reageren vaak vanuit dogma. Licht is dan zogenaamd beter dan het duister. De werkelijkheid is echter dat beiden uitersten deel uitmaken van dezelfde medaille, de medaille der dualiteit.

Om deze diepere lagen te kunnen begrijpen dien je het geheel multidimensionaal te benaderen. Als je dit alles alleen maar bekijkt vanuit je 3D personage dan zal je het grotere plaatje erachter niet kunnen begrijpen. Als ik het over multidimensionaliteit heb dan heb ik het voor de duidelijkheid niet over het zeer beperkte new age kerk plaatje waarin het duister genegeerd wordt of waarin men allergisch is voor alles wat met het duister te maken heeft. Dat plaatje gaat vaak niet verder dan wat gidsen, engelen, of andere als lichtwezens vermomde entiteiten die niet verder dan de vierde dimensie komen. Dit soort wezens en energieën maken deel uit van het synthetische universum en behoren tot de rangen van hetgeen ik de ‘Krachten van Beperking’ noem (zie link). Termen als ascentie horen daarbij. Ascentie is niets anders dan verder gaan in de zogenaamde ‘hogere’ levels van dualiteit. Het is een kosmische interdimensionale valstrik waarbij de duistere aspecten van de mens genegeerd blijven worden. Dit verschijnsel zien we voornamelijk terug (ook in de reacties onder sommige artikelen op deze website zoals bijvoorbeeld onder dit artikel) bij mensen die zichzelf gelabeld hebben en in het hokje der ‘lichtwerkers’ hebben geplaatst. Ze hebben de mond vol over liefde, maar hebben het dan niet over onvoorwaardelijke liefde maar over voorwaardelijke liefde. Iedereen die het waagt om vraagtekens bij dat beperkte ‘licht en liefde’ plaatje te zetten wordt door deze groep aangevallen op een hele lelijke mind-ego manier en krijgt van deze groep het verwijt geen liefde te kennen. Dat is uiteraard weer een gevalletje projectie van het in dit geval kosmische mind-ego. Deze mensen negeren het duister in zichzelf en hebben dus geen liefde voor minstens de helft van zichzelf (want we bestaan allemaal uit zowel lichte als duistere aspecten). Dit gebrek aan liefde voor en in zichzelf projecteren ze vervolgens op een ieder die wel die liefde voelt voor alles wat men van binnen is. Deze voorwaardelijke liefde kenmerkt zich dus door alleen maar liefde te kunnen voelen voor alles wat zogenaamd licht en/of positief is. Voor al het andere wat buiten dat zeer beperkte plaatje valt hebben ze geen enkele liefde, dat is dus per definitie voorwaardelijke liefde en is een vervorming van wat liefde in werkelijkheid is. Deze groep mensen beweert alles vanuit liefde te doen, liefde te belichamen, en soms zelfs pure liefde te zijn. Totdat je het waagt om kritisch te zijn over dat beperkte plaatje wat ze aanhangen. Want dan komt het synthetische duister in deze mensen omhoog en wordt de boodschapper met nare mind-ego redenaties aangevallen en beticht men de boodschapper ervan dat deze boodschapper geen liefde kent. Pure projectie dus van het feit dat ze zelf geen enkele liefde tonen voor de eigen duistere kanten en aspecten. Dat is dus met andere woorden minstens de helft van wat je bent negeren en/of bestrijden. Deze mensen zijn dus in oorlog met zichzelf en projecteren dat op anderen.

Ik zie serieus geen enkel verschil tussen zogenaamde engelen, ‘liefdevolle’ ‘goden’, geascendeerde meesters, ‘liefdevolle’ gidsen en andere zogenaamd positieve entiteiten in vergelijking met demonen, zogenaamd negatieve entiteiten en ‘goden’ die niet zogenaamd het beste met ons voor hebben. Er is geen verschil. Het zijn vermommingen. Al deze wezens, entiteiten en energieën spelen een rol en hebben allemaal hetzelfde doel: het zoeken van de antwoorden en de kracht buiten onszelf in plaats van deze antwoorden, kracht en wijsheid in onszelf te zoeken. Begrijp mij niet verkeerd, van mij mag een ieder doen en laten wat hij of zij wilt, van mij mag een ieder geloven in alles en nog wat, dat is een ieders vrije keuze en het mag er allemaal zijn, ik vertel alleen maar de werkelijkheid achter al deze mechanismes en dito mind-games. Als jij wilt geloven dat wij hier op Aarde onszelf in de krochten van het Universum bevinden, en dat ascentie de enige weg ‘omhoog’ of uit deze Matrix is dan mag je dat van mij geloven. De werkelijkheid is echter totaal anders. Dualiteit is een mind-game om ons gevangen te houden en afgesneden te houden van het weer compleet ons ware zelf te worden. Daarom heb ik sympathie voor de duivel(s) in mijzelf, simpelweg omdat het duister in mijzelf net zoveel mij is als het licht in mijzelf mij is. Ik ben alles, ik heb dus ook totaal geen behoefte meer om mijzelf intern te verdelen en door die interne verdeeldheid mee te blijven doen aan het in stand houden van die dualistische mind-games die de mensheid tegen elkaar uitspelen hier op Aarde.

