Smartphonezombies nemen de wereld over

Iedereen die wel eens buiten de deur komt kent het verschijnsel van de smartphonezombies. Smartphonezombies dwalen bijna geruisloos door het leven. De enige geluiden die ze, mits ze geen grote koptelefoon op het hoofd hebben, zijn afkomstig van hun smartphone. Smartphonezombies dolen over straat voorovergebogen, en verliezen daarbij hun smartphone geen seconde uit het oog. Smartphonezombies worden een steeds groter probleem voor onze samenleving, ze maken immers steeds meer brokken doordat ze zonder te kijken straten oversteken bijvoorbeeld. In Keulen en in Augsburg hebben ze daar een oplossing voor gevonden. Stoplichten in het asfalt, speciaal voor smartphonezombies die alleen nog maar naar beneden kunnen kijken.

Vorige week had ik een soort van contact met zo’n smartphonezombie. Ik betrad het NNL Radio studiocomplex en stond op de lift te wachten. Achter mij hoorde ik de deur van het complex opengaan. Ik wilde doen wat ik gewend ben om te doen in zo’n situatie. Ik pakte mijn smartphone en keek naar beneden op dat ding. Helaas voor mij heb ik geen smartphone. Ik moest dus iets anders verzinnen. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en de persoon die na mij het complex was ingekomen en inmiddels naast mij stond en het zelfde deed wat ik wilde doen in deze benauwende onwennige situatie, ze keek namelijk naar beneden op haar smartphone, gedag te zeggen. “Goedenavond” zei ik. Geen reactie. Waarschijnlijk hoorde ze mij niet, want ik stond op een meter afstand van haar. De lift bleef ondertussen op zich wachten. Dus ik probeerde het gezamenlijke wachten op de lift te gebruiken in mijn poging om eens sociaal te doen. Dus ik zei “dat duurt ook lang zeg, het is dat ik te lui ben om de trap te nemen”. Waarschijnlijk sloeg mijn opmerking nergens op, iets wat ik mijzelf ook wel realiseerde nadat ik de opmerking gemaakt had, maar ach ik deed tenminste een poging om uit mijn comfortzone te geraken, maar die poging werd dus wederom niet beantwoord. Of misschien ook wel, maar ben ik nog niet zo getraind in het lezen van reacties van zwijgende smartphonezombies dat kan natuurlijk ook. Na een minuut kwam eindelijk de lift. De smartphonezombie had waarschijnlijk het belletje van de opengaande lift gehoord, want ze keek nog steeds niet weg van haar toestel. Ze liep op het geluid af en bleek uit een soort van automatisme toch een hand vrij te kunnen maken om op het knopje van de 12e verdieping te kunnen drukken. Ze had zelfs haar smartphone in haar zak gedaan en was met haar rug naar mij toe gaan staan. Iets wat ik raar vond, maar tja ik ben zelf ook niet echt normaal dus ik drukte snel op de knop van de 6e etage en ging ook in de lift staan. Persoonlijk vind ik situaties in liften waarin mensen voor zich uit kijken of met z’n allen zwijgend naar het schermpje wat de verdiepingen aangeeft turen nogal ongemakkelijk. Ik kan er niet zo goed tegen, het zweet breekt mij dan ook uit. Dus ik richtte mij tot de mevrouw in de lift die met haar rug naar mij toe stond. Ze keek in een spiegel en moet mijn beweging gezien hebben, want ze toverde binnen 2 milliseconden haar smartphone weer uit haar jas en ze begon haar smartphone te strelen. Ik vond het een gênante situatie, ik wist mij totaal geen raad meer. Ik dacht nog “wat moet je in hemelsnaam op dat ding opzoeken als je een paar seconden in de lift staat terwijl je net daarvoor ook al minutenlang op dat ding heb lopen loeren”, maar ik besloot dan ook maar te zwijgen. Tientallen  seconden later was de lift gelukkig op de 6e verdieping aangekomen en opende de liftdeur. De smartphonezombie maakte geen enkele aanstalten om mij een fijne avond toe te wensen, dus ik besloot wederom om iets geks te proberen. Ik zei bij het verlaten van de lift terwijl ik haar kant op keek “een goede avond!” De smartphonezombie reageerde niet direct, de reactie duurde zeker 33 keer zo lang als de reactietijd van het pakken van haar smartphone uit haar jaszak, maar toch… het bleek geluid te kunnen maken! Een piepzacht “Oehm” kreunde ze uit. Misschien moest ze nodig poepen en maakte ze daarom dat geluid en leek ze daarom contactgestoord. Of misschien waren het mijn gangster looks en mijn laptopjasje wat er zeker verdacht uit zag waar ze bang voor was, dan sluit ik ook niet uit. Maar voor mij was dit het zoveelste bewijs dat we leven in een soort real-life ‘The Walking Dead’.

