In contact met je hogere zelf!?

– Hoe modderiger de bodem, hoe beter de lotus gedijd! –

In dit artikel wil ik graag met jullie delen hoe ik in contact ben gekomen met mijn hogere zelf en hoe ik constant bezig ben om vanuit mijn hogere zelf te handelen en op deze manier het contact  versterk en in stand houd. Mijn hogere zelf vertoefd in hogere dimensies en heeft naar mijn visie de touwtjes over mijn leven in handen. Mijn hogere zelf orkestreert mijn leven vanuit de dimensies voorbij aan de derde en vierde dimensie en mijn ego-persoonlijkheid ‘Dore’ ervaart alleen. In het verleden wekte ik mezelf de illusie van vrije wil in deze derde dimensie en piekerde ik veel over het  maken van keuzes. Nu geef ik me steeds meer over aan de flow..
Nu kan ik jullie een lijstje geven met tips en mijn manieren van het weer in contact komen met je hogere zelf en je zo steeds meer over geven aan de flow en kan ik jullie vertellen dat als jullie je dit lijstje eigen maken het allemaal goed komt.. maar zo werkt het natuurlijk niet! De allereerste en belangrijkste manier om in contact te komen met je hogere zelf is door weer naar je hogere zelf te gaan (leren) luisteren en zo je eigen manieren tot stand te laten komen. Ieder zijn proces is uniek. Wat voor mij werkt hoeft voor jou dus niet te werken. Waarom schrijf ik nu dan toch dit artikel, met hierin verwerkt ‘mijn manieren’ om in contact te komen met mijn hogere zelf? In de hoop dat het jou hogere zelf zal triggeren/aan zal raken waardoor het contact even tot stand komt en je zo jou eigen manieren kan ontwikkelen om dit contact te versterken. Jou hogere zelf heeft jou geleid naar dit artikel. Als de inhoud essentieel is voor je zal je waarschijnlijk vol concentratie verder lezen. Is het niet essentieel zal je waarschijnlijk nu al zijn afgehaakt/ of snel afhaken. Zo simpel is het. Jou intuïtie bracht je hier, dus eigenlijk komt de inhoud van dit artikel ook uit jou, het is een projectie. Het gaat er alleen om of je aanneemt wat ik zeg, of het met een open mind leest, toetst aan jou innerlijk weten en eventueel experimenteert met sommige tips die ik je geef, zodat je dit zelf verder vorm kan geven of kan verwerpen als het niet werkt.. De bal gaat misschien rollen, but you are in control! Neem dus alsjeblieft niets aan van wat ik zeg. Wees kritisch. Ervaar. En vraag het aan je hogere zelf!

De betekenis die schuilt achter woorden
Allereerst wil ik voor de verduidelijking van dit artikel een aantal begrippen onder de loep nemen. Ik ben zelf niet zo’n voorstander van definiëren omdat ik dan hetgeen ik beschrijf met woorden, en daarmee dus mezelf, vastzet. En door te herdefiniëren of beter gezegd; met woorden te spelen zet ik mezelf aan om bij de werkelijke betekenis van het hetgeen ik in deze woorden vat, stil te staan. Zonder klakkeloos met woorden te smijten die vaak voor veel misverstanden zorgen.
Het begrip hogere zelf is een begrip dat ik veel hoor teruggekomen. Naar mijn mening is het een erg misleidend begrip. Ik heb vaak het gevoel dat woorden met een bepaalde intentie verdraaid worden zodat we er onbewust een andere betekenis aan koppelen.
Als je op bewust niveau voor een bepaalde benaming kiest dan maakt het natuurlijk helemaal niet uit welke naam je het beestje geeft. Maar ik heb gemerkt dat als we klakkeloos woorden overnemen zonder er kritisch naar te kijken het wel eens anders kan uitpakken.
Zo zie ik heel vaak mensen naar boven wijzen, als ze het over hun ‘hogere zelf’ hebben. Het neigt namelijk iets te benomen dat ‘hoger’ is dan jij en dus weer buiten jezelf ligt. Wederom, in mijn ogen, een typische new age term. Hoog en laag – in ons taalgebruik – is slechts een begrip dat voortkomt uit lineair denken.
