Manisch Matrixsief: Mijn vakantie in het kalifaat

De vakantieperiode zit erop. Veel mensen gaven mij de tip om eens lekker op vakantie te gaan. Ik wilde best op vakantie gaan. Maar ik wist niet waarheen. Waar kan je tegenwoordig nog veilig naar toe op vakantie? Ik ben dit jaar dus thuis gebleven. Lekker gelambalt. En nagedacht. Wat wil ik met deze column bereiken? Heb ik een doel? Ja ik heb een doel. Heb ik dat doel bereikt? Ik tik het soms aan…

Neem nou Fukushima. Ik schreef daar eens een column over. Iedereen binnen de alternatieve media was weer eens in paniek. Je kent het wel, de jaarlijkse complot-maffia paniek. Blinde paniek, meestal nergens op gebaseerd. Zo ook bij Fukushima. Iedereen scheet in zijn broek van angst, die nogmaals, nergens op gebaseerd was. Alle vis in de Pacific was besmet! Het water ook! En die radioactieve wolken waren nu eindelijk boven de VS gekomen. Na 3 jaar. Het zijn nogal langzame wolken, die Japanse wolken. De rode draad was dat we er allemaal aan gingen. Ik ook. Eigenlijk vooral ik. De redactie van Indigo Revolution werd overspoelt met lelijke haat reacties aan mijn adres. “die Danny die doet minderwaardig, hij wil het gewoon niet zien, het is een hel daar in Fukushima, een hel!!” dat soort reacties.

Nu weer een jaar later leven de Japanners nog steeds. Ook de Amerikanen. De vis zwemt nog steeds vrolijk rond en de ‘hel’ van Fukushima is veranderd in een hemel. Of heb ik iets gemist en zitten we nu door die straling al in de hel en ben ik al dood nu? De aluhoedjes zijn het inmiddels vergeten waarschijnlijk, het is meer dan 3 maanden terug namelijk dat ze moord en brand schreeuwden dat we allemaal dood zouden gaan van de straling… De gemiddelde mens is namelijk na 6 weken bijna alles weer vergeten waar het zich druk om maakte. Maar ik niet.

Inmiddels maakt men zich vast en zeker allang weer bang en druk om andere onbenullige debiele bangmakerijtjes.

Maar ja, daar ga je Danny, maak jij je ook niet te bang? Praat jij jezelf dan geen angst aan door nergens meer op vakantie te durven gaan?

Dat zou kunnen. Ik heb namelijk mijn best gedaan om op vakantie te willen gaan. Maar telkens zag ik beren op de weg. Beren met zwarte jurken, met een Brits accent.

Ik wilde eerst naar Syrië. Leek mij een mooi land. Het begon al bij het boeken van een ticket. Wat zeg ik, ik keek alleen maar naar vliegreizen naar Syrië via Turkije. Want dat was het goedkoopst en het makkelijkst schijnbaar om in Aleppo te komen. Aleppo leek mij mooi. Ik had een documentaire genaamd ‘Oh Oh Aleppo’ op YouTube gezien. En ik zag een rustige stad. Weinig mensen op straat, veel zand, veel lege appartementencomplexen, en ze hadden een tour die je kon boeken, inclusief een paar dagen training. Dat laatste snapte ik ook niet helemaal, maar ik wilde ook in Suzuki terreinwagens door Syrië scheuren. Ik ben redelijk mensenschuw en claustrofobisch. En Aleppo leek mij dus ideaal.

Een uur later stond de politie op de stoep. Met getrokken wapens. Ik werd hardhandig opgepakt en naar een gebouw zonder ramen afgevoerd. Ik weet niet waar, want ik was geblindeerd. Ik kreeg allerlei vragen op me afgevuurd. Wie ik was, wat mijn werkelijke naam was, of ik ene bakker genaamd Aboe kende, en waarom ik mij wilde aansluiten bij Isis en mee wilde vechten met de jihad…

Ik had geen idee wie Isis was, het klonk als een lekker wijf, maar later bleek dat het ging om Europeanen met zwarte jurken aan die hoofden van journalisten afzagen met een aardappelschilmesje.

Nadat men mijn hele harde schijf grondig had doorzocht, en niets anders kon vinden dan tja, porno, en hele gewone porno, niets raars, want anders was ik nu Danny S. genoemd op het journaal, dus ik kwam vrij.

Ik had een week verloren, maar was een hele ervaring rijker.

Dan maar Irak dacht ik. Ik twijfelde eerst nog aan Israël. Maar ik ben gewoon allergisch voor die klaagmuur van ze. Ik walg van mensen die klagen. En dan ook nog mekkeren, schreeuwen, janken en krijsen, tegen een muur!?! Nee niets voor mij. En ze hebben tegenwoordig muur genoeg daar in Jeruzalem om hysterisch tegen te janken. Israel is eigenlijk gewoon een  zielig zeikerig huilebalkerig landje eigenlijk. Nooit is het goed, altijd hebben ze iets te zeiken of iets te bombarderen. En nee Gaza trok mij ook niet echt. Over zeikers gesproken… 5x per dag op je knietjes knielen en janken en mekkeren richting allah, nee dat is lekker… Die allah zal wel een hele dikke grote zweterige opgezwollen hard plassertje hebben onderhand van al die gasten die hem aanbidden. Nee lekkere god is dat die allah, wat een narcistische egotripper is dat zeg. Laat zijn dienaren 5x per dag bidden, verbied ze van alles en nog wat, éen keer per jaar verplicht een maand op dieet, en als dat nog niet genoeg is wordt er nog een stuk van je geslachtsdeel afgehakt ook nog… Mij niet gezien. Ik wil niet weten hoe op de bank liggen met je hand in je broek terwijl je paprika chips eet voelt als je besneden bent…

