Het is een inside job!

Hetgeen ik in dit artikel ga schrijven zal voor vaste lezers van deze website waarschijnlijk niets nieuws bevatten. Ik schrijf dit artikel omdat ik voel dat de tijd daar nu echt rijp voor is. Je kan op deze website een hele hoop externe kennis en informatie vinden. Met die kennis kunnen we ons voordeel doen en/of je externe puzzel van de wereld wat completer maken. Dat is van belang. Maar het is niet het kernpunt of het hoofddoel wat ik met deze website wil bereiken. Al die externe kennis is leuk en aardig, maar ‘in the end’ draait het maar om 1 echt belangrijk punt. Datgene noem ik bij deze de ‘Inside Job’. Ik heb er natuurlijk veel vaker over geschreven, maar in de tijd waarin we ons momenteel begeven voelt het voor mij belangrijk om een duidelijk statement neer te zetten. Willen we echt verandering in de wereld zien? Begin dan bij en in jezelf, het is namelijk een ‘Inside Job’!

De aanleiding voor dit artikel zijn een aantal discussies die op deze site en via mijn mailbox gevoerd werden en worden over de verkiezingen. Maar ook de situatie met Donald Trump, de EU, Turkije en eigenlijk al het andere wat gebeurd in de externe wereld heeft er mee te maken. Persoonlijk begeef ik mij nu al een jaar of 6 op het pad van de ‘innerlijke strijder’. Dit pad kiezen is niet als het nemen van een rode pil, het is geen wonderdrankje van Janosh, het is ook geen channeling die je keer op keer laat geloven dat alles vanzelf goed komt, en het heeft al helemaal niets te maken met het zoveel mogelijk externe informatie tot je nemen. Het pad wat ik ingeslagen ben heeft wel alles te maken met de antwoorden in jezelf vinden, jezelf helen, jezelf ontdoen van allerlei vormen van mind control, weten wie je in werkelijkheid bent, wat je hier op Aarde komt doen, en op en in jezelf vertrouwen, en daardoor weten dat je de wereld alleen maar kan veranderen als je eerst jezelf veranderd en jezelf opnieuw leert kennen.

In het kader van dat proces stem ik al jaren niet meer. Niet alleen omdat ik het niet eens ben met de partijen, maar omdat ik de macht alleen nog maar in mijzelf zoek (en vindt), en daardoor weet dat het politieke systeem zo opgezet is om onze macht uit handen te blijven geven aan iets of iemand anders dan onszelf. Dat anderen wel gaan stemmen zal mij verder een zorg wezen. Dat was in het verleden wel anders overigens. Want toen kon ik het niet uitstaan dat mensen hun macht nog uit handen gaven aan iets wat zich buiten zichzelf afspeelt. Dan projecteerde ik mijn eigen (mind-ego) redenaties op een ander. Inmiddels weet ik dat ik alleen maar over mijzelf ga, en dat ik graag wil dat anderen mij in mijn waarde laten, daarom laat ik anderen ook in hun waarde. Een ieder is de hoofdrolspeler in zijn of haar eigen film. Een ieder heeft een uniek script geschreven voor zichzelf, gezien vanuit de hogere/diepere dimensies. Een ieder heeft dus ook zijn of haar eigen unieke ervaringen nodig. Mijn ervaring is het dat ik alles in mijzelf aan het zoeken ben, en dat ik daarom dus nooit van mijn leven meer mijn stem en dus mijn macht uit handen ga geven aan iets of iemand die zich buiten mijzelf bevindt. Een ander hoeft niet diezelfde ervaring te hebben. Zoveel mensen, zoveel wensen. Doe lekker waar je je goed bij voelt, dat is mijn motto. Ik leg mensen wel uit waarom ik niet stem als ze daarom vragen, en dan geef ik dezelfde uitleg als ik hierboven gaf. En ja op deze website verkondig ik ook het een en ander, en oordeel ik er vaak ook aardig op los. Maar vergeet niet dat ik dan oordeel vanuit mijn eigen film, ik kan ook alleen maar vanuit mijn eigen film oordelen, en omdat dit mijn website is zal ik ook blijven oordelen vanuit mijn eigen film. Ik probeer met deze website een aantal boodschappen te verspreiden, ik snap gelukkig al heel lang dat lang niet iedereen resoneert met al die boodschappen. Dat respecteer ik, ik ga ook niet huis aan huis om mijn boodschap te verspreiden, ik begin ook geen nieuwsbrief (geloof me dat doen er velen) en ga dan allerlei websites en mensen spammen met mijn wijsheden. Ik hou het lekker zoveel mogelijk bij mijzelf. Want ik ga alleen over mijzelf, en als mensen de dingen die ik schrijf, deel of zeg interessant of leuk vinden dan is dat helemaal goed. Andersom is ook prima. Ik heb al heel lang niet meer de illusie dat ik de wereld kan veranderen. Ik kan hooguit mijzelf veranderen, en anderen die resoneren met hetgeen ik zeg of schrijf handvatten geven in datzelfde proces.

