Wat is en hoe werkt ons innerlijk weten?

Ik kreeg naar aanleiding van mijn artikel over de Maan een hoop vragen en opmerkingen. Mensen vroegen terecht om onderbouwing van mijn stellingen in dat artikel. Ik heb geleerd van al die reacties, ze lieten mij een blinde plek van mijzelf zien. Tot een week geleden schreef ik enkel op en voor mijn eigen website, en ging ik er altijd gemakshalve van uit dat de lezers wisten hoe ik aan mijn informatie kom, en wat ik bedoel als ik schrijf over het innerlijk weten. Mijn innerlijke weten is namelijk hetgeen waar al die informatie opgeslagen zit. Over dat innerlijke weten ga ik het verderop in dit artikel uitgebreid hebben.

Ik werd dus de afgelopen week geconfronteerd met een heleboel terechte reacties van mensen die graag mijn stellingen onderbouwd zouden willen zien. Als ik nu mijn artikel teruglees en er bij het lezen vanuit ga dat de lezer mij nog niet kent en ook niet weet hoe ik aan die informatie kom, dan begrijp ik heel goed dat mensen grote vraagtekens hebben bij hetgeen ik beschreef in dat artikel. En daarom wil ik in dit artikel een poging doen om uit te leggen hoe ik na een lange zoektocht achter het bestaan van mijn innerlijk weten kwam. En hoe ik dit innerlijk weten in de praktijk gebruik door erop te vertrouwen.

Ik ben sinds 2004 bezig met het zoeken naar de waarheid. Sinds ik de rode pil in zijn geheel inslikte kwam ik in een achtbaan van allerlei (complot)theorieën, verhalen van klokkenluiders, verhalen van populaire aluhoedjes en allerlei meningen terecht. Ik denk dat de meesten van jullie dat proces wel kennen. Ik nam alles wat ik vond op internet en wat mij interesseerde tot mij. Gulzig was ik. Ik had een niet te stoppen drang om alles te weten te komen wat er maar te weten viel. Ik ben redelijk allround qua onderwerpen en dus weet ik van alles wel wat af. Ik las het ene artikel na het andere artikel, bekeek en/of beluisterde het ene YouTube filmpje na het andere internetradio interview. Ik las af en toe ook nog boeken, sporadisch dat wel. Maar al met al had ik een overdosis aan (complot)theorieën tot mij genomen in de eerste 7 jaar van mijn zoektocht naar de waarheid. Ik was bezig met mijn puzzel te leggen van de immense legpuzzel der waarheid. Ik wist, zo dacht ik toen, de waarheid. En ik ging de verschillende puzzelstukken met elkaar verbinden. Ik was constant in mijn hoofd bezig om de punten te verbinden, dat had ik van David Icke geleerd, iemand waar ik heel veel aan gehad heb tijdens mijn bewustwordingsproces. David sprak altijd over ‘connecting the dots’, en dat we alleen op die manier het grotere geheel van de waarheid te weten konden komen. Dus daar was ik mee bezig voor mijzelf. Ik had de dots, en ik was bezig ze te verbinden. Maar al snel bleek dat al die dots niet met elkaar te verbinden waren. Dingen spraken elkaar tegen, en ik moest constant opnieuw luisteren of lezen wat iemand gezegd of beweerd had bij veel onderwerpen. Als ik bijvoorbeeld het Billy Meier materiaal een paar maanden niet gelezen had dan moest ik het opnieuw lezen om weer precies te weten hoe het nou ook alweer precies zat, hetzelfde had ik met bijvoorbeeld Alex Collier en een David Wilcock, allen bronnen toentertijd voor het buitenaardse puzzeltje wat ik aan het leggen was. Voor andere onderwerpen had ik weer andere bronnen, en al die verhalen en al die theorieën zat ik constant uit mijn hoofd te leren, en daarna probeerde ik ze met elkaar te verbinden, ook weer in mijn hoofd. Ik werd letterlijk gek. Het duizelde voor mijn ogen. Ik besloot om rust te nemen van het zoeken naar de waarheid proces. Even tijd voor mijzelf nemen. Even weg van die computer en even rustig bij het water zitten.

