INNERLIJK WERK: Een inleiding

We zijn in alle dimensies afgedaald, hebben de weg naar compressie afgelegd en zijn aan het einde van onze reis gekomen. De laatst doorlopen werkelijkheid, was de externe wereld.

We hebben ALLES ervaren wat dit Universum te bieden heeft, we hebben alle uithoeken van de uiterlijke wereld verkend – dat wil zeggen degene die al vanaf het begin mee doen aan dit project en op het punt staan om af te studeren als Universeel Schepper van Licht.

De laatste werkelijkheid om te doorlopen is de innerlijke wereld. Door innerlijk te veranderen, veranderd de uiterlijke wereld vanzelf mee. En ja! Dit is aan de ene kant zo simpel als het maar zijn kan en aan de andere kant ontzettend moeilijk.

Makkelijk omdat er voor mij persoonlijk een aantal ‘wetten’ gelden als het gaat om het werken aan mezelf. Sinds ik deze ‘wetten’ duidelijk heb, gaat het als een speer, het ene na het ander komt aan de oppervlakte om aan te gaan..

Maar wat het moeilijk maakt is dat het allemaal veel pijn doet (om door dingen heen te gaan) en op een subtiel niveau gebeurd. Razendsnel, maar ook weer ZO langzaam! Geleidelijk en plots, hand in hand, zit ik in de achtbaan van het innerlijke werk. Het verkennen van mijn innerlijke wereld en het transformeren van mezelf en daarbij de uiterlijke wereld. Omdat de titel ”bewust transformeren’‘ (oude serie artikelen) mij niet meer past – te zweverig – begin ik nu met deze nieuwe serie  ”innerlijk werk” – meer down to earth. Waarom?

Omdat het innerlijk werk op dit moment (als je het mij vraagt) het allerbelangrijkste is. Ik ben al jaren keihard aan het werken aan mezelf, maar toch bleef ik onderhevig aan bepaalde patronen en stemmingswisselingen die sterker waren als ik.

Steeds kwam er iets naar de oppervlakte, ik merkte dat als ik het boven liet komen, het erkende, dat het goed voelde. Ik maakte het vruchtbaar. Ook merkte ik, dat ik er daardoor steeds dankbaarder voor kon zijn, juist omdat ik besefte dat het er was om me te helpen groeien, dat er een les in schuilde die ik nog niet had geïntegreerd en dat ik het daarom nog bij me droeg. Langzaam maar zeker erkende ik steeds meer ”delen” die naar boven kwamen en werd mijn dankbaarheid groter en groter omdat ik merkte dat ik erdoor vooruit kwam, dingen verwerkte en bepaald beperkend gedrag oversteeg.

Bij bepaalde triggers in het dagelijks leven lukte het me om van dankbaarheid over te gaan naar het volledig te omarmen en merkte vervolgens dat ik het daarna los kon laten. Op naar de volgende trigger. Vaak had ik na het loslaten van iets het gevoel ”er” te zijn. Helemaal euforisch van de sprong die ik had gemaakt. Ik verloor mezelf erin en ging daarna weer neer. Hoe hoger ik probeerde te vliegen hoe harder ik weer neerknalde.

Het komt er dus eigenlijk op neer dat het innerlijke werk op te delen is in bepaalde stappen. Vooraf aan deze stappen komt het besef dat ALLES met een reden gebeurd. Van een rommelig huis, tot een conflict of spanning, iemand niet mogen, geen werk hebben dat echt inspireert/past, afhankelijk zijn van een niet vruchtbare relatie of je ouders, chagrijnig zijn. Overal zit van alles achter en als we dat beseffen dan beginnen we de lessen steeds meer te zien.

Het volgende besef is het besef dat er veel innerlijk werk te doen is, dat er ALTIJD innerlijk werk te doen is, anders zou ik nu al in een andere dimensie vertoeven. Na het erkennen dat er veel innerlijk werk te doen is (en ik ”er” dus nog lang niet ben), komen er vanzelf dingen naar de oppervlakte, vaak door externe of interne triggers. Momenten dat ik me irriteer, verdrietig voel, boos word, me verveel, onzeker ben, me eenzaam voel en ga zo maar door.