Ik heb het begrip ‘hogere zelf’ vaker onder de loep genomen en toen ben ik het meZELF gaan noemen. Maar dit kan nog wel eens verwarrend werken omdat omdat mijn ego-persoonlijkheid/hart-ego ook een deel is van mij in deze dimensie en ook straks in de vijfde dimensie. En op een hoger niveau is dat weer slechts een heel klein aspect van mij. Een aspect van iets groters en dat is weer een aspect van nog iets groters en dat gaat zo oneindig door..
Als ik contact maak met mijn ‘hogere zelf’ dan maak ik contact met een dieper deel van mezelf. Daarom gebruik ik in dit artikel in plaats van; ‘hogere zelf’, de term; ‘diepere zelf’. Omdat deze term het beste beschrijft wat ik bedoel en aansluit op mijn gevoel.
Mijn diepere zelf communiceert met mij op talloze manieren. Door middel van ont-moetingen die op mijn pad komen en door middel van mijn aandacht die ik richt op iets in mijn omgeving, door middel van beweging en bepaalde ervaringen die ik meemaak en op nog veel meer andere manieren. De communicatie met mijn diepere zelf noem ik mijn intuïtie. Een samensmelting van mijn diepere zelf die in dimensies vertoefd voorbij aan de derde en vierde dimensie en mijn ego persoonlijkheid. Dat ik hetgeen mijn diepere zelf aangeeft kan vertalen naar het hier en nu in de derde dimensie. Bijvoorbeeld door middel van gevoel. Ik merk vaak dat als ik ergens een sterk gevoel bij heb dit over iets gaat dat nog niet vaststaat. Een ‘goede’ mogelijkheid, zeg maar. Soms kan een gevoel vertroebeld worden door een interpretatie hiervan vanuit mijn hoofd. Denken is immers ook (kunstmatig) voelen. Maar blijkt dan altijd wel een kern van waarheid in zich te dragen.
Daarnaast communiceert mijn diepere zelf met mij door middel van mijn innerlijke stem. Ik praat dan tegen mezelf, maar niet vanuit mijn hoofd/mind-ego, maar vanuit een verdieping lager. Deze stem komt voort uit een innerlijk weten.
Een innerlijk weten is ook manier van communiceren vanuit mijn diepere zelf. Ik weet dan ‘gewoon’. Bijvoorbeeld wie mij belt, zelfs nog voordat mijn telefoon afgaat. Dat ik word aangenomen nog voor ik mijn sollicitatiegesprek heb gehad. Dat ascentie eraan komt, en zo voort.
Dan is er nog een laatste vorm van communicatie vanuit mijn diepere zelf en die ik wil benoemen en dat zijn impulsen. Verder in dit artikel ga ik hier dieper op in.

Het vertrouwen terug geven aan mijn diepere zelf.
Het vertrouwen teruggeven aan mijn diepere zelf doe ik door zoveel mogelijk uit mezelf te halen. Met zoveel mogelijk bedoel ik onder andere kennis, maar ook geluk, innerlijke groei, verandering en zo voort. Dit doe ik door zoveel mogelijk vragen aan mezelf te stellen. Ben ik verdrietig? Dan vraag ik aan mijn diepere zelf waar dit verdriet vandaan komt en wat ik er mee ‘moet’. Een tijd geleden zou ik een andere reactie geven. Of in mijn eentje verdrinken in zelfmedelijden of iemand bellen en mijn shit bij een ander neergooien, bevestiging zoeken of wat voor andere mind-ego  gerelateerde reactie dan ook. Nu vraag ik het eerst aan mezelf en dan krijg ik een antwoord over waar mijn verdriet vandaan komt en hoe ik hier mee om kan gaan, soms kan dat zijn dat ik iemand even opbel om mijn verhaal te doen zonder mezelf zielig te vinden of zonder te verwachten dat de ander mij een beter gevoel geeft. Maar dan steun ik gewoon even op iemand met het ankerpunt bij mezelf, in plaats van te leunen op iemand en het ankerpunt bij de ander neer te leggen of gooien. Het verschil is subtiel maar o zo essentieel.
Ook de kennis haal ik uit mezelf. Daar begon het bij mij mee. Maar dat is natuurlijk voor iedereen weer anders. Bij mij begon het met al mijn trainingen, cursussen en healingsessies los te laten en alle documentaires en boeken die ik verslond links te laten liggen en daaraan vooraf de keuze te maken; vanaf nu haal ik de antwoorden uit mezelf!