Ik kwam er van de week door al die discussies die mensen voerden achter dat veel mensen die toch nog gaan stemmen dat doen omdat ze de wereld willen veranderen. Ze willen een betere wereld. Of een wereld waarin zij en de mensen waarvan ze houden het goed hebben. Daarom stemmen ze, en geven ze dus hun macht uit handen aan iets wat zich buiten die mensen bevindt. Ze willen vaak ook het systeem veranderen, of vechten of strijden voor een betere wereld. Dat is de mind aan het werk. Want je gaat de wereld niet veranderen door macht te geven aan iets of iemand buiten jouzelf. De term volksvertegenwoordigers (zo noemen ze die lui in de Tweede Kamer) zegt genoeg als je het mij vraagt. Lekker makkelijk, elke 4 jaar geven we iemand buiten onszelf de macht om ons te vertegenwoordigen…. dat is het toppunt van passiviteit. “Vertegenwoordig mij maar en los al mijn problemen voor mij op” met andere woorden. Ik heb daar niets meer mee. Ik stem en vertrouw enkel nog op mijzelf.

Ik lees dan argumenten als “met 10/15 man gaan we de wereld niet veranderen, dus ik blijf meedoen aan het systeem”. Als je je daar goed bij voelt zou ik dat vooral doen. Maar dan weet je tenminste zeker dat je de wereld voor jezelf dus nooit gaat veranderen. Want je hebt dan namelijk nog steeds niet door dat een betere wereld bij jou begint, en dat er feitelijk niet heel veel mis is met de wereld waarin we leven. Ja die uitspraak is link. Dus ik zeg het nog een keer, er is niet heel veel mis met de wereld waarin we leven. Ik vind het een belachelijke belabberde baggerzooi de wereld waar we in leven, maar er is niet heel veel mis met de wereld waarin we leven. Weet je waarom? Omdat de wereld waarin we leven een uiterlijke projectie is van de interne gemoedstoestand van de mensheid als collectief. Je uiterlijke wereld is een projectie van je innerlijke wereld. Iedereen is er denk ik wel over eens dat we allemaal onze eigen ervaringen mogen hebben hier op Aarde. Die ervaringen hebben de massa ook. We kunnen de wereld dus niet in één klap veranderen, we zullen eerst bij onszelf dienen te beginnen.

De mensheid is zwaar getraumatiseerd. Veel mensen leven in de survival modus. Actie-reactie, actie-reactie, een eindeloze vicieuze cirkel van actie-reactie. Er wordt door de Matrix en bijvoorbeeld demonische entiteiten gretig ingespeeld op al dat trauma. En dat trauma is afkomstig uit ontelbaar veel levens die we geleidt hebben. Al dat trauma dragen we in deze incarnatie met ons mee. Veel mensen denken dat we terug naar vorige levens moeten om dat trauma op te lossen. Ik beweer bij deze van niet. Compressie is het toverwoord. We zijn in dit leven hier op Aarde bezig om weer compleet te worden, velen van ons zijn aan het einde hun unieke Universele reis. We zijn bezig met het integreren van alles wat wij multidimensionaal zijn in onszelf hier op Aarde. Al het trauma wat we nog niet opgelost hebben van die Universele reis komt in samengeperste (compressie) vorm terug in ons leven wat we nu leiden hier op Aarde. Zo werkt compressie in dit Universum.