In ‘The Walking Dead’ is er sprake geweest van een zombie apocalyps. De zombies vreten mensen op. Dat scenario zie ik in het echt niet gebeuren. Ik zie dit soort Hollywood series als een soort van metafoor. We worden vandaag de dag steeds meer en meer bedreigt door smartphonezombies. En die lijken ernstig hersendood te zijn. Onder hypnose is misschien een iets meer politiek correcte conclusie, waarvan akte. Maar wat is er mis met steeds groter wordende percentages van de mensheid vraag ik mij af? Onderzoek wijst uit dat Zweden trouwens het grootste smartphonezombie land van Europa is. 1 op de 4 mensen zijn daar smartphonezombies geworden. Amsterdam kwam beter uit het onderzoek. 8 procent smartphonezombies die op straat ronddolen. Het onderzoeksteam heeft waarschijnlijk alleen maar op straat onderzoek gedaan, en niet in het openbaar vervoer in Nederland. Ik ben aangewezen op het openbaar vervoer, en maak er het liefst zo min mogelijk gebruik van als het kan. Het is namelijk totaal niet meer gezellig in de bus of trein. Mijn persoonlijke onderzoek wijst uit dat 80 procent van de mensen die met het openbaar vervoer reizen voorovergebogen naar hun smartphone, tablet of laptop zitten te loeren. Ik heb geen idee wat ze doen overigens. Maar ik heb dan ook geen facebook of een ander walgelijk ‘social’ media iets waar ik urenlang naar kan turen, misschien is dat het? Ik kan het mij niet voorstellen eigenlijk, want ik heb ook facebook gehad. En ook ik keek daar elke dag wel een keer naar. Maar dan was ik er na maximaal 5 minuten ook weer helemaal klaar mee. Want ik kan niet tegen neppigheid. En het kan mij trouwens ook niet veel schelen hoe het met mensen gaat die niet voor niets geen deel uitmaken van mijn echte vriendenkring. Misschien ben ik zelf wel asociaal, ook dat sluit ik niet uit, sterker nog het zal zeker bijdragen aan mijn afkeer van facebook. Maar ik dwaal af. Het openbaar vervoer is anno 2016 het domein geworden van zombies. Ingeplugd in de gratis (want hey we blijven wel Hollandse zombies) Wifi, zwijgt, swiped en kucht zombie Nederland zich van A naar B. In mijn onderzoek kwam ik er ook achter dat dit soort zombies 1x in de zoveel minuten naar buiten kijken. Dat doen ze enkel en alleen als de trein stopt. Dan kijken ze even naar buiten waar ze zijn, en of ze al moeten uitstappen.

Het smartphonezombie virus rukt steeds verder op. Ik heb het tot nu toe gehad over de echte diehard smartphonezombies die zelfs dolend op straat nog aan dat ding vastgelijmd zitten. Je hebt ook de light vormen van het smartphonezombie virus. Ik heb het dan over mensen die als je in gesprek met ze bent opeens de drang voelen om op hun smartphone te gaan zitten kijken. Soms hoor ik dan een geluidje en dan snap ik het misschien nog een heel klein beetje dat je even wilt kijken wat voor sms je krijgt. Een sms, huh, wat is dat, is dat een soort thinder voor mensen die van sm houden soms? Nee kindertjes, een sms gebruikte je vroeger toen je nog snake op je Nokia kon spelen, een sms was een tekstbericht. Een soort van prehistorische whatsapp, in de tijd dat facebook, Microsoft, apple en google nog niet al je berichten konden meelezen. Vroeger kreeg je alleen bij een sms een bliepje of een voor ingeprogrammeerd grappig deuntje te horen. Dat kon ik nog wel hebben als iemand dan even naar die sms ging kijken. Maar tegenwoordig krijgen smartphone gebruikers, zo heb ik vernomen, bij elke scheet die dwars zit een alert van dat apparaat. Whatsapp, twitter, facebook, instagram, snapchat, noem het allemaal maar op, overal krijgt men een alert van. En zo’n alert zorgt ervoor dat mensen hun smartphone pakken en gezellig sociaal gaan doen in gezelschap. Ik vraag standaard aan mensen die in mijn gezelschap met hun smartphone gaan zitten spelen “wat ben je aan het doen?” Want daar ben ik dan ook echt nieuwsgierig naar, wat kan er niet wachten, wat is er zo enorm belangrijk, waarom is van het ene op het andere moment iemands complete aandacht niet meer bij mij maar bij zo’n waardeloos stukje ’technologie’? Op die vraag krijg ik vaak geen antwoord. Dat komt vaak omdat de ander zo enorm afgeleid is dat deze mij gewoonweg niet hoort, laat staan waarneemt. Dus dan verhef ik mijn stem wat en vraag ik nog een keer wat diegene aan het doen is. Sommige mensen schrikken dan, en weten niet wat ze aan het doen zijn, want het is een automatisme, iets triggerde die persoon dan en voor hij/zij er erg in had was hij/zij volledig opgegaan in de smartphone. Vaak krijg ik eerlijke antwoorden. Whatsapp is een hele grote stoorzender, samen met facebook. En dan vooral het fenomeen ‘Groeps-App’ of weet ik veel hoe je dat schrijft. Een groepsapp is een walgelijk iets, en ik snap dat het voor bepaalde beroepsgroepen handig is terwijl ik dat zo stellig beweer. Maar ik heb het in dit geval over het groepsappen tussen vrienden, buurtjes, collega’s, vage kennissen, en weet ik veel wie die met elkaar domme nietszeggende rotzooi delen. Zoals foto’s van het eten. Een glas bier op een terras. Nieuwe schoenen. En alle andere vormen van aandacht trekkerij. Want om aandacht trekkerij en het 3-letterige woord wat begin met een e en eindigt op go daar draait die hele ‘sociale media’ om.