Ik begon mezelf vragen te stellen en zo gaf ik het vertrouwen terug aan mijn diepere zelf. Het antwoord kwam vanuit zo’n diepte en innerlijk weten dat het me aanzette om steeds vaker vragen aan mijn diepere zelf te stellen. Het is een heel proces. We hebben ons zolang laten programmeren om ‘het’ buiten jezelf te zoeken, de hele matrix is erop gebouwd. Zelfs nu heb ik nog soms de neiging om een vraag die ik heb aan een ander te stellen of op te zoeken op het internet. Maar als ik daar aan toe geef dan geef ik het vertrouwen op in  mijn diepere zelf en ontken ik dus dat de antwoorden in mezelf aanwezig zijn. Als ik dat ontken word het ook waar. Want ik kies mijn eigen werkelijkheid. Als ik handel vanuit het innerlijk weten dat alle antwoorden in mezelf aanwezig zijn dat word dit ook waar voor mij.
Als ik mezelf dus op de neiging betrap om een antwoord buiten mezelf te zoeken corrigeer ik mezelf meteen en stel ik de vraag alsnog aan mijn diepere zelf. Dus hoe vaker je vragen stelt aan je diepere zelf, hoe meer vertrouwen je geeft aan je diepere zelf, hoe meer je jou diepere zelf aanraakt en hoe steker het contact van-zelf wordt.

Ik hoor zeer regelmatig dat mensen moeite hebben met het luisteren naar hun innerlijke stem. Ze vertellen me dan dat ze een vraag stellen aan hun diepere zelf en wachten op een antwoord dat niet binnen komt. Binnen komt. Weer zo’n typische manipulatieve term. Het antwoord kom niet binnen want dat suggereert dat het van buiten jezelf komt. Nee, ‘het komt boven’, of ‘het komt naar de oppervlakte’. Of nog simpeler; ‘het komt in je op’
Jij bent je diepere zelf! Jou innerlijke stem dat ben jij! Als je dus gaat zitten wachten op iets bovennatuurlijks dat zal gaan spreken kan je lang wachten.. Of je hebt een kans/ingang dat externe energieën zich voor gaan doen als jou diepere zelf. Dit heb ik zelf ook meegemaakt. De stem kwam dan uit mijn buik (omdat het in mijn hoofd allang niet meer lukte om binnen te komen) en zodra ‘het’ begon te spreken wist ik direct dat ik het zelf niet was. Het was mijn stem niet, mijn tempo niet waarin het sprak en al helemaal mijn energie niet. Ik bedoel, je eigen stem/energie herken je toch uit miljarden? Een vriend van me heeft precies zoiets meegemaakt. Hij was helemaal overgenomen en toen ik hem aan keek staarde ik recht in vrouwelijke reptielen ogen. Toen hij zelf heel even ‘doorkwam’ en ik hem een vraag stelde antwoordde hij met; ik ben weer naar de vrouw in mezelf gaan luisteren..
Mijn innerlijk licht (daar ga ik later in dit artikel dieper op in) is mijn referentiepunt en als ik daar contact mee maak dan komt er niets of niemand tussen. Dit deed ik altijd al op onbewust niveau maar toen allemaal gespuis zich voor wilde doen als mijn diepere zelf, maakt ik de connectie dat deze stem altijd uit mijn buik kwam en dat dit niet gebeurde als ik in contact stond met mijn innerlijk licht. Sterker nog; het antwoord komt uit mijn innerlijk licht/hele wezen.
Wat ik eigenlijk duidelijk wil maken is dat het geen zin heeft om er heel moeilijk over te doen. Als er niet gelijk heel sterk een antwoord opkomt kan je gewoon beginnen met tegen jezelf te praten. Door eerst contact te maken met je innerlijk licht en gewoon tegen jezelf te praten vanuit dat referentiepunt, word je innerlijke stem van-zelf krachtiger en merk je op een gegeven moment dat je diepere zelf het overneemt en dat je innerlijk stem gaat stromen en uit een steeds krachtiger innerlijk weten voortkomt. Tenminste, zo werkt het bij mij..

Innerlijk licht
Ter hoogte van mijn hart, in het midden van mijn borst zit mijn innerlijk licht. Dit is de essentie van wie ik ben, de kern zogezegd. Het is een energielichaam dat voorbij gaat aan deze dimensie. Het chakralichaam is ook een energielichaam maar dan gefragmenteerd en daarom, naar mijn innerlijk weten, vier dimensionaal.