En ja er waren tijden hier op Aarde dat alles anders was. Veel mensen hebben heimwee naar de tijden van Atlantis, Lemuria, of andere tijden waarin er op Aarde nog geen extreme dualiteit bestond. Die tijden hebben we hier op Aarde meegemaakt net als dat we dit soort tijdperken elders in het Universum hebben meegemaakt. Ik noem nu Atlantis en Lemuria omdat mensen deze labels kennen, maar er waren talloze tijdperken op Aarde waarin er nog niet zulke extreme dualiteit bestond zoals vandaag de dag het geval is. Vasthouden aan dat soort tijdperken die niet meer zijn hier op Aarde is als vasthouden aan meer recentere tijden waarin bijvoorbeeld nog geen draadloze straling, technologie, chemtrails, digitaal geld, of wat dan ook bestonden. Het heeft een reden dat dingen veranderen. Vasthouden aan hetgeen niet meer is betekend dat je zelf ook niet open staat voor verandering in jezelf. Verandering die je zelf wenste te ervaren. Want een ieder van ons is hier niet voor Jan met de korte achternaam op Aarde. We zijn hier met een dikke vette reden op Aarde en ervaren alles wat we zelf wilden ervaren. Niet gezien vanuit onze 3D ego persoonlijkheid, maar wel gezien vanuit onze diepere aspecten die onze incarnaties in deze dimensies (1D t/m 4D) orkestreren voor ons. Je blijven verzetten tegen alles wat komen gaat heeft geen enkel nut. Omarm het. Omarm jezelf. Jij wilde dit alles ervaren, vraag het aan jezelf, het is zo, al vinden mind-ego’s ook deze waarheid zeer lastig zo niet onmogelijk om te accepteren. Dat maakt het echter niet minder de waarheid. Het is geen boodschap waarmee je de populariteitsprijs wint, maar dat maakt mij niets uit, ik ben deze website niet begonnen om ‘Popie Jopie’ te worden. Schiet op de boodschapper als je wilt, vecht er tegen, negeer het van mijn part… maar dat maakt het niet minder de waarheid. Je hart zal je vertellen dat het zo is, de mind zal er alles aan doen om deze waarheid te bestrijden of te negeren. Dat maakt allemaal deel uit van die mind-games die ik in dit artikel al eerder aanstipten. De waarheid is dat we groeien door alles te ervaren wat er te ervaren valt. De waarheid is ook dat de enige weg uit de Aardse (Maan)Matrix als ook alle andere (kosmische of galactische) Matrixsystemen de weg van de ‘Innerlijke strijder’ is. En dan heb ik het dus over het omarmen en herenigen in jezelf van en met alles wat jou jou maakt. Een deel van dualiteit negeren of bestrijden is dus een deel van jezelf negeren of bestrijden.

Er waren dus tijden op Aarde dat er nog niet zo extreme dualiteit heerste op Aarde. Relatief gezien is dat nog niet eens zo heel lang geleden. De Maan heeft alles met de huidige vorm van dualiteit te maken. De Maan is niet wat ‘men’ je geleerd heeft wat de Maan is. De Maan is zoveel meer dan dat… Lees dit artikel over de Maan mocht je interesse hebben om meer te weten over de waarheid over de Maan. De Maan is pak ‘m beet 15 duizend jaar geleden in een baan rond de Aarde gebracht. Als je weet wat de Maan doet met het water op Aarde (eb en vloed) dan kan je je misschien een voorstelling maken wat het effect is geweest van het in een baan brengen van de Maan rond de Aarde. De zondvloed is niet verzonnen. De naam zondvloed heeft ‘men’ echter verzonnen om religieuze dogma’s uit te kunnen spelen. De mens was en is niet zondig. Maar het was wel ‘God’ die het besluit nam (gezien vanuit het 3D plaatje) om de Maan in een baan om de Aarde te brengen. Met ‘God’ bedoel ik de entiteit/energie die claimt dit Universum inclusief ons te hebben geschapen. Ik heb het dan inderdaad over het grootste mind-ego wat het Universum ooit gekend heeft, want om dat met droge ogen te kunnen beweren moet je een uit de kluiten gewassen mind-ego hebben of zijn. Wij zijn altijd al geweest, hebben geen begin en hebben geen einde, en wij hebben allemaal geen uitzondering daargelaten ons eigen unieke Universum buiten dit Universum waar we dit alles nu ervaren. We zijn met andere woorden allemaal gelijk. Die ‘God’ waar meer dan 80 procent van de wereldbevolking in gelooft komt niet verder dan 4D. Dit Universum bestaat uit 12 dimensies, dus wat nou ‘alles geschapen hebben’?