Als mensen al niet smartphonezombies zijn geworden, dan zijn de meesten in ieder geval hard op weg er ook eentje te worden. Steeds meer mensen leven in een virtuele werkelijkheid door middel van gedrochten als een facebook en andere sociale media. Vriendschappen worden zoveel mogelijk online afgehandeld. En mensen doen ook net alsof ze iedereen kennen. Ze lezen immers al die status update bagger via facebook. Ze zien al die gedeelde foto’s van blije mensen die blij frikandellen eten en/of romantisch naast elkaar op de bank zitten. Ze zien en weten dus niet dat dat gezellig romantische stelletje wat ze van facebook kennen na het nemen van die foto elkaar de harses in slaan omdat de een van de ander verwacht dat die ander die dag de afwasmachine zou uitruimen, en die lekkere frikandel moet wel op een afgewast bordje liggen. En oh wee als de mayo op is en de partner vergeten is om mayo te kopen… Die ruzies lees je niet terug op facebook. Bijna iedereen leidt een fantastisch leven op facebook of op andere sociale media. Iedereen doet net of alles goed gaat. Ik zal wel weer een zwartgallige negatieveling zijn, maar mij lijkt het sterk dat het met iedereen zo enorm goed gaat als dat men zich via de social media voordoet… Of is dit fenomeen het ultieme bewijs dat een mix van mind control, kunstmatige intelligentie en fluoride werkt en dat deze combinatie er voor zorgt dat de wereld bevolkt wordt door blije slaafjes?

Als Josef Mengele in onze tijd nog geleefd had, dan had hij vol afgunst en misschien wel vol trots gekeken naar de wereld anno vandaag de dag. Mengele deed al proeven met fluoride bijvoorbeeld op gevangenen. De gevangenen werden daar rustig van, ze klaagden niet meer, en ze deden wat hen opgedragen werd. Het zou de natte droom van Josef Mengele geweest zijn om ook een 4G netwerk te hebben gehad gok ik. 4G en Wifi netwerken, die de mensheid langzaam ziek en kapot maken. En apparaatjes die de mensen hersenspoelen, en die ook gebruik maken van elektromagnetische straling. Apparaatjes en straling die de mensheid tot zombies maken. Apparaatjes bovendien die ervoor zorgen dat als de mensheid ooit in opstand zou willen komen ze niet meer weet hoe ze dat moet doen. Want die apparaatjes, laten we ze voor het gemak smartphones noemen, hebben er ook voor gezorgd dat mensen niet meer weten hoe het is om samen dingen te gaan ondernemen zonder tussenkomst van technologie. De heersende macht heeft anno 2016 geen samenscholingsverboden meer nodig om een revolutie te voorkomen.  Smartphonezombies weten namelijk niet eens meer wat het is om in real-life samen te komen. En ze hebben bovendien een bochel van het constant voorover gebogen zitten en lopen.Ik weet niet wat dat er mee te maken heeft, maar ik heb persoonlijk in ieder geval nog nooit gehoord van een revolutie van gebochelde mensen die gehersenspoeld en volledig afgeleid door het leven ronddolen..

Micky van Leeuwen

25-5-2016