Mijn innerlijk licht is één centraal punt dat mij – voor mijn gevoel – verbind met een dieper deel van mezelf, in de dimensies voorbij aan de derde en vierde dimensie. Deze bron van kracht is zo immens dat ik het moeilijk vind om met woorden te beschrijven.
Een tijd geleden ben ik eerst bezig geweest met het chakralichaam. Ik voelde dat er energie vrij kwam bij het activeren van deze – nu in mijn ogen/vergelijkend met de enorme kracht van mijn innerlijk licht – piepkleine energiewieltjes. Mijn trilling schoot omhoog en daarom wekte ik mezelf de illusie dat ik verder kwam. Toch voelde het al snel niet meer zuiver…Nu weet ik waarom. Omdat de chakra’s bestuurd worden door saturnus, onze ‘valse god’ die aanbeden wordt in elke religie (jehova, de bron, zeus, allah, enz).
George Kavassilas vertelde een keer dat hij zichzelf heeft losgekoppeld van zijn chakralichaam waarna ik heb geëxperimenteerd of dit mogelijk is. Ik visualiseerde mijn chakralichaam en dat ik hiervan wegliep/dat ik het chakralichaam losliet. En ik voelde meteen een intens gevoel van bevrijding. Maar toch lukte het niet helemaal. Ik bleef er nog voor een klein deel aan vastgekleefd, waardoor dat gevoel van bevrijding slechts kort van duur was. Maar ik wist meteen dat dit was wat ik uiteindelijk wilde en dat het dus inderdaad mogelijk is, maar ook dat ik er dus toch nog mee in verbinding stond en daardoor dus ook nog steeds – in meer of mindere mate – onder invloed stond van de saturnus energie. Vervolgens ben ik hier een tijdje mee bezig geweest en nu voel ik me los van dit vierdimensionale energielichaam.
Vanaf het moment dat ik bewust contact begon te maken met mijn innerlijk licht, door mijn aandacht erop te richten, werd het van-zelf krachtiger. Aandacht is mijn enige wapen. Als ik ergens mijn aandacht op richt dat gaat er energie naartoe en gaat het stromen. Sterker nog; daar waar ik mijn aandacht op richt, ben ik.
Door op deze manier contact te maken met mijn innerlijk licht word het contact met mijn diepere zelf steeds krachtiger en stap ik als van-zelf steeds meer uit mijn hoofd. En doordat ik steeds meer uit mijn hoofd stap word het contact met mijn innerlijk licht/diepere zelf steeds sterker. En zo is het cirkeltje rond.

Luisteren naar mijn impulsen
Een belangrijke manier van communicatie vanuit mijn diepere zelf komt in de vorm van impulsen. Ik heb er echt van staan kijken hoe ik mezelf had aangeleerd om mijn impulsen te negeren. Zo erg dat het me een lange tijd heeft gekost het onderscheid te kunnen maken tussen een impuls – die dan niet heel sterk was – en een gedachte die in me op kwam. Maar nu niet meer. Naar mijn impulsen luisteren is voor mij een hele belangrijke manier om in contact met mijn diepere zelf te raken en in de flow terecht te komen. Ik heb hier op veel manieren mee geëxperimenteerd en wil er een aantal met jullie delen;

•    Als ik ga slapen vraag ik aan mijn diepere zelf om me te wekken. Om me een seintje te geven op een bepaalde tijd. In het begin deed ik dit op dagen dat het niet heel erg was om me te verslapen of dan zette ik de wekker iets later, als back up zeg maar. Ik merkte toen dat de impuls me soms wel wekte maar soms ook niet. Dit kwam natuurlijk omdat ik niet het hele vertrouwen gaf aan mijn diepere zelf op deze manier. Als ik nu aan mijn diepere zelf vraag om me te wekken dan weet ik dat het goed komt en zet ik geen extra wekker en doe ik het zelfs als ik een belangrijke afspraak heb de volgende dag. En zo word ik altijd op tijd gewekt door mijn diepere zelf!
