Van reaCtie naar Creatie!

Van reactie naar creatie, als je de c uit het woord reactie helemaal naar voren haalt heb je het woord creatie. De woorden zijn bijna hetzelfde, de betekenissen van de woorden kunnen echter niet verder uit elkaar liggen. Wij mensen zijn letterlijk voorgeprogrammeerd om reactie wezens te zijn, wezens die hun leven lang op alles wat hen overkomt reageren. Het is tijd om uit de drama vortex van onze mind te stappen en weer te gaan creëren in plaats van te blijven reageren, wij zijn namelijk scheppende wezens!

Wij mensen zijn van nature scheppende unieke wezens, wezens die allemaal unieke bekwaamheden en gaven bezitten, bekwaamheden waarbij we onszelf als we er gebruik van maken goed bij voelen. Dit kan letterlijk van alles zijn. In mijn geval is dat bijvoorbeeld deze website en alles wat daar bij komt kijken runnen. Ik heb daar enorm veel passie voor en ik voel mijzelf goed bij hetgeen ik doe. Maar ik voel mijzelf ook fantastisch als het straks weer lente wordt en ik in mijn tuintje kan gaan creëren bijvoorbeeld. Ik voel mijzelf ook goed als ik eten kan maken voor anderen waarvan dan genoten wordt. Dat soort dingen doen mij goed. En zo zou ik nog wel een aantal voorbeelden kunnen noemen. Ik probeer daarom zoveel mogelijk dat soort dingen te doen, omdat dit te maken heeft met mijn diepgaande/fundamentele/essentiële doel in mijn leven. Hoe ik dat weet? Simpel, omdat ik mijzelf er goed bij voel om die dingen te doen.

Als vergelijk heb ik een leven lang aan dingen waarvan ik redelijk depressief werd als ik ze moest doen. Omdat ik toen nog in de reactie modus verkeerde. Zo van “ik moet geld verdienen, het kan mij zogenaamd niet schelen wat voor werk ik daarvoor doe, ik heb een ICT achtergrond dus laat ik maar bij een willekeurige servicedesk bij een bekende zorgverzekeraar gaan werken, het zijn maar 4 dagen in de week, net voldoende om rond te komen, wat kan mij het verder schelen dat ik dan 4 dagen in de week een slaaf ben die volgens vaststaande sjabloontjes en programmaatjes moet werken…”. Daar werd ik depressief van. De hele dag in een kantoor vastgeplakt met een draadloze koptelefoon op mijn kop op een bureaustoel zitten wachten. Goed je mag elke dag een half uurtje luchten buiten, maar dat tempert die depressieve gevoelens alleen maar voor even. Ik leefde niet naar mijn diepgaande doelen in mijn leven, ik was verveeld, ging met de pestpleuris in mijn lijf naar mijn werk, en was vervolgens ’s avond vaak te moe om iets te ondernemen waarbij ik mijzelf wel goed voelde. Bij een andere baan die ik voor dat servicedesk slaven baantje had voelde ik mij het meest van de tijd wel goed. Ik was daar begonnen in de reactieve modus en deed mijn werk zoals anderen wilden dat ik dat werk deed, en werkte langzaam een proces door waar ik in de scheppende modus terecht kwam. Waarbij ik het computer netwerk creëerde en het beheer daarvan dusdanig zelfstandig inrichtte dat ik daadwerkelijk plezier had in mijn werk. Dat veranderde helaas na een aantal jaren doordat het management vond dat ik geen scheppend wezen mocht zijn en voortaan weer moest reageren en moest luisteren naar wat anderen vonden dat ik moest doen. Ik ben niet iemand die gaat doen wat anderen vinden dat hij moet doen, daar wordt ik diep ongelukkig van. En geld is maar geld, ik heb liever minder geld te besteden en dat ik mijzelf goed voel bij wat ik doe dan dat ik elke dag met een chagrijnig gezicht naar mijn werk toe moet.

Wij mensen zijn dusdanig geprogrammeerd dat de meesten van ons het grootste gedeelte van ons leven in de reactie modus verkeren. We leven een synthetische versie van onszelf, of we leven andermans leven, naar andermans verwachtingen. We moeten in een sjabloontje gepast worden, in hokjes gewrikt worden. “Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg!”, “iedereen doet dat, is zo, of gedraagt zichzelf op die manier dus pas je maar aan!” Dat zijn enkele van de in Nederland veelvoudig voorkomende culturele mind-ego programmeringen. Ik heb het echt wel geprobeerd, ooit, om mijzelf aan te passen, om zogenaamd ‘normaal’ te doen, maar ik kan dat niet, dat maakt mij ongelukkig, daar raakte ik depressief van. Verplichtingen van anderen, verwachtingen van anderen, ik kan er niets (meer) mee. Ik probeer steeds meer en meer zelf te creëren en dus mijn authentieke zelf te zijn en niet te reageren op wat iets of iemand anders van mij verwacht of mij verplicht als ik mijzelf daar niet goed bij voel.