Dus ik naar Irak. Sinjar om precies te zijn. Ik wilde gaan kanovaren op de Tigris, en ik had gehoord van een inheemse stam, de Yezidi stam. Die konden zo leuk, zo zei de reisgids, kleedjes knopen aan pilaren, en zodoende maakten ze dan contact met hun god. Dat wilde ik ook doen. Ik zag ook dat ze een berg hadden vlakbij die inheemse Yezidi stam in Sinjar. Mount Sinjar, hoe origineel, maar ik houdt van bergbeklimmen. Al ben ik een lamzak, dus ik vlieg meestal per helikopter over een berg heen. Zo ook bij Sinjar mountain. Dus ik laat mij vliegen over die Sinjar berg, zien we opeens dat we niet de enige waren met dat idee.. Sterker nog, er stonden tienduizenden Yezidi’s op die berg.. En ja hoor, ze schreeuwden, en ze mekkerden, en ze jankten… mijn ideaalbeeld van de Yezidi’s was in éen klap verdwenen, nog voordat ik de Yezidi tour had genomen. Blijkbaar waren die Yezidi’s ons achterna gerend toen ze een Westerse helikopter zagen overvliegen. Ze willen allemaal meeliften. Een paar van die Yezidi’s waagden zelfs de sprong richting onze helikopter, waarop wij snel besloten terug te vliegen. Een hevig spartelende Yezidi hield stug vol en hing onder onze helikopter. Daar had ik wel respect voor. Helaas voor hem bleek hij niet meer aanwezig bij de landing, toch een lifter dus. Ik wist niet dat Yezidi’s zo irritant zouden zijn, de reisgids vertelde mij dat ze leuk kleedjes knoopten, grapjes maakten, gekke dansjes deden, vrolijk zouden zijn, niet zouden klagen, maar ja… schijn bedriegt dus.

Ik kon ook nog naar Liberia. Maar deed dit keer wel onderzoek voordat ik vertrok. Bleek dat ze daar al een tijdje Ebola hadden. Ik dacht nou ja leuk, hebben ze ook een keer een goede spits daar in Liberia. Maar na de naam gegoogeld te hebben bleek het om een dodelijk virus te gaan. Waarop ik kon vaststellen dat Liberia nou niet bepaald snel is met het oplossen van virussen. Beetje slordig want iedereen weet dat je alleen maar Ebola kan krijgen door seks met een aap te hebben. Dus zal het medicijn ook wel in een aap zitten, denk je niet?

Sowieso een slordig continent dat Afrika, over lamballen gesproken.. Eerst aids, toen de knikkebolziekte, nu Ebola… dat hoor je dus nooit in Europa dat zulke ziektes opeens uitbreken. De Spaanse griep van bijna een eeuw geleden was de laatste meen ik in Europa. Blijkbaar hebben Europeanen dus minder seks met apen. Eerlijk gezegd is dat natuurlijk logisch, aangezien ze hier achter tralies of glas zitten. Behalve in Apeldoorn. Maar ja, kijk de gemiddelde Veluwenaar maar eens goed aan in het gezicht. Die hebben geen apen nodig, die hebben genoeg te halen binnen de familie laat maar zeggen.

Nee Afrika daar ga ik dus mooi niet heen. Laat ze eerst maar eens al die zooi oplossen die ze veroorzaakt hebben daar.

Azië weiger ik pertinent als reisbestemming. Ik vind het heus wel lieve mensen. Maar dat vieze vreten van ze hè.. en ze laten scheten in de bus. Dat is daar doodnormaal. En als je de hele dag gefrituurde insecten meuk vreet dan kan je ongeveer wel raden hoe het stinkt daar.

Australië daar ga ik ook niet heen, iedereen weet hoe ze daar met buitenlanders omgaan. Die dumpen ze in zee. Of ze voeren je aan de haaien, om de haaien te lokken, die dan ook doodgeschoten worden. Australiës zijn bijna mensen, met de nadruk op bijna.

En toen was mijn vakantie al weer voorbij. Ik kreeg van de redactie een mail doorgestuurd van een of andere psycholoog. Deze vriendelijke man had al mijn columns gelezen en mij geanalyseerd. Zijn vraagstelling was “Is Danny gek?” Ik wist het antwoord al, maar nu is het ook wetenschappelijk onderzocht. Ik ben niet gek. De psycholoog raadde mij wel aan om af en toe rust te nemen, om eventjes lekker op vakantie te gaan. Dat zou goed voor mij zijn. Nou ja, iedere psycholoog maakt wel eens een foutje..

Ik ben in ieder geval terug, uitgerust, en klaar voor de apocalyps!

Danny

2-9-2014