•    Als ik in de bus zit en ergens naartoe ga waar ik nog nooit ben geweest dan vraag ik aan mijn diepere zelf om me een seintje te geven als we er zijn. Ik het begin durfde ik me nog niet helemaal over te geven in de ‘angst’ dat ik mijn halte voorbij zou gaan en te laat zou komen. Toen merkte ik dat ik toch nog enigszins krampachtig om me heen keek,vanuit mijn hoofd probeerde te bepalen waar ik precies was en waar ik eruit moest. Daarom was er soms wel ruimte om het impuls van mijn diepere zelf te voelen en te volgen en soms niet. Maar nu durf ik me helemaal over te geven en mijn diepere zelf voorziet me altijd precies op tijd van een impuls.
•    Als ik iets in de oven heb staan dan vraag ik aan mijn diepere zelf om een impuls bij me op te laten komen als het klaar is. Als ik rekening houd met de tijd dan sta ik altijd te vroeg of te laat voor de oven. Maar als ik wacht op de impuls van mijn diepere zelf ben ik altijd exact op tijd.
•    Als ik de deur uit ga wacht ik tot in een impuls krijg. Ik word van-zelf onrustig door een impuls die aangeeft dat ik nu echt weg ‘moet’. Als ik dan mijn impuls volg ben ik precies op tijd voor de bus en op mijn afspraak, in plaats van veel te vroeg zoals gewoonlijk.
•    Als ik iets wil onthouden dan vraag ik altijd aan mijn diepere zelf om een seintje te geven. Bijvoorbeeld als ik iemand wil bellen de volgende dag. Als ik tegen  mezelf zeg; dat moet ik echt niet vergeten. Dan vergeet ik het geheid. Als ik tegen mezelf zeg; dat moet ik echt onthouden. Dan vergeet ik het meestal ook. Maar als ik aan mijn diepere zelf vraag; Wil je me morgen een seintje geven dat ik Pietje even moet bellen. Dan krijg ik altijd een impuls/her-innering door van mijn diepere zelf.
•    Maar ook als ik – zonder erom te vragen – impulsen krijg van mijn diepere zelf dan volg ik deze steeds meer. Als ik bijvoorbeeld een impuls krijg om iemand te bellen dan doe ik dat en neemt iemand meestal op met; ik zat net aan je te denken of dan heeft de desbetreffende persoon mij net ‘nodig’.
•    Als ik een impuls krijg om naar de keuken te lopen, zonder dat ik weet waarom, dan loop ik ook naar de keuken. En dan staat er bijvoorbeeld nog een pitje aan, of heb ik het gas open laten staan, of de oven aan laten staan of wat dan ook. Dan is er altijd een reden voor.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar denk niet dat het heel erg veel zin heeft om pagina’s vol te typen met voorbeelden. Het gaat om het idee. Door weer naar mijn impulsen te luisteren durf ik mezelf steeds meer over te geven, door mezelf steeds meer over te durven geven laat ik de controle steeds meer los en door de controle steeds meer los te laten kom ik als van-zelf steeds meer in de flow. Gevolg hiervan; alles gaat steeds meer van-zelf, het bespaart me een hoop piekeren over dingen waar ik toch geen invloed op heb en het scheelt me ook een hoop energie te verspillen aan de illusie van controle uit oefenen. Het gaat toch hoe het ‘moet’ gaan. What ever will be, will be..

De gehele verantwoordelijkheid weer terug in handen nemen
Nadat ik stap voor stap steeds meer het vertrouwen terug gaf aan mijn diepere zelf en steeds meer in contact sta met mijn diepere zelf/innerlijk licht en door weer naar mijn impulsen te luisteren ik me steeds meer overgeef aan de flow, ben ik nu op een punt beland waarin ik de verantwoordelijkheid voor mijn leven weer helemaal terug in handen neem. Ook dit is een proces met golfbewegingen. Één keer in de zoveel dagen/weken heb ik een energie rush en maak ik een enorme sprong in bewustzijn. Tijdens zo’n rush dalen bepaalde inzichten in en worden een besef, waardoor ik van-zelf ook naar dit besef ga handelen. Vorig week had ik weer zo’n rush. Mijn ogen sprongen bijna uit mijn lichaam zo helder en groot werden ze en dit keer daalde het besef in dat het tijd is om de gehele verantwoordelijkheid voor mijn leven weer in handen te nemen. Daar ben ik nu mee bezig en ik wil graag met jullie delen wat ik hier ongeveer – want het is te subtiel om in zijn geheel in woorden  te vatten – mee bedoel.