Ik begon iets anders te horen in mijzelf dan hetgeen allemaal in mijn hoofd/mind door elkaar zat te blaten. Ik raakte als het ware in gesprek met mijzelf. En dat zal vast raar klinken voor veel mensen. Toegegeven: ik dacht eerst ook dat ik schizofreen aan het worden was.. Die stem in mijzelf vertelde mij dat ik al die opgedane kennis in mijn hoofd vaarwel moest zeggen. Het was een ballast geworden en het werkte averechts bij het zoeken naar de waarheid die ik wilde vinden. Ik besloot te luisteren naar mijzelf, want het luisteren naar al die anderen op het internet had mij toch niets opgeleverd. Ik had niets te verliezen. Ik kwam erachter dat die stem in mijzelf, die niet uit mijn hoofd kwam, het altijd bij het juiste eind had. En veel van de dingen die gezegd werden waren zeer pijnlijk voor mijn best wel grote ego van toen. Ik wilde weten wat die stem in mij was, en ik kreeg als antwoord: google het. En dat deed ik.

Ik zocht in het Engels naar zoiets als ‘naar jezelf luisteren’, en kwam op een presentatie van George Kavassilas uit. Ik besloot de presentatie te gaan kijken. En sinds dat moment veranderde mijn leven voorgoed. George sprak onder andere over het innerlijke weten en over diepere aspecten van onszelf. Die diepere aspecten van ons zelf, die buiten deze Matrix realiteit van tijd en ruimte verblijven, daar was ik in contact mee gekomen toen ik besloot mijn mind eventjes volledig aan de kant te zetten en al mijn opgedane ‘kennis’ even op stand-by te zetten. Over die diepere aspecten van onszelf zal ik als hier interesse in is nog wel eens een artikel schrijven. Voor nu wil ik het hebben over ons innerlijke weten. Want dat was hetgeen wat die hele presentatie van George Kavassilas als het ware herinnerde van binnenuit. George deed ook niet of hij alwetend was en/of dat hij alle kennis in pacht had. Niets van dat alles, hij vertelde doodleuk dat alles wat hij vertelde al opgeslagen zit in ons innerlijke weten, en dat je hetgeen hij vertelde niet uit je hoofd hoefde te leren, het was puur een herinneren van informatie die we al in onszelf opgeslagen hebben zitten. En wat hij zei klopte voor mij. Ik hoefde zijn presentatie niet om de zoveel tijd opnieuw te beluisteren. Vanaf dat moment was die informatie in mijzelf geactiveerd in mijn innerlijk weten.

Dat was en is het grote verschil met kennis die in mijn hoofd opgeslagen zit. Die kennis vergat ik constant. Net als vroeger op school als ik dingen uit mijn hoofd moest gaan leren waar ik totaal niet mee resoneerde. Dat leerde ik dan uit mijn hoofd om een proefwerk of later het examen te halen. Geef mij vandaag hetzelfde HAVO eindexamen als dat ik in 1997 gedaan heb en ik haal waarschijnlijk 5 onvoldoendes. Mijn Engels is wel beter geworden dankzij al die (complot)theorieën, dus daarvoor zou ik als enige een voldoende scoren. De rest was kennis die feitelijk nergens op sloeg. Dat wist ik toen ook al, maar je moest wel al die onzin uit je hoofd leren want anders haalde je nooit een voldoende. Darwin’s evolutieleer, de wetten van Keynes, natuurkundige formules, hoe is de Maan ontstaan, het verhaal over de piramides, ik had er altijd al mijn vraagtekens bij, maar ik leerde al die onzin braaf uit mijn hoofd op school. Een paar jaar later was en ben ik ze allemaal vergeten. Het was namelijk kennis die in mijn hoofd opgeslagen zat, en niet in mijn innerlijke weten, want anders had ik al die informatie nu nog kunnen oplepelen.