En dat is meteen ook de reden dat ik waakzaam ben voor triggers, als ik getriggerd wordt dan zegt dat meestal iets over mijn innerlijke ikje(s). Irritaties komen voort uit het feit dat delen of aspecten van onszelf om aandacht schreeuwen. Eigenlijk bedoel ik met ‘omhels je duistere kanten’ niet veel anders dan ‘luister of kijk naar die delen van jou die om aandacht schreeuwen en dus in het duister staan’. Het is namelijk een inside job. Waarom denk je dat alles in deze wereld ingericht is om de antwoorden, schuld, verantwoordelijkheid, macht, wijsheid, en ga zo maar door buiten jezelf te zoeken? Zou daar een reden achter zitten? Natuurlijk zit daar een reden achter, die reden die ben jij, die ben ik, die zijn wij allemaal, ‘ze’ zijn doodsbang dat we al die dingen in onszelf gaan zoeken en gaan vinden en weer ons ware zelf gaan belichamen. Irritaties zijn dus vaak triggers, het gaat dan vaak om levensvormen en/of getraumatiseerde aspecten van onszelf die gehoord of gezien willen worden. Ik ben mij er terdege van bewust dat ik vaak een trigger ben voor anderen. Mijn artikelen en radioshows zitten vol triggers. Ik snap heel goed dat mensen geïrriteerd en/of boos raken van dingen die ik schrijf. Ik ben ook alert op triggers bij anderen, ik speel daar graag op in, niet uit mind-ego redenen, maar meer omdat ik het herken doordat ik er zelf ook mee te maken heb gehad en heb. Dat mensen dan soms zo ver gaan dat ze mij ziektes of de dood toewensen, daar maal ik niet om. Dat raakt mij wel, niet om de woorden, maar meer omdat ik zo graag zou willen zien of zou willen bereiken dat zo’n iemand naar die triggers in zichzelf zou gaan kijken en aan de slag zou gaan met die inside job.. Gelukkig krijg ik regelmatig na een tijdje een mailtje waarin diegene mij bedankt voor de triggers, en doet het mij goed om te lezen dat diegene iets in zichzelf heeft opgelost. Excuses hoef ik niet, excuses zijn ook mind-ego regeltjes. Mij is het te doen om iemand naar zichzelf te laten kijken en aan zichzelf te laten werken. Daarvoor heb ik in de eerste plaats deze website. Zo wil ik mijn wereld veranderen.

Chemtrails, straling, 5G, buitenaardsen, demonen, zionisten, bankiers, Donald Trump, Poetin, dreiging van oorlogen, Fukushima, nucleaire wapens, nanobots, AI, GMOs, Monsanto, de Illuminati, de Anunnaki, vaccinaties, zombies, CERN, global warming, Wilders, de Matrix, killer robots, dodelijke asteroïdes, Nibiru, Syrië, Noord-Korea, hackers, Rusland, de NSA die afluistert, China, de CIA die je bespiedt via je smart-tv, en nu ook nog een rel met Turkije… De wereld lijkt één groot drama en één en al gevaar. Partijen en politici willen je schijnveiligheid geven, wetten om niet bestaande problemen op te lossen, big brother is watching you, maar het maakt de gemiddelde mens geen moer uit. Veiligheid voor alles. En iets of iemand anders moet ons redden of ons vertegenwoordigen, want de gemiddelde mens is bang, doodsbang. Bang voor de dood, bang voor onzekerheid. Al die angst en onzekerheid komen uit de mind en/of hebben te naken met delen van onszelf die nog in het duister staan. Het is meestal de mind die bang of onzeker is of wordt. We hebben geen enkele reden om bang te zijn. Er overkomt ons niets waarvoor we niet zelf (wederom vanuit een hoger/dieper perspectief) toestemming gegeven hebben. Al die angst en al dat drama wordt gecreëerd om ons onder controle en in onze mind te houden. De Matrix is een gevangenis voor onze mind, en eigenlijk doet die gehele geopolitieke situatie er helemaal niet toe. Want nogmaals, het is een inside job. De mind snapt dit principe niet, de mind wil controle, de mind wil (schijn)veiligheid, de mind wil externe verandering, de mind wil van alles en nog wat, maar weet je wat de grote grap is? De mind heeft als puntje bij paaltje komt geen enkele invloed en controle. En dat is in het begin soms best wel eng en zeker onwennig. We zijn immers gewend om naar onze mind te luisteren en/of te denken dat we onze mind zijn.