Met de verantwoordelijkheid weer terug in handen nemen bedoel ik dat ik alles bij mezelf zoek en alles uit mezelf haal. De hele werkelijkheid om mij heen is slechts een projectie van mij. Ik zie alleen mezelf om me heen, weerspiegeld in alles en iedereen.
Met deze reden ben ik allereerst opgehouden om andere te veroordelen en af te wijzen. Want als ik dat doe dan veroordeel ik mezelf en wijs ik mezelf af. Iedereen is helemaal goed zoals hij/zij is en iedereen met wie ik interactie heb spiegelt mij. Ik zie nooit ‘echt’ de ander. Ik zie slechts mezelf in de ander. Als ik dus niet echt aan het groeien ben, ben ik ook niet in staat om verandering en groei in een ander waar te nemen. En als ik het gevoel heb dat ik me verveel omdat de rest van de wereld lijkt stil te staan, betekend dat niets anders dan dat mijn eigen groei is gestagneerd. Daarnaast heb ik gemerkt dat als iemand op zo’n dusdanige andere golflengte zit als ik dat de ander mij niet meer spiegelt, iemand van-zelf uit mijn leven verdwijnt. Sterker nog; dan kom ik de ander niet eens meer tegen op mijn pad.
Natuurlijk veroordeel ik mensen allang niet meer en wijs ze ook niet af. Maar ik had nog wel soms de neiging om mensen steeds een spiegel voor te houden met een toch niet helemaal juist voelende intentie. Namelijk vanuit het standpunt dat ik dacht het ‘beter te weten’. Dat ik bepaald gedrag zag in een ander wat ik zogenaamd herkende van mezelf uit het verleden en dan wilde ik de ander zogenaamd verder helpen om iemand hierop te wijzen. Nu weet ik dat dit hypocriet is. En dat besef ik ook. Als ik de ander een spiegel voor houd is het voor mij altijd belangrijk om te beseffen dat ik dan eigenlijk mezelf een spiegel voor houd. Want ik zie mezelf in de ander.
Verder bedoel ik met de verantwoordelijkheid weer terug in handen nemen dat ik uit de slachtofferrol stap. Ook hier was ik al langer mee bezig maar ook dit besef heeft weer verschillende gradaties. Sinds ik besef dat de werkelijkheid om mij slechts mijn bewustzijnstoestand en mijn gedrag dat daaruit voortvloeit weerspiegeld kan ik geen verwijten meer voelen alleen compassie. Zelfs niet voor verkrachters en moordenaars. Ook niet meer voor de matrix. Want ook de matrix weerspiegeld mij, als ik namelijk  niet meer in de matrix vast zou zitten zou ik deze ook niet meer zien en voelen om mij heen. En als ik geen duistere kant in me zou dragen zou ik ook geen verkrachters en moordenaars tegen komen op mijn pad.
Ik stap uit de slachtofferrol door mezelf niet meer zielig te vinden want ik heb zelf gekozen om  hier te zijn. Ik kan het best soms even moeilijk hebben omdat mijn duistere kant en lichte kant, de plus en de min in mij, in balans aan het komen zijn. Ik ben aan het centreren. En ik heb echt een hele extreme kant van licht en hele extreme kant van duister in me. De momenten van duisternis zijn soms heel zwaar en dan voel ik me letterlijk lood. Maar dit accepteer ik en omarm ik, want dat zijn de momenten van diepe bezinning. En op de momenten van licht kan ik juist naar buiten treden en dit delen met mijn omgeving en dus met mezelf. Want als ik een ander bekritiseer dan bekritiseer ik mezelf, maar als ik een ander liefde geef dan geef ik mezelf ook liefde. Het mes snijd aan twee kanten.
Dan kom ik tot het belangrijkste deel dat ik met jullie wil delen. En dat is de sleutel die ik gekregen heb van mijn diepere zelf om de poort te openen naar de vijfde dimensie. Namelijk het besef dat de poort allang open is, dat ik deze poort bent! Dit wist ik altijd al in theorie, als inzicht, maar het besef is sinds kort ingedaald en heeft alles veranderd.