Ik ben inmiddels alweer een aantal jaartjes bezig met het werken met mijn innerlijke weten. Dit innerlijke weten hebben wij allemaal. Het is eigenlijk meer het trainen van mijn innerlijke weten. Want ik was dus gewend aan het alles uit mijn hoofd leren en naar mijn mind te luisteren. De mind is het softwarepakket wat onze hersenen bestuurt (zie link voor meer uitleg hierover). Ik moest mijzelf leren om op mijzelf te vertrouwen in plaats van op de informatie of mening van anderen. Het innerlijke weten komt ergens aan al die informatie. En dat ergens zijn wij zelf. Wij mensen hebben ontelbare incarnaties gehad. Incarnaties hier op Aarde, en ook incarnaties in allerlei andere sterrenstelsels en op andere planeten. Alle informatie die we opgedaan hebben in al die incarnaties zit opgeslagen in ons innerlijke weten. We kunnen door alle lagen mind control en andere belemmeringen op dit moment niet rechtstreeks bij dit innerlijke weten. Laat ik voor mijzelf spreken, ik kan daar momenteel nog niet rechtstreeks bij, misschien anderen al wel. Ik kan mij echter doordat ik volledig vertrouw op dat innerlijke weten mijzelf wel dingen herinneren die ik ergens hoor, zie of lees.

Laat ik het nog iets anders stellen, we hebben allemaal wel eens ervaringen gehad waarin we door onze intuïtie iets zeker wisten. We konden op die momenten niet rationeel verklaren waarom we datgene wisten wat we op dat moment wisten, maar we wisten het gewoon, het kwam ergens bij ons van binnenuit dat weten of dat (voor)gevoel. De telefoon gaat en zonder dat je ziet wie er belt weet je al wie er belt, om even een voorbeeld te noemen. Je moet ergens heen met de auto, maar je krijgt opeens een voorgevoel dat je doet besluiten om die dag thuis te werken, later hoor je dat er die ochtend een groot ongeluk is gebeurd op precies dezelfde tijd dat jij ook op die snelweg zou rijden, om even een ander voorbeeld te noemen. En zo zijn er talloze voorbeelden te bedenken. Er is iets in onszelf wat dingen weet waar wij met ons rationele denken niet bij kunnen en wat wij met datzelfde denken ook niet kunnen verklaren. Zoiets is ook het innerlijk weten.

Ik zal nog een voorbeeld geven van het innerlijke weten in de praktijk, iets wat wij bijna allemaal hebben meegemaakt in dit leven. Ik heb het dan over het moment van wakker worden uit de Matrix hypnose. Het innemen van de rode pil met andere woorden. Voor die tijd leven we ons leventje alsof er niets aan de hand is, we weten feitelijk niet beter. Soms hebben we het gevoel gehad dat er iets niet klopte, maar ons denken nam altijd de overhand. Dat was totdat we daadwerkelijk die rode pil tot ons namen. Na dat ontwaken keken we opeens met hele andere ogen terug op het leven wat we voor dat moment van innemen hadden geleefd. “Hoe kon ik al die tijd zo stom zijn?!” “Verdomme, dat ik dat niet al die tijd gezien heb, het was zo overduidelijk allemaal…” Zomaar even twee gedachten die ik zelf had na mijn ontwaken uit de hypnose. Door die spreekwoordelijke rode pil wist ik opeens weer van binnenuit dat de realiteit waar ik in leefde totaal anders in elkaar stak dan ik al die tijd gedacht had. Het was en is een weten dat nooit meer weg gaat. Morpheus zei het in de film ’the Matrix’ ook al als waarschuwing tegen Neo voordat Neo de rode pil nam. “Er is geen weg terug na het innemen van de rode pil”. En zo is het, als we eenmaal vanuit dat innerlijke weten onszelf herinneren hoe de realiteit echt in elkaar zit dan kunnen we daarna nooit meer terug naar onze oude mindset waarin we in een droom realiteit leefden. We weten simpelweg van binnenuit dat we al die jaren in de maling zijn genomen, we geloofden en leefden in een sprookje. En eigenlijk vinden we alle mensen die nog steeds in dat sprookje leven een beetje vreemd. Want hoe kunnen zij niet zien wat wij al wel zien en dus weten? Simpel: wij herinneren onszelf vanuit ons innerlijk weten dat de Wereld compleet anders in elkaar steekt dan dat ons al die jaren voor ons ontwaken was voorgelogen. Anderen die nog wel de droom leven herinneren zichzelf nog niet dat ze een droom/nachtmerrie leven. Het is een individueel proces wat dat betreft. Ik heb geen oordeel over mensen die nog niet de rode pil geheel ingeslikt hebben. Iedereen komt eerder vroeger dan later een keertje aan de beurt wat dat betreft.