We hebben er allemaal in min of meerde maten last van (gehad). Ik doel op programma’s die draaien in onze mind. En dan heb ik het niet alleen over dit leven, ik heb het over alle levens die we geleefd hebben tijdens onze Universele reis. Al die programma’s waar we mee te maken hebben gehad dragen we in dit leven met ons mee. En dan heb ik het over het complete Matrix pallet aan indoctrinatie en mind control. Religie, educatie, wetenschap, sociale mind control, culturele mind control, onzekerheden, angst, heel veel angst… Angst en onzekerheid daar hebben we allemaal wel eens mee te maken gehad en ik durf te wedden dat de meesten mensen daar nog steeds veelvoudig mee te maken hebben. Angst en onzekerheid faciliteren het ecosysteem in onze mind waarin al die programma’s die ons afhouden om weer ons ware zelf te worden en ons diepgaande doel te leven geworteld zitten.

Angst en onzekerheid zorgen ervoor dat we gevangen blijven in de reactie modus en dus in onze mind. Voorbeeld: “ik ben bang dat mijn familie/vrienden/partner/collega’s mij voor gek verklaren als ik vertel wie ik daadwerkelijk ben en hoe de wereld daadwerkelijk in elkaar steekt, dus ik vertel maar niets, ik lach vriendelijk mee als er weer eens besproken wordt waar de boodschappen met het meeste korting gekocht kunnen worden, ik zeg een paar keer oh ja joh als er weer over anderen geroddeld wordt en houdt verder mijn mond”. Of “ik pas mijzelf wel weer aan aan wat die ander van mij verwacht, ik heb geen zin in ruzie of discussie ook al voel ik mijzelf er alles behalve goed bij”, “ik ben toch niet goed genoeg”, “ik kan het toch niet, want zus en zo”, “oh jeetje wat zouden anderen van mij vinden als ik mijzelf op de manier zou uiten waarbij ik mijzelf goed voel, laat ik maar weer ‘gewoon’ ‘normaal’ doen en mijzelf aanpassen aan wat de kudde ‘normaal’ vindt…”. En zo kan ik denk ik wel oneindig veel voorbeelden noemen waarbij angst en onzekerheid ervoor zorgen dat we gevangen blijven in onze mind en dus beperkt blijven tot reactie wezens.

Angst en onzekerheid, verwachtingspatronen van anderen, ideologische denkbeelden opgelegd door anderen, religieus dogma opgelegd door anderen, het zijn allemaal ingangen om ons af te houden van het weer worden van een scheppend wezen. Een multidimensionaal scheppend wezen dat leeft vanuit zijn of haar hartconnectie. Van mind naar hart met andere woorden. Maar zo simpel als dat klinkt is het meestal niet. We springen constant van kamer naar kamer in onze mind. Dat kunnrn in het geval van de complotdenker bijvoorbeeld kamertjes zijn van zogenaamde waarheid. “Ha de Aarde is plat, nu weet ik de waarheid”, “oh nee, toch niet helemaal waar, want zus en zo, ah de computer simulatie theorie, de waarheid!, “shit, toch niet de waarheid, want zus en zo, het is toch god! Ja niet god god, maar god de bron, het allesomvattende, alles wat is, yes! Eindelijk de waarheid!”, ‘” fuck… toch niet de waarheid, want zus en zo, we zijn allemaal projecties van Paulus de Boskabouter en leven in meneer de Uil’s Fabeltjeskrant!” En zo kan dat, zie de complotmedia, schijnbaar oneindig doorgaan, er zijn oneindig veel kamertjes die ‘de waarheid’ bevatten in de mind. Maar de echte waarheid bevindt zich buiten het domein van de onzekerheid en de angst en de kamertjes in de mind. De enige echte waarheid zit in jezelf. Het heeft geen zin om je op te blijven sluiten in je kamertjes in je mind. Als je je al goed voelt in zo’n kamertje in je mind dan is dat gevoel meestal van korte duur. Je leeft in geen enkel kamertje in je mind je diepgaande doel in dit leven, in al die kamertjes ben je iemand anders, een synthetische versie hooguit van jezelf, iets of iemand die zich klein heeft gemaakt, bang is gemaakt, aangepast heeft aan andermans gedachtepatronen, verwachtingen, projecties en verplichtingen, je bent niet jezelf daar in dat kamertje, en dus blijven de depressieve gevoelens.