Een lange tijd was ik toch erg bezig met wat er allemaal in de wereld zou gaan gebeuren dit jaar. En wanneer dat zou gebeuren. Ongeduld. Verzwolgen in misère op sommige momenten, omdat ik het helemaal zat was hier en me zo anders voelde. Bla Bla Bla. Allemaal slachtofferrol gedrag.
Nu besef ik me tot in het diepste van mij hele wezen dat zolang ik wacht op het moment dat de matrix instort, de poorten voor mij niet open gaan. De poorten zijn al open, ik ben de poort zelf, maar ik zal me dat niet her-inneren zolang ik de matrix als iets buiten mezelf zie.
Als ik bijvoorbeeld een energie rush heb en mijn ogen zo helder en diep staan dat het lijkt alsof ik xtc heb geslikt, dan zie ik ineens iedereen om mij heen veranderen. Ik zie diepgang in mensen hun ogen en de bomen lijken te transformeren. Maar ik zie alleen mijn eigen verandering. Iedereen is al in de vierde/vijfde dimensie, een aspect van een ieder. En als mijn bewustzijnsniveau omhoog schiet dan zie ik dat deel van mensen waar ze zich zelf misschien nog niet eens van bewust zijn. Want ik zie alleen mezelf in anderen en in de wereld.
Als ik dus wacht op het moment dat de matrix instort dan geef ik dus de verantwoordelijkheid over mijn leven uit handen. Het maakt niet uit wat er in de wereld gebeurd, ik ben aan het transformeren als een malle en ik voel dat het niet lang meer duurt voordat ik het aspect van mezelf in de vijfde dimensie weer her-inner en dan zal ik er zijn. Want ik ben er al, alleen ben ik het vergeten.
Natuurlijk is hetgeen ik hier boven allemaal beschrijf een proces van golfbewegingen. Anders zou ik allang al in de vijfde dimensie vertoeven. Oeps, doe ik het weer. Woorden zijn soms lastig. Een beperkend middel. Anders zou ik mezelf in de vijfde dimensie allang weer her-innert hebben en klaar zijn voor ascentie..

Dus door de gehele verantwoordelijkheid in handen te nemen en je over te geven aan de flow gaat alles van-zelf stromen. Overgave is een essentieel begrip in mijn woordenboek. Door me over te geven ga ik steeds meer uit mezelf halen. Ik bedoel, waarom zou je yoga – iemand anders zijn kunstje – je eigen maken? Het komt dan nooit van binnen uit. Als ik ga staan/of blijf zitten stromen er van-zelf oefeningen uit me die voor mij op dat moment nodig zijn..Waarom zou je een cursus volgen om te leren jezelf en andere te helen? Als ik iemand wil helen vraag ik het aan mijn diepere zelf en stroomt er precies dat uit me wat nodig is op dat unieke moment. Waarom zou je een recept raadplegen om te koken? Ik volg gewoon mijn intuïtie en gooi dan ingrediënten bij elkaar waarvan ik niet eens wist dat ze bij elkaar passen en mijn eten is altijd uniek. En door risico te nemen en me zo buiten de standaard kaders te bewegen verbreed ik pas echt mijn horizon. Waarom zou je een kaartje lezen die bij een plant zit gevoegd over hoe vaak je hem water moet  geven? Ik geef mijn planten water wanneer ik voel dat ze dorst hebben, ook planten zijn uniek. Waarom zou je een routeplanner uitdraaien voordat je de trein ergens naartoe pakt? Ik ga gewoon op gevoel en mijn aansluitingen zijn dan altijd een stuk vloeiender. Nouja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar ook  nu gaat het weer om het idee. Hoe we onszelf hebben aangeleerd alles maar buiten onszelf te zoeken. Ik kies er voor om alles weer bij mezelf te zoeken. Alles. Of de matrix instort is helemaal afhankelijk van mezelf. Als ik zelf namelijk stagneer zal de matrix niet instorten, maar ik ben als een gek aan het groeien en dat betekend dat de matrix voor mij allang aan het instorten is en dat voel ik en zie ik overal om mij heen. Dus zelfs als ieder-een hier lekker zijn eigen leventje verder blijft leven, dan heeft dat geen enkele invloed op mij! Ik ben de enige die invloed heeft op mij, because I am in control! Not my mother, not you and certainly not the matrix!

Dus laat je niet gek maken door alle chaos in je en om je heen, want zonder modder geen lotus..

Dore
19-5-2012