Terug naar mijn artikel over de Maan en de stellingen die ik daarin lanceerde. Onderbouwingen van alles wat ik in dat artikel beschreef kan ik jullie niet geven. Ik kan wel uitleggen hoe ik aan al die informatie gekomen ben, en hoe ik te werk ga bij het schrijven van zo’n artikel. Zo’n artikel is voor mij een puzzel. Een resultaat van het verbinden van de verschillende puzzelstukjes die ik vergaard heb. Puzzelstukjes die sinds een paar jaar niet meer in mijn hoofd zitten maar die ik vanuit mijn innerlijk weten herinner. En die herinneringen zijn afkomstig van een groot aantal sprekers en schrijvers op internet. Ik lees amper wat door mijn visuele handicap, dus in mijn geval luister ik naar een hoop informatie. Daarbij weet ik dat ongeveer 90 procent van wat op internet staat desinformatie, propaganda of gecontroleerde oppositie is. Dus mijn bronnen beperken zich tot een klein aantal websites. Vaak weet ik al binnen een paar minuten of iets wel of niet met mij resoneert. Moet ik moeite doen om de informatie mijzelf eigen te maken, en moet ik het dus met andere woorden uit mijn hoofd leren? Dan is het niet iets voor mij. Het kan ook zijn dat een bepaalde klokkenluider 20 dingen verteld, en dat ik 19 van die dingen direct weer vergeet. Het gaat soms om dat ene ding wat verteld wordt, wat dan meteen als een herinnering in mijzelf naar boven laat komen als waarheid voor mij. Dan krijg ik een gevoel van “logisch, natuurlijk, zo zit het!” En dan is het een herinnering die een weten wordt, een puzzelstuk wat vervolgens in de puzzel past en niet meer ingeruild hoeft te worden voor een ander puzzelstukje. Vaak komen daar later nog andere puzzelstukjes bij die samen met dat ene puzzelstukje dan weer een puzzel binnen de grotere puzzel vormt. Op zo’n moment schrijf ik dan meestal een artikel. Dat was het geval bij het Maan artikel. Om dat artikel te schrijven ben ik meerdere jaren op zoek geweest als het ware. Niet actief op zoek, maar ik kwam via via het ene puzzelstukje na het andere tegen, en kon op een gegeven moment de puzzel leggen en een artikel aan de Maan wijden. De informatie in dat artikel was dus afkomstig van een aantal bronnen, waarvan ik de meesten niet meer weet. Ik herinner mij informatie als ik iets hoor, die herinnering gaat nooit meer weg want het is vanaf dan geactiveerd in mijn innerlijke weten. Maar ik onthou lang niet alle sprekers of interviews waar ik de informatie vandaan heb. Daarnaast kunnen wij zelf ook informatie herinneren uit onszelf. Iedereen heeft wel eens zo’n ‘ahaa!!’-momentje volgens mij. Ook dat heeft te maken met ons innerlijke weten en de diepere aspecten van onszelf die buiten tijd en ruimte verblijven en die dus bij informatie kunnen komen waar wij met ons rationele denken niet bij kunnen.

Ik hoop dat dit artikel een redelijke uitleg geeft over het innerlijk weten wat wij allemaal bezitten. Het is één van de gereedschappen die we in onszelf hebben zitten die ons enorm kunnen helpen in een Wereld vol met desinformatie, propaganda en afleidingen. Soms zie je door de bomen het bos niet meer. We hebben soms de neiging om informatie junks te worden. Ik was zo’n informatie junk, en had een aardige overdosis aan (complot)theorieën tot mij genomen. Zonder dat ik op mijzelf vertrouwde. Want ik had al die tijd kunnen weten dat ik ‘verkeerd’ bezig was, want ik herinnerde mij die informatie niet, ik leerde en stampte het in mijn hoofd in plaats van dat ik vertrouwde op mijn eigen innerlijke wijsheid en kracht.

Micky van Leeuwen

28-9-2015