Kanten kiezen, wij versus zij, ons, wij als groep, ik zie deze verschijnselen overmatig veel binnen de alternatieve media. Verdeel en heers zeg ik daar op mijn beurt op. Verdeel en heers en het volk blijft onder controle en doet en denkt precies wat de scriptschrijvers willen dat ze doen of denken. Ik zie het met de meest recente rel met Turkije ook gebeuren. Helaas, maar het is waar, mind control werkt, dat blijkt keer op keer in de praktijk. Erdogan heeft een grote waffel en zijn puppets (ministers en partijgenoten) doen precies wat hun baas hen opdraagt. Rutte en de Nederlandse regering doen hetzelfde. Over en weer met modder gooien. “Jullie dit, nee jullie dat, nee hoor jullie toch echt dit, ach dat kunnen jullie wel beweren maar dat gaat echt te ver!” En hup massa’s mensen die zich identificeren met hun mind-ego als Nederlander of als Turk gaan ook mee in de strijd en kiezen een kant. Ik vind Erdogan een wannabe dictator met een klein plassertje die om die reden waarscijnlijk een grote bek en dito mind-ego heeft. Rutte hetzelfde verhaal. Kunnen we nu dan gewoon doorgaan met samenleven met elkaar, of je je nou als Turk of als Nederlander, als Marokkaan of als wat dan ook identificeert? In mijn woordenboek zijn we allemaal mensen, de een wat meer dan een ander, maar ach dat mag de pret niet drukken. Ik laat mijzelf niet meer verdelen en daardoor over mij heersen. Ik ben zelf al verdeeld genoeg, en om de macht weer helemaal zelf in handen te nemen heb ik nog meer dan voldoende werk aan mijzelf te doen voordat ik überhaupt weer compleet over mijzelf kan heersen. Het is een inside job mensen, je hart kiest geen kant. Van binnen zijn we allemaal blank.

(dat was een grapje voordat de ‘social justice warriors’ weer boos worden..)

Wat ik wil aangeven is dat we momenteel van alle kanten bestookt worden met afleiding. Kijk hier naar, of kijk toch maar even daar naar, geloof dit, geloof dat, wordt hier bang voor, wordt boos op die andere partij, wees hier trouwens ook maar bang voor, geef alles en iedereen buiten jezelf de schuld van alles wat je overkomt, en als je dan toch bezig bent wordt dan hier en hier en hier ook nog bang voor! Een paar alinea’s hierboven deed ik al een aardige opsomming van al het drama wat zich afspeelt in de externe arena. Die lijst is vast en zeker niet compleet, en die lijst gaat in de nabije toekomst alleen maar langer en langer worden. Mensen zoeken wanhopig naar een uitweg. Er worden externe oplossingen gezocht maar vrijwel nooit gevonden. De enige oplossing uit al die ‘ellende’ dat ben jijzelf. Bewandel het innerlijke pad en je hoeft uiteindelijk niet meer bang of kwaad te worden om wat dan ook wat zich buiten jouzelf afspeelt. Het is en blijft namelijk een ‘Inside Job’!

Micky van Leeuwen

15-3-2017