De grote grap is dat deze ‘God’ denkt ons gevangen te houden. Dat komt omdat deze ‘God’ een zeer beperkt beeld heeft van ons als mensheid en van het Universum waar we in leven en ervaren. Vanuit onze diepere aspecten in de hogere/diepere dimensies van dit Universum (5D t/m 12D) hebben wij zelf deze ‘God’ entiteit/energie als het ware ingehuurd om ons tegenstand te bieden, om uitdagingen voor ons te creëren, waar wij als zielen van kunnen groeien door het te ervaren. Ons diepere/hogere zelf bevindt zich in 5D t/m 7D, onze ziel bevindt zich in 8D t/m 12D. Dat zijn dimensies waar deze zogenaamde ‘God’ niet bij kan met zijn uit de kluiten gewassen mind-ego. Daar snapt hij/zij (het is een onzijdig iets die ‘God’) niets van. Het voelt wel dat wij hier op Aarde bijzonder zijn, want het heeft nog nooit zoveel energie, kracht en wijsheid in een lichaam gezien in dit Universum. Hier op Aarde worden baby’s geboren met meer kracht en wijsheid dan dat al die zogenaamde ‘geascendeerde’ wezens in miljoenen zo niet miljarden jaren verzameld hebben. Deze ‘God’ entiteit/energie wordt met de seconde groter als mind-ego door alle verering, aanbidding en onderdanigheid van al die mensen die geloven in een macht buiten zichzelf in plaats van dat ze de ‘god’ in zichzelf herkennen en daar naar handelen. Deze ‘God’ is doodsbang dat wij als mensheid hier op Aarde onszelf weer herinneren wie wij in werkelijkheid zijn en wat wij hier op Aarde in werkelijkheid komen doen. Want dan verliest deze ‘God’ alle macht die wij het gegeven hebben.

Vanuit onze diepere/hogere aspecten gezien stonden wij de ‘Krachten van Beperking’ toe om de Maan in een baan rond de Aarde te plaatsen. Het was de volgende stap in onze Universele reis. De volgende stap in compressie. Door het in een baan plaatsen van de Maan rond de Aarde draaide de Aarde (pool shift) en werd zo’n beetje alle geschiedenis letterlijk weggespoeld door de mega vloedgolven die gepaard gingen met het in een baan brengen van de Maan rond de Aarde. Een letterlijke reset van al het leven op Aarde was het gevolg. De Maan zorgt onder andere voor de extreme vorm van dualiteit die we nu op Aarde kennen. De Maan-Matrix heet ook niet voor niets de Maan-Matrix. Voordat de Maan in een baan rond de Aarde werd gebracht was er veel meer harmonie op Aarde. Mens, dier, plant en mineraal leefden veel meer in harmonie met elkaar. Op die manier werden ook bijvoorbeeld de grote piramide, de menhirs bij Carnac, en velen andere megalithische bouwwerken gecreëerd. Dat was een samenspel tussen de mensheid en het mineralen koninkrijk. Daarom kunnen wij met onze huidige technologie veel van die bouwwerken nog steeds niet namaken. Het zijn namelijk totaal andere tijden hier op Aarde sinds de Maan rond de Aarde is gaan draaien.

Alles en iedereen op Aarde doodt of misbruikt anderen om te overleven. Dat was voorheen niet zo. Natuurlijk wil ‘men’ je doen laten geloven dat dat altijd al het geval was op Aarde, ‘kill or be killed’, ‘survival of the fittest’… ons wordt geleerd dat dat altijd al zo geweest is. Dat is niet waar. Dat is iets van de laatste 15 duizend jaar. Er zijn geen wezens momenteel op Aarde die niet iets of iemand anders doden om te kunnen overleven. Zelfs dolfijnen doden andere wezens om te kunnen eten. Het heeft alles te maken met de extreme vorm van dualiteit die we momenteel ervaren hier op Aarde. Aan bijna alles wat goed is voor de een hangt wel een nadelig effect voor de ander. Europa kende de gouden eeuw bijvoorbeeld, waarin welvaart en rijkdommen werden vergaard. Ten kosten van inheemse volkeren dat dan weer wel. Zomaar een voorbeeld trouwens, je kan bijna alles als voorbeeld nemen, want wat goed of voordelig is voor de één is slecht of nadelig voor iets of iemand anders. Dat is nu eenmaal de zogenoemde ‘circle of life’ binnen extreme dualiteit. En binnen die extreme dualiteit willen zogenoemde lichtwerkers als verlichte zielen ronddolen. Dat kan niet. Ook zij doden en misbruiken elke dag anderen om te kunnen overleven. Er is geen enkele uitzondering op die regel. En dat is niet slecht of negatief, dat is hoe wij het zelf wilden ervaren in deze tijd.

De entiteit/energie die zichzelf ‘God’ noemt denkt ons gevangen te hebben in deze extreme dualiteit. En als ik om mij heen kijk in de wereld waarin wij leven dan klopt dat voor de overgrote meerderheid zeker ook. Maar wat dit ‘goddelijke’ uit kluiten gewassen mind-ego voor het gemak vergeten is is het feit dat wij zelf vanuit onze diepere aspecten gekozen hebben om dit alles op deze manier te ervaren. We groeien ervan, we leren ervan, we worden als het ware samengeperst met heel veel druk van ‘bovenaf’. En dat is goed. Want alleen onder extreme druk worden de mooiste en krachtigste diamanten gecreëerd!

Micky van Leeuwen

11-9-2017