Als je weer langzaam maar zeker naar je diepgaande doelen in dit leven gaat leven, de dingen waar je jezelf goed bij voelt gaat creëren voor jezelf, dan verdwijnen onzekerheden en angsten naar de achtergrond. En dat is niet altijd voor iedereen een even makkelijk proces. Want je hebt te maken met je externe omgeving. Een bekend gezegde luidt ‘steek je kop niet boven het maaiveld uit want dan wordt je kop afgehakt’ of zoiets. En zo is het spreekwoordelijk vaak ook als je jezelf weer als een scheppend wezen gaat gedragen, als je jezelf kwetsbaar opstelt, omdat je je innerlijke wereld naar buiten brengt in plaats dat die innerlijke wereld verpest wordt door wat de buitenwereld bi je naar binnen brengt. De maatschappij vertelt je dat je niet goed genoeg bent, dat je niets voorstelt, dat je een schepsel bent, een burger servicenummer, die niet zelf kan nadenken en voor wie door anderen beslissingen moeten worden genomen. Familie, vrienden, collega’s, je partner wellicht, overal zal je tegenspraak of afkeuring tegenkomen, belachelijk gemaakt worden, het gevoel krijgen er niet meer bij te horen, verweten worden dat je niet aan andermans verwachtingen kan voldoen, genegeerd worden, enzovoorts enzovoorts. Weet je waarom? Omdat al die mind-ego’s van al die mensen die dat soort gedrag vertonen nog steeds in het reactie modus ecosysteem opgesloten zitten. Ze kunnen (even?) niet anders, dat is hoe zij geprogrammeerd zijn, het zegt helemaal niets over jou. Het zegt van alles over hoe die ander de synthetische jij ziet en dat die ander bang is om die synthetische versie van jou te verliezen, het zegt helemaal niets over jou authentieke ware multidimensionale zelf en de diepgaande doelen die je leeft in dit leven. De mind-ego reactie modus die ingeplugd zit in de Matrix controle grid projecteert al zijn onzekerheden en angsten op jou, jij diegene die het lef heeft om zijn of haar hoofd boven het maaiveld uit te steken en zich daarbij dus kwetsbaar en daarom krachtig opstelt. Zo werkt dat binnen de mind-matrix hier op Aarde. Het zijn bullcrap verhalen en bullshit mind-ego projecties die op jou worden losgelaten, vaak omdat diegene die nog steeds in de reactie modus vast zit diep van binnen stikjaloers is op jou. Trek je niets aan van andermans bullcrap verhalen en bullshit projecties, jij bent jij, en jij leeft jouw diepgaande doel hier in dit leven op Aarde waar jij jezelf goed bij voelt, en dat is het enige wat telt!

Wees trots op jezelf en blijf in jezelf vertrouwen. Wees niet hard of gemeen voor jezelf. Dat is iets wat ik vaak meekrijg in verhalen die gedeeld worden met mij en waar ik in het begin van mijn proces ook zelf wel eens een handje van had. Mensen zijn veel te hard voor zichzelf. Je bent zeker meer dan goed genoeg, en je doet precies datgene wat je voor jezelf vanuit een dieper multidimensionaal niveau had uitgestippeld dat je op dit moment zou doen. Je doet dus helemaal niets verkeerds. Je maakt jezelf of laat jezelf wijsmaken dat je iets verkeerds doet, maar jij bent al goed, alles wat je nodig hebt zit in jezelf en alles wat je nodig hebt komt precies op het moment dat je dat nodig hebt op je pad. Vertrouwen in je multidimensionale zelf is essentieel. Alles wat wij ervaren heeft een reden. Bij alles wat je meemaakt zou je de vraag “waarom heb ik dit voor mijzelf gecreëerd, en wat heb ik er van te leren?” dienen te stellen. Want zo hebben wij onze eigen realiteit geschapen namelijk hier in dit Aardse leven. Dat is het pad van de innerlijke strijder.

Door die vraag constant in jezelf te stellen start je het proces om weer een scheppend wezen te worden. Blijf je hangen in bullcrap verhalen die je vertelt worden in die kamertjes in je mind dat jou zogenaamd alles wat je meemaakt overkomt zonder dat jij daar zelf voor gekozen hebt, of aangedaan is door iets of iemand anders? Dan blijf je reageren op het leven en alles wat jou zogenaamd aangedaan is en blijf je dus gevangen in die kamertjes in je mind.

Misschien vraag je jezelf na het lezen van dit artikel af hoe je dit alles dan in gang moet zetten in jezelf. Daar heb ik een methode voor ontwikkeld enkele jaren geleden. Ik noem deze methode de ‘Just do it’ methode. Nike heeft die slogan van mij gejat. Wil je verandering? Just do it. Wees die verandering in jezelf, doen is het toverwoord om die c midden in die rotzooi van reactie naar voren te halen zodat je creatie als woord krijgt. Spring in het diepe, doe eens ‘gek’, je kan niet hard vallen, want je valt altijd in jezelf!

Micky van Leeuwen

31-1-2019