Deze triggers komen pas op het moment dat ik erken dat er innerlijk werk te doen is. Echt, zolang ik in mijn comfortzone zit en het allemaal wel best vind, dan zullen deze triggers er minimaal zijn. Ik kan het ook omdraaien. Word ik geconfronteerd met veel triggers, is dat mijn diepere zelf die kenbaar maakt dat het tijd is om te erkennen dat er werk aan de winkel is, er komt niet voor niets van alles naar de oppervlakte.

Als ik me bijvoorbeeld eenzaam voel en vind dat de hele wereld alleen maar met zichzelf bezig is en dat is hetgeen me het meest triggert op dat moment, dan erken ik dat gevoel. Mijn eenzaamheid mag er zijn en ik laat het helemaal naar boven komen. In het begin kan het me misschien overweldigen en ben ik nog niet in staat om dankbaarheid te voelen, maar op een gegeven moment lukt dat me steeds beter, omdat ik weet dat het uit mezelf komt en het er is om geheeld te worden. Dan worden de lessen vanzelf steeds duidelijker, ik zie bijvoorbeeld dat ik op een ander niveau ook alleen maar met mijzelf bezig ben geweest de afgelopen tijd en op welke manier/ momenten dat zo geweest is. En ik zie dat ik misschien niet zoveel open sta voor andere mensen of wat dan ook. Ik noem nu gewoon een voorbeeld, het gaat erom dat door erkenning en dankbaarheid, de lessen vanzelf zichtbaar worden en doordat de innerlijke lessen duidelijk worden, ik vanzelf steeds dankbaarder word. Op weg om hetgeen de trigger los heeft gemaakt helemaal te omarmen en los te laten, om vervolgens weer verder te gaan naar de volgende trigger. ZONDER te denken ”er” te zijn. Want ook al laat ik het deel waar ik doorheen ben gegaan los, het gevoel van eenzaamheid komt weer terug als het tijd is om een volgende, diepere laag, aan te gaan. Het gaat altijd in golfbewegingen, bij mij dan..

Ik heb al aardig wat vruchten mogen plukken en dat is hetgeen mij er doorheen helpt. Na meerdere lagen van eenzaamheid te hebben afgepeld kwamen er meer en meer gelijkgestemden op mijn pad. Na te erkennen dat ik niet in staat nog ben om de matrix (en de economische systemen) te omarmen, en de kracht had het aan te gaan met dankbaarheid (en weerstand) kwam er eindelijk een (parttime) baan op me pad waar ik me op mijn plek voel en ga zo maar door. Ook vruchten die minder tastbaar zijn, maar zeker aanwezig heb ik volop mogen plukken. Op een steeds dieper niveau voorbij gaan aan beperkend gedrag en emoties. Enkel en alleen door op elke moment dat het zich voordoet te erkennen dat het er is en het ECHT naar boven te laten komen, dan gaat het al stromen. De vruchten geven mij constant kracht en de bevestiging dat het antwoord ALTIJD binnenin zit en innerlijk werk loont!

Dat zijn voor mij dus de stappen. Erkennen. Dankbaarheid. Lessen eruit halen. Nog meer dankbaarheid. Nog meer lessen. Nog meer dankbaarheid. Omarmen. Loslaten. Hoe simpel? Simpel, maakt het nog niet makkelijk. Het is veel. Echt heel veel, om doorheen te werken, heb ik gemerkt. Hoe krachtiger ik word, hoe zwaarder de dosis die ik voor mijn kiezen krijg. En na de lente-equinox is voor mij alles veranderd. Nu is het de tijd voor patronen om doorbroken te worden. Contracten zijn aan hun einde gekomen en ik merk het aan ALLES!

Het verleden begint op te borrelen en het is tijd voor mij om terug te gaan naar de oorzaken en alles wat er zit naar boven te laten komen. Hoe er al van ALLES aan de oppervlakte is gekomen, zo komt nu ALLES steeds meer SAMEN. Zoals ik in vorige artikelen al vaker heb uitgelegd is het als een spiraal die ik bewandel, waarin ik bepaalde inzichten/thema’s tegenkom. Eerst bewandel ik een grote cirkel en de cirkel word steeds kleiner, wat betekent dat ik steeds sneller dezelfde inzichten/thema’s tegen kom en hoe kleiner de cirkel word, hoe meer deze inzichten/thema’s met elkaar vermengen/verweven en samen komen naar één punt. Zero point. En in elk deel van deze nieuwe serie ”innerlijk werk” ga ik een ander thema beschrijven.

Dore.